3) bikini meisje in de sneeuw. In bikini

3) Bikini meisje in de sneeuw In bikini.



We zijn aan het aftellen nog 6 weken voor het seizoen is afgelopen, inmiddels kunnen we geen Boeuf Bourgognon, Tarteflette, en onze andere gerechten meer zien. Hoe lekker ze ook zijn na 10 weken elke week hetzelfde eten komt het ons neus uit. We koken dan tegenwoordig iets anders voor onszelf. Hoe gek het ook klinkt we eten veel te weinig en zeker op Zaterdag met de wissel. Dat is zo’n drukke dag dat we vergeten te eten. We hebben een Zaterdag middag lunch clubje opgericht. Iedere Zaterdag om 12;30 maakt een van ons eten, patatje stoofvlees, Sarah en Werner kip met patat, Willemien en Ton Grote pan soep met brood, wij biefstuk met patat, zo eten we weer eens iets anders en nog gezellig ook.

In het chalet van Sarah en Werner komt hoog bezoek, Carla en Ferry. Ik ken hun van jaren geleden toen ze een rondje Atlantic gingen zeilen op hun zeilboot Gumba en mijn vader daar wat klusjes heeft gedaan. Ik was toen zo onder de indruk, want in die tijd waren er nog niet veel mensen die dat gedaan hadden.  Ze hebben voor ons kroketten met zachte witte puntjes meegenomen. We zijn door het dolle heen zo lekker na 2 jaar, mosterd erop en hele kleine hapjes GENIETEN.

We kletsen gezellig bij, met een borrel en het word een gezellige middag.

Uiteraard begint hier ook het Corona te leven. We houden het nieuws in de gaten, maar voor als nog blijft het hier open. De bestelling voor volgende week 14 personen word geleverd en de koelkasten en vriezers zitten weer vol. Arriveren er ook nog eens een mega doos Frikadellen met zachte punten, uit Nederland. nu is het feest helemaal los.

Floris en Marie Jose, broertje en zus van Martijn komen een paar dagen op het resort als een soort vrijgezelle feest omdat Floris gaat trouwen.

Martijn heeft tickets geboekt om naar Nederland te gaan om bij de bruiloft van zijn broertje te zijn. Er komt versterking onze kant op voor als Martijn in Nederland is en Jerinke komt precies tijdens de lunch aan, en kan gelijk aanschuiven achter een pan soep. Onze nieuwe gasten arriveren en gaan gelijk de piste op. Het aantal is geslonken naar 6 personen, de andere durfde het niet aan. Als ze sávonds terug keren en aan tafel zitten, komt het nieuws. Vanaf morgen gaan we in lock down. Hoe kunnen ze dat nu doen, net nu er veel gasten nog maar net gearriveerd zijn in alle dorpen. Hadden ze dan toch beter Vrijdag al kunnen melden. Onze gasten vertrekken de volgende ochtend vroeg terug naar huis. We hadden een weddenschap opgezet en Werner zei let op, vanaf maandag hebben we vrij, het is dus een dag eerder. Tja dan maar een feestje bouwen, muziekje erbij en we hebben een soort Brabantse middag.

Iedereen die onder ons balkon loopt, maakt wel een dansje of moet lachen. We zijn ook een bende van ellende. Overal in het dorp word als een malle restaurants leeg gehaald, ski’s ingeleverd (dus mijn zakje moed is niet meer nodig) Skischolen afgesloten, De sneeuwwagens brengen personeel naar boven om alle markering palen van de piste weg te halen, er verdwijnen bakjes van de liften. Dat zien we allemaal van ons balkon gebeuren terwijl we aan het feesten zijn. Het geeft een beetje sfeer aan deze trieste dag. Het personeel die het restaurant leeg halen dansen met hun spullen over de weg. Alsof het feest nog niet compleet genoeg is belt mijn broer met de mededeling dat ze zwanger zijn. Whoehoe wie had dat ooit kunnen bedenken, We proosten op de nieuwe ouders to be! Uiteraard ook nog 1 omdat tante en oom worden.

We openen de gaarkeuken van Le Chamois (zo heet ons chalet) en eten elke middag en avond met z’n 6en de voorraad een beetje op.

Iedereen neemt wat mee en we eten weer eens elke dag aan tafel. Houden nog een tattoo avond waar we elkaar onder kalken met whiteboard markers.

Een dag van te voren krijgt Martijn mail dat de bus naar Geneve niet meer rijd, de reis word gecanceld net als de bruiloft. Een domper want Martijn keek er erg naar uit z’n kinderen en familie weer te zien. Dat moet nu een paar weken wachten.

Langzaam gaan we nadenken wat voor ons het handigste zou zijn, in Nederland mag je niet meer bij elkaar op visite, de straat niet meer op alleen als het hoog nodig is. Hier hebben we een chalet voor ons zelf, met ligbad, sauna, jacuzzi, maar vooral heel belangrijk een handje vol mensen, dus kans op besmetting is hier minimaal.

We hebben een vriezer vol eten dus in quarantaine gaan hier is niet zo heel moeilijk. Ook ons hier weg halen is nogal een dingetje, want er rijden geen transfers meer naar het vliegveld. Willemien en Ton hebben het aanbad gekregen om alvast naar Zuid Frankrijk te rijden met de auto. Daar heeft de eigenaar van dit dorp ook nog vakantie huizen staan waar de twee in de zomer werken. Dit was wel hun laatste jaar dat ze het hier doen, want ook zij gaan met camper de wereld onveilig maken. Ze besluiten dit dan ook gelijk aan te nemen, want daar is een grote tuin waar ze lekker in kunnen rommelen, en het chalet zomer klaar te maken. We gaan ze enorm missen die twee, ik denk dat ze dit jaar nooit meer zullen vergeten met die 4 maffe wens mensen. Wij hun zeker niet.

Al weken is het super mooi weer, en is het elke dag zonnen op het balkon, als de gasten gaan skien, gaan de broekspijpen en mouwen omhoog en komt alle vitamine D naar binnen. Nu de gasten weg zijn zit ik al 2 weken in mijn bikini, ik begin mezelf weer te herkennen met dat bruine kleurtje. Weer zo genieten, zonder al die laagjes kleding.

We besluiten zo lang mogelijk hier te blijven, met weinig mensen en weinig om te doen, maar he laten we daar nu net al een hele tijd aan gewent zijn. Niets doen. We willen het ook niemand aan doen zo lang ons in huis te nemen, dat is een paar dagen leuk maar weken of langer word wel je privacy op de proef gesteld. Van de huis eigenaar hebben we toestemming dus blijven we nog even hangen. Nog 4 dagen en onze quarantaine is geweest. De Pistes zijn verlaten, dus een voorzichtig wandelingetje zit er dan weer in. Uiteraard wel met een brief waarin staat dat je lichaamsbeweging nodig hebt. Gecontroleerd is er hier nog niemand, maar ja we wonen hier nog maar met 8 mensen.

2) Bikinimeisje in de sneeuw. Op de latten

2) Bikini meisje in de sneeuw. Op de latten

Nadat alle bestelde ski kleding is binnen gekomen zou je zeggen dat ik direct de piste op zou gaan, maar helaas het zakje zin heeft mij nog niet bereikt. Er volgen nog een aantal groepen eerst 18 Engelse studenten die de vooroordelen zeker waar maken

, en ons geregeld tot 3 uur s’nachts wakker houden, maar toch vervolgens om 8 uur s óchtens aan het ontbijt verschijnen. De jacuzzi word veelvuldig gebruikt en ook roepen we steeds, eerst douchen voor je erin gaat, geen alcohol morsen anders word hij groen en we kunnen hem niet meer verversen. Nou daar hebben ze geen boodschap aan. We hebben werkelijk nog nooit zo'n vies bad gezien en ze gingen er gewoon in. Telkens zeiden we dat het niet echt gezond was om daar in te bubbelen, ach ja maakt niet uit.

Ze houden een soort bonte avond waar iedereen in Engeland voor een persoon voor €10 een volledige outfit moest kopen wat vervolgens naar het goede doel gaat. We liggen in een deuk hoe sommige outfits gecombineerd zijn. De mannen krijgen allemaal vrouwen kleding, en ze trekken het gewoon aan. We houden er zelfs nog wat leuke items aan over, en stoppen Werner in een outfit.
Met handbagage terug reizen zit er niet meer in. We krijgen de directeur met zijn studie genoten voor een paar dagen, dus konden we 3 dagen even bijtanken. En eindelijk eens Nederlanders. Dan komt er eindelijk na 3 x opsturen een pakketje binnen wat mijn moeder heeft opgestuurd vanuit Nederland. Een koffertje vol met kleding, kaneelkoekjes, tijdschriften e.d. Hoe leuk is dat om allemaal cadeautjes uit te pakken.

We maken nog lekkere wandelingen met Sarah, Werner, Willemien en Tony. De zon schijnt heel vaak en de sneeuw laat op zich wachten. Uiteraard gaan we tussen door nog een terrasje bezoeken en is het altijd een melige  bedoeling. 

 












Als alle excuses op zijn, kom ik er niet meer onderuit, ik moet het maar eens gaan doen. Zonder zakje zin, pak ik me in al die kleding lagen en schoenen waar je amper op kan lopen, ski’s en stokken mee en op naar de oefenweide.

Ik moet op zo’n draaiende band om naar boven te komen. Daar begint het al mijn ski schuift steeds van de band, waardoor 1 been steeds weg glijd maar zonder te vallen ben ik dan boven. Martijn zegt dat ik in een pizza punt naar beneden moet, nou daar gaat ie dan. Mijn allereerste keer op ski’s. Langzaam naar beneden, maar steeds gaan die punten van mijn ski’s over elkaar, ik glij zowat in de split (zo wijd moeten mijn benen uit elkaar om die punten niet over elkaar te krijgen) naar beneden. Martijn maar roepen remmen, remmen, ja leuk maar in die pizza punt ga ik alleen maar harder. Draaien draaien, ja leuk hoe dan. Hoe krijg je 2 naar binnen staande ski’s naar buiten. Ik laat mezelf maar vallen, ik krijg die ski’s niet gedraaid zonder dat die punten over elkaar gaan. Krijg uitleg over het draaien van de ski’s en dan voor de 2^de keer op de band naar boven. Martijn gaat eerst zo kan ik zien hoe hij erop stapt en ik dat na kan doen, dat had hij beter niet kunnen doen, want bij de eerste stap op de band glijd mijn ski weg en glij zo met een ski het net in en op mijn gat. Mijn  andere been ligt nog op de lopende band. Ik zie allemaal mensen op het balkon geamuseerd toekijken, hoe ik lig te hannissen. Mijn ene helft van mijn lijf wil omhoog met de band de andere helft zit gevangen in een net, het lijkt een eeuwigheid te duren voor Martijn boven aan de band is en terug geskied is om me te bevrijden. Er volgt nog net geen applaus vanaf het balkon, maar voor de zekerheid blijven ze toch maar even kijken je weet maar nooit.

Er volgen een aantal afdalingen, bochtjes maken, remmen, stilstaan en gelukkig geen één keer meer gevallen, sorry balkon zitters, na 20 afdalingen raak ik erg verveelt. Naar beneden ben je zo en ga je weer omhoog, dus zegt Martijn nog 1 keer en dan gaan we niet richting de band maar linksaf de piste op. Nou oke doen we, netjes naar benden, linkse draai en dan raak ik in paniek, we belanden op een kruispunt waar wel 6 verschillende banen op uitkomen en het krioelt van de mensen. Waar moet ik heen, er is zoveel keuze. Remmen en ik sta stil. Waar moeten we heen, Martijn wijst naar een kant en zegt dat die groen is.

Het zal wel dus gaan we die kant op, eerst bochtjes, maar ik ga zo hard naar beneden en zie voor me een afgrond verschijnen, die zo diep is dat ik eerder geloof op een zwarte te zijn beland in plaats van een groene. Remmen hoor ik achter me, in de pizzapunt, Martijn staat gelijk stil maar ik ga nu zo hard, alsof ik op een torpedo ben geplaatst. Remmen, Remmen, blijft Martijn roepen, Wat ik ook probeer ik ga alleen maar harder, scheur zowat uit mijn liezen, links is er een afgrond en rechts zie ik een berg van sneeuw, gooi mijn ski’s om en stort mezelf in de berg met sneeuw. Zo dat was mijn ski avontuur, hub terug met de bus naar huis, en achter het vertrouwde fornuis, een stuk leuker. Dan krijg je ook later pas te horen dat mijn ski’s veel te lang zijn voor mijn korte beentjes. Nu nog een zakje moed gaan zoeken om ze om te ruilen en het heeeel misschien nog eens te gaan proberen. Of toch maar lekker in de zon relaxen.