Ieniemienie
wereldreisje
Vrijdag 21 Juni 2014 beginnen we aan het tweede boek. “De
wereld is rond” is de titel. Het stond al jaren ongelezen in de boekenkast
zoals nog meer boeken. Ook dit boek wordt voorgelezen. Stoere mannen taal maar
wel veel over de aangelopen plaatsen waar de schrijver is geweest en wat voor
werk hij onderweg deed om de reis te bekostigen. Tevens veel motor pech zodat
hij uiteindelijk de lange overtocht maakte zonder motor. Het zet je even aan
het denken maar het lukt hem wel.
We gaan samen met onze loper 3
weken op vakantie. We gaan naar de Grevelingen, onze ieniemienie wereld reis.
Proviand word uitgerekend, brandstof, water, kleding enz. Ik maak uiteraard
lijstjes wat we bij ons hebben en hoe lang we er mee kunnen doen. We oefenen in
het heel erg klein wat we straks in het groooooots gaan doen. De boot word
voorbereid, zowel technisch als inhoud. veel spullen zoals eten word op de waterlijn
gelegd. (het gedeelte van de boot dat onder water ligt); daar overleeft groente
en sauzen en ander koel te bewaren prima.
Terwijl we een mega hete zomer hebben
in 2014. (Ik noem het bikini dagen).
Sorry, ik heb buiten lijstjes ook een
bikini tic, spaar geen tassen of schoenen maar bikini’s, in alle kleuren en
soorten. Als het weer is om in bikini te zitten, is het voor mij een bikini
dag. Van de 21 dagen dat we weg zijn, zijn er 18 dagen een bikinidag. Dus ook
als het weer erg zonnig is dan doen groente en andere koel te bewaren spullen
het ook goed op de waterlijn. De rijpheid of versheid bepaald wat je eet. Zo
ligt de boot vol. Vol geladen en de boot helemaal nagekeken vertrekken we naar
de Grevelingen.
We doen dat in 2 dagen. Tja zal je denken met de auto zit je er
in een uur maar helaas wij moeten overal omheen zeilen, en wachten bij sluizen
en we hebben geen haast. Van Hellevoetsluis naar de eerste brug de
haringvlietbrug doen we er op de zeilen met een klein beetje wind 6 uur over,
lekker dobberend naar… de brug. We zijn gelukkig niet zo hoog met onze mast en
kunnen zeilend onder die brug door.
We hoeven niet te wachten tot de brug open
gaat, die gaat maar 1 keer per uur. Dus zeilen we er zo onderdoor en hebben
geen op onthoud. Dan volgt een sluis en ja, daar kan niet zo doorheen, dus
afmeren en wachten op je beurt. Deze tijd word weer benut om even iets te koken
te bakken of even de benen te strekken. Eenmaal door de sluis volgt het Volkerak,
geen plezierig vaar water. Veel, soms heel veel beroepsvaart. Daar kan je niet
zomaar tussen door varen. Beroepsvaart gaat 1 koers en als jij daar toevallig
net voor vaart heb je pech, zij varen gewoon door. Daar wil je niet tussen
zeilen, dus op de motor zo ver mogelijk
van de beroepsvaart weg, om vervolgens bij de Krammersluis uit te komen. Meestal
blijven we daar een nacht overnachten aan de steiger om de volgende dag weer
verder te gaan.
S ’morgens moeten we nog door de
Krammersluis. Wij noemen het de slakkensluis. Het duurt vaak erg lang omdat we
dan van zoet water naar zout water over gaan. Dus eerst zoet water uit de sluis
en zout water erin tot we op het juiste water niveau zijn en dan gaan die
deuren ook nog langzaam open, maar dan is het nog maar een klein half uurtje
naar de sluis van Bruinisse als we die door zijn komt de Grevelingen. Al hoewel
we al op vakantie zijn voelt het zo ongelofelijk vrij als we hier aan komen. Een
groot meer met meerdere eilanden en de vrijheid naar een eiland te varen waar
we heen willen. We hebben 3 weken en dobberen van eiland naar eiland, we
oefenen al vast in het klein. We liggen op eilandjes en leven van onze voorraad
de beperkte stroom, en water. We genieten zo intens van de beperkingen; maar
wij zien het als werkelijk genieten. Steeds oplossingen zoeken en nemen wat er
is en daar zo gelukkig van worden. Ook heb ik gewassen onderweg. Een emmer
vullen met koud water, waspoeder erbij, de te wassen was erin, deksel erop, vacuüm
trekken en laten mee deinen op de golven. Uitspoelen en hagel wit. Dit moeten
we doen daar waar water is want zelf hebben we maar 100 liter drinkwater.
We genieten van die vrijheid en
de rust. We zijn geen kluizenaars maar gewoon het gevoel dat je ergens heen
wilt gaan en niets hoeft voelt als het ultieme vrijheidsgevoel, daar willen we
zelfs alle luxe die we nu hebben voor opgeven.
Een paar maanden is het rustig,
toch laat het ons niet los, we denken en bespreken het bijna dagelijks. Langzaam
gaan we de mensen om ons heen vertellen wat we willen gaan doen, dat we niet
alleen een wereldreis gaan maken maar dat we willen zwervend op een boot gaan
leven. Niet iedereen reageert positief. Zo zijn de reacties: Ach ja, dromen
komen niet uit. Anderen vroegen: je houd toch wel een huis hier? Weer anderen
doen alsof ze het leuk vinden voor ons, maar toch voelen we het onbegrip dat
het niet waar kan zijn. We begrijpen dat het wennen is voor onze omgeving, daarom
vertellen we het nu om iedereen eraan te laten wennen en wij ook.
Het grote onverwachte komt op
maandag 8 december 2014. Iets wat we nooit hadden gedacht, nooit over hebben
gehad dat het zou kunnen gebeuren, maar dat het komt nu gewoon op ons pad komt.
Zomaar…..Plotseling… Heel onverwachts… maar zo’n kans…Wat gebeurd er? Wat is
dit? Hoe kan dit? Hoe moet dit? Nu al…
