Even pas op de plaats.

Als we de benodigde schroeven voor de motor hebben de volgende dag, vertrekken we naar de overkant, naast de brug van Cadiz (Spanje). Diezelfde avond worden we getrakteerd op een prachtige maansopkomst naast de prachtig verlichte brug.

We besluiten hier een tijdje te blijven, er moeten eerst eens dingen geregeld worden, waar we al een geruime tijd voor weg varen. Dus gaan we nu doen wat we moeten doen, voordat er überhaupt weer zeil gehesen gaat worden. Eerst gaan we de stad in om boodschappen te halen, we proberen zoveel mogelijk voor 10 dagen mee te nemen.

Dan doen we 10 dagen niets, helemaal niets. Slapen uit, lezen veel boeken, soms 1 per dag. Doen kaart spellen, slapen, koken, eten en slapen. We kijken films, maken een to do lijst en verder dus niets. Soms zitten we buiten in de zon ( nog steeds rond de 20 graden) en zitten binnen als het bewolkt is, of regent, want dat kan het hier. We volgen de cruise schepen die hier af en aan varen in het dok voor onderhoud, wat hier 24 uur 7 dagen door gaat, Sommige krijgen een totale re-fit, andere wat oplap werk. Soms liggen er wel 4 tegelijk in een dok.

Na 10 dagen moeten we weer wat gaan doen aan onze voorraad. Weer de wal op en bij het vissers haventje net na de brug mogen we de dinghy neer leggen, we vragen het steeds, maar no problemo. Soms is er een nieuwe havenmeester en wil hij ons paspoort zien (voor de zekerheid) prima, verder zijn ze hier erg gastvrij. We lopen dit maal een andere route dan 10 dagen geleden en we vinden een wasserij. Top want ik heb inmiddels weer aardig wat was liggen, wat ik vaak op de hand was, maar met nu 2 grote dekbedden, want de loge moest toch ook ergens onder slapen, is een wasserij wel erg handig.

We besluiten de volgende dag terug te gaan en 2x 15 kilo was weg te werken en ook maar meteen in de droger, dit is erg veel om aan het dek op te hangen, en het weer is ook niet denderend. Uiteraard kunnen we hier weer internetten, en alles bijwerken wat we moeten bijwerken, wat dingen uit zoeken, blog online zetten enz. Nog een paar dagen en dan is het internetten in het buitenland over. We hebben inmiddels bijna alle providers gebeld, zelfs de meest onbekende voor ons, maar helaas, de regel geld overal. Dus moeten we toch aan de buitenlandse kaartjes, maar laten we die nu net niet hebben gevonden, of niet goed naar gezocht hebben, want we zijn in een lui modes. Na 12 dagen, wagen we ons weer naar de overkant, naar Puerto sherry.

Daar had Martijn een werfje gezien, waar ze ons met het hoog nodige waarschijnlijk kunnen helpen. We gooien het anker er weer uit in de baai, waar we overigens enorm op de deining liggen te schommelen. Met de dinghy gaan we de wal op, naar het winkeltje naast de werf, gewapend met onze schroefas dynamo, gegevens van het anker dat we graag willen, en de vraag of ze naar de generator kunnen kijken. Het kan allemaal behalve de condensators van de accu lader, want die zijn gisteren geklapt. Zonder die condensators kunnen we niet laden maar die hebben ze niet en moeten die gehaald worden in Santa Maria een stad verderop. Ze spreken gebrekkig Engels, maar met foto’s en filmpjes kunnen we een hoop duidelijk krijgen. De volgende dag moet er een deel van de generator worden uitgebouwd en naar de winkel worden gebracht. De volgende ochtend zijn we voor ons doen vroeg op, en besluit Martijn, alleen naar de stad te gaan met de dinghy. Hij vaart 2x zo snel als ik er niet bij zit, dan komt hij beter in plane en is hij zo terug.

We hadden gisteren alles klaar gezet wat we nodig hebben, en na de koffie, pakt hij zijn rugzak, en loopt naar het achter dek. Weg, hij is weg. Er hangt nog een lijn recht naar beneden in het water maar aan de lijn hangt niets meer. Ons meest belangrijkste onderdeel van onze vrijheid, onafhankelijkheid is weg. Onze Dinghy is verdwenen. Het ongeloof maar vooral ons diep gevoel van afhankelijkheid dringt diep in ons hart binnen. We turen het strand af, er staat al de hele nacht een redelijk forse wind richting het strand, dus als hij weg zou drijven moet hij daar liggen. Toch? Of is de stroming toch sterker dan de wind in is hij zee opgegaan? We voelen ons gelijk hulpeloos, zo midden op de baai, we kunnen geen kant op. Letterlijk niet. We bellen de waterpolitie, de harbour controle, de havenmeester, de politie. Niemand heeft iets gezien. Er word wel direct een rapport opgemaakt, wat we moeten ondertekenen in Santa Maria. Hoe komen we daar? Het enige wat we kunnen doen is anker op en naar de haven. We gooien hem vast aan kleine steiger naast het haven kantoor. Deze steiger is bedoeld voor ferry’s, maar met laagseizoen word er niet veel mee gedaan. We mogen blijven liggen voor een dag, zonder te betalen. In het havenkantoor zijn ze erg behulpzaam, ze bellen de gemeentewerken die die ochtend het strand hebben schoongemaakt. Helaas hebben zij niets gevonden. Martijn gaat de wandeling aan naar Santa Maria, hij loopt 2x zo snel als ik, met mijn korte beentjes. Gaat aangifte doen, en de condensators halen. 

Na 3 uur lopen is hij terug, met aangifte formulier, maar zonder condensators. Die moeten besteld worden en zijn er morgen om 5 uur. Afgepeigerd van het lopen, stort Martijn moe en nog steeds verbouwereerd op de bank neer. Hoe kon ons belangrijkste vervoer middel, op ons huis na, nu verdwijnen. De lijn was dubbel geborgd, de haak onder de dinghy, zat ook nog vast aan de lijn. Zou het afgescheurd zijn? Welke dief, zou er geen lijn door snijden, maar wel net boven de watergrens het rubber door snijden? We zijn hem vast door onze eigen toedoen verloren, maar dan nog had hij op het strand moeten eindigen. Als je een bootje op het strand vind met motor en benzinetank, en je kijkt iets vooruit en je ziet een zeilboot liggen, dan is het toch 1 en 1 is 2. Of is hij echt de zee opgegaan? We zullen het nooit weten.

We moeten opzoek naar een nieuwe bijboot, we vragen het bij het winkeltje waar de generator staat die weten wel een adres voor tweedehands, maar laten niets meer weten, we beginnen een beetje genoeg te krijgen van dit winkeltje, we maken prijs afspraken en steeds komen ze met meer en hogere kosten. We gaan naar een dealer en die heeft wel iets voor ons met 20% korting. €3423. Oepsie, dat is veel geld, erg veel geld. Ik hoor bijna iedereen in Nederland al roepen, zo worden die 15 jaar snel 10 jaar. We gaan zelf googelen en vinden een Spaanse watersport winkel die hetzelfde levert voor €1975 met motor en gratis verzending. Zo dat scheelt weer 1,5 jaar. Het anker word voorlopig geskipt. Weer helpen ze ons in het havenkantoor om de bestelling te plaatsen. Ook al zijn we dan al een tijdje in Spanje en we steeds meer begrijpen, is deze order is wat ingewikkelder.

We mogen blijven liggen waar we liggen, maar besluiten een steiger te pakken, even lekker douchen, internetten (we zijn al een paar dagen internet loos), en stroom pakken, water vullen. We liggen er 1 nacht en gaan de volgende dag weer naar Cadiz en gooien er het anker er weer uit. Het voelt zo raar om te ankeren en je weet dat je niet de kant op kan, eerst lagen we hier en konden we aan de wal en gingen we niet, nu kunnen we niet en wil je naar de wal. Mind set. Na 5 dagen gaat het behoorlijk waaien vanuit een andere hoek, we krabben een stuk, en zonder internet (soms een klein beetje bereik van een cruiseschip)

kunnen we niet checken wat de wind gaat doen, en ook niet even de wal op om het na te vragen. We varen met meer dan 30 knopen wind weer terug naar Puerto Sherry, krijgen dezelfde plek als eerst, ontvangen mails, en hoe gek ook, Martijn die dacht na 3 dagen Wi-Fi loos, heel veel te hadden gemist, maar eigenlijk niets had gemist. Volgens de mail komt ons nieuwe vervoersmiddel morgen aan. We liggen weer aan walstroom, heb een was op de hand gedaan, dek zout-vrij kunnen spoelen, Martijn heeft zijn internet weer kunnen proeven en irriteert zich aan de traagheid ervan.

De generator is over 2 dagen klaar, en ons nieuwe vervoersmiddel is in het haven kantoor aangekomen.

We pompen hem op, maken de motor klaar, en kunnen niet wachten om een proefvaart te gaan maken. We varen de motor rustig en gaan buiten de haven voor vol gas. Woooooow zo hard zijn we nog nooit gegaan en ook nog met z´n 2en in plane.

We hebben nog nooit een nieuw bootje gehad, laat staan een nieuwe motor, maar dit is wel heel fijn. Ook nog een harde bodem, we zijn weer mobiel.

Als de generator klaar is, bouwen we hem weer in, en starten maar… Dit ga je niet geloven maar hij levert weer of eigenlijk nog steeds geen stroom. Daar worden we dus echt gek van want hebben net €450 af mogen tikken. In het weekend gebeurd hier niet veel, dus moeten we wachten tot maandag, in de haven met €32 per nacht. Is het nu eens klaar met alle pech? We zitten nog niet eens in de middellandse zee. Maar na een maand hier te hebben gelegen zijn we aan het popelen om hier weg te komen. Weer de zeilen op te zetten, en verder te gaan.