Net op tijd

Daar gaan we dan. Nou ja, Martijn, Romme en Roy! Ik breng ze naar Middelharnis en zal ze vanmiddag ophalen in Rotterdam. Ze gaan de boot over varen naar de werf. Nog geen 3 uur later word ik al gebeld. 

Ze zijn met 10 knopen al aan gekomen bij de KRVE, Merwelands werf. De mannen hebben een mooi plekje langs de takel. We moeten er nog een paar dagen wachten. De te verwachtte botenwagen die maar liefst 100 ton kan hebben, is vertraagt, zodat de boot die er nu uit ligt niet verplaatst kan worden. 

We liggen daar prima, dus haal ik de mannen op. Een paar dagen later slapen we aan boord en krijgen we te horen dat we er morgen middag uit gaan. We denken dan nog dat we lekker uit kunnen slapen voor het laatst, want hier op de werf begint alles tussen 06:00 en 06:30. Tja en voor degene die ons maar een beetje kennen weet dat dit tijdstip voor ons midden in de nacht betekend. Om 06:30 liggen we nog compleet in knorrestijn als we voet stappen horen aan dek. Half nog in slaap stapt Martijn uit bed en kijkt uit het raam, “We varen....” hoezo we varen? Met een slaperig hoofd trekken we kleding aan en als we verward op het dek staan liggen we al onder de takel. Ze hebben ons, alsof het niets is, even verhaald. We gaan er dus uit. 

De banden gaan om de boot en een half uur later hangen we half in de loods en word het onder water schip afgespoten. 

We drinken ons 3^de bak koffie die we hier in de kantine mogen pakken en komen een beetje bij ons positieve. Wat gaat het hier toch allemaal vakkundig en ziet het er allemaal zo simpel uit dat je bijna vergeet dat er een 16,75 meter boot zo even het water uit gaat. Voor ons best een dingetje maar hier draaien ze daar hun hand niet voor om. Om 3 uur liggen we dan helemaal afgespoten en in de stempels zo vast als een huis op het droge. We laten er geen gras over groeien want we hebben maar 9 dagen en beginnen gelijk met het schuren van de romp. Hier mogen we hun machines op luchtdruk gebruiken en zelfs hun rijdende hoogwerker. Omdat ze hier vroeg beginnen gaan ze ook vroeg naar huis. We mogen aan boord slapen en hebben zelfs een sleutel gekregen. We mogen er douchen en gebruik maken van de keuken. Wat een luxe, het lijkt wel een vakantie park. Als iedereen weg is, gaan we bikken met een naalden hamer.  Ook die mogen we van hier gebruiken op luchtdruk. We krijgen alle veiligheidsmiddelen die nodig zijn voor het bikken en schuren. We bikken de randen om de patrijspoorten en het potdeksel. om 18:00 is één kant al helemaal gedaan. Wat goed gereedschap wel niet kan doen. Zo zijn we al maanden bezig met het dek wat nog niet eens half af is. Nu hebben we in 4 uur de hele romp gehad. We eten wat, en gaan vroeg naar bed, want de korte nacht heeft erin gehakt en moeten toch echt in het ritme van de werf komen. Zaterdag gaan we vroeg aan de slag met schuren. Romme komt in de loop van de dag ook een handje mee helpen. Zo is de boot rondom geschuurd en beginnen we boven verwachting al vast verder aan het dek. 

Alles wat we kunnen meepakken, pakken we mee. Zondag bikken we samen verder en het schiet aardig op. We wisselen schuren en bikken met elkaar af, want dat getril, doet je handen geen goed. Zondag avond maken we de loods zo goed het kan schoon want we hebben wel wat stof doen opwaaien. Op tijd naar bed, ik sta er morgen alleen voor en de spannende huiddikte meting komt eraan. Roy komt nog even kijken en maakt wat foto’s. Dan schrikken we ons verlamd. Onder de kiel zijn ineens gaten ontstaan. Best veel en groot. 

Als we binnen gaan kijken zien we dat we zo naar buiten kijken. Mijn hart begint sneller te kloppen. Hier heb ik van de zomer gestaan om het schoon te bikken! Martijn heeft er zelfs nog op zitten kloppen, tot ergernis van mij, ook omdat we de hele staat van de dikte nog niet wisten. Zeker bij het kombuis,  waar deze gaten zitten, toch al discutabel was. Er schieten van allerlei verschillende scenario's door ons hoofd. We zijn er net op tijd uit.

Om 09:00 rijd Martijn naar z’n werk en ik wacht op de meneer die de huiddikte komt uitvoeren. Weer iets nieuws voor mij, want ik heb nog nooit een stalen boot gehad en nooit een huiddikte meting mee gemaakt. 

De man klopt met een hamer op de huid, zet kruisjes en klopt verder. Ik wordt wel nerveus zo met al die kruisjes, volgens mij betekenen die iets niet goed. Na een uur is hij uit geklopt en gaat hij opnieuw beginnen bij de kruisjes. Klopt weer hier en daar, zet er een meter op de huid en langzaam verschijnen er dikte cijfers op de huid. We moeten minimaal 3 mm hebben en tot nu toe is alles boven de 4 a 5 mm. 

Terwijl de man bezig is, gebeurd er tegelijkertijd van alles met de boot. Achter op de spiegel worden de raampjes eruit geslepen, de schilder zet de boot in de 2 componenten, mallen worden gemaakt voor de verrotte uitlaat, staal op maat gemaakt voor de spiegel, de bovenrand in de Sigma Cover 456 gezet. Ik kan het bijna niet bij houden wat er gebeurd. Alles gaat tegelijk. Waar ik kan helpen geef ik een handje bij. De slechte plekken die de huiddikte meting heeft ontdekt, moeten kaal geslepen worden, zodat er morgen nieuwe platen op kunnen worden gelast. Gewapend met een slijper, veiligheidskap, en brandwerende capuchon en handschoenen ga ik slijpen. Rondom de plekken moet het kaal staal worden anders kan er niet op gelast worden. Boven je hoofd werken valt niet mee, maar op 1 klein stukje na heb ik toch alles mooi kaal, dat laatste stukje is voor Martijn. 

En de dag vliegt voorbij. Ik probeer Martijn op de hoogte te houden die lekker aan het uit rusten is op zijn werk. Hij heeft maar 1 vlucht dus kan opladen voor morgen. Hij heeft 2 diensten kunnen ruilen en komt om 22:00 naar de boot. Helemaal verbaasd wat er al is gebeurd. De volgende dag, word alles gelast onder de boot en achter op de spiegel

Martijn en ik houden brandwacht. De één zit in het kombuis en de ander in de achter kajuit, met branddekens en brandblussers. Het gaat allemaal goed en hebben geen echte brandjes hoeven te blussen.  Na 3 uur komen Roy en Alexander ons helpen met het dek. Zo fijn dat we die mee kunnen pakken. Om 7 uur is het gehele dek kaal. Wat zijn we daar blij mee. Er zat erg veel roest en dat hebben we allemaal weg kunnen bikken.  Dag 3: Berijden we het dek voor om te lassen. We slijpen weg waar gelast moet worden, maken stukken kaal zodat het nieuwe staal er weer in kan. 

We plamuren daar waar nodig  en als iedereen weg is zetten we het geschuurde van gisteren in de 2 componenten. Nu staat het gehele dek in de verf. Dag 4: Martijn is weer een dag aan het werk. Ik maak alles stofvrij zowel binnen als buiten want het stof zit tot in de kastjes. Onder de water lijn word een rondje gelast voor de dieptemeter en omdat de romp schuin loopt word er een rondje opgelast zodat de dieptemeter recht naar beneden kan meten.

De romp gaat voor de tweede keer in de 2 componenten en de band boven op komt in de juiste kleur, RAL 9010. Dag 5: We houden het rustig. De werf is 4 dagen dicht i.v.m. kerst en wij hebben een kerst familie feestje. Ze gaan nu geen grote klussen doen, dus plakken wij alles af omdat de spuiter morgen wel komt spuiten. Zaterdag komen we na kerst boodschappen te hebben gedaan vroeg in de middag terug in de loods, heel benieuwd hoe ze er nu bij ligt. De romp is donker blauw en de antifouling zit er ook op. Maar het zit er lelijk op, overal druipers, en de antifouling druipt van de lak af.

 Dit is zonde. Alles is nog nat en we kunnen er op dit moment niets mee. We weten ook dat het goed gaat komen en blijven er niet te lang over nadenken. Alleen jammer van de ingestoken tijd. We herpakken ons en takelen het dek leeg, ankers eraf, generator naar beneden, stoot willen buiten de boot ophangen. Alles stofvrij en in 6 uur tijd zetten we het gehele dek van voor naar achter in de 2 componenten. Zo staat alles er voor de 2^de keer in. We zijn heel tevreden. Zondag vullen we eerst de diesel tank met water om uit te sluiten of deze lek is. 400 liter gaat erin, maar als we de grote tank van 800 liter willen vullen blijkt deze nog vol te zitten met rode diesel. Die ie dus niet lek, maar moet wel leeg. Dat is iets voor woensdag dus plamuren we 

en schuren het hele dek nog een keer en op eerste kerstdag zetten ze het gehele dek in de Sigma Cover 456 2 componenten.  Kerst!!!!! Dag 6: Martijn moet weer werken en ik help bij het leeg halen van de tanks. De eerste kan gewoon leeg lopen omdat daar water in zit en het level is niet gezakt dus niet lek. De tweede tank moeten we gaan opzoeken. Het eerste gat wat ze boren is mis. Het tweede gat is raak, maar….water?  Waar ze boren is onder de machine kamer daar zit geen water tank. We laten het maar lopen en er word een derde gat geboord. Ook hier komt water  uit. Het mysterie is compleet. Ik moet bij de tanks blijven staan, voor als er toch diesel uit komt. Er staat een grote opvang bak klaar en een stuk of vijf emmers. Na 120 liter water komt er uit 2 gaten tegelijk rode diesel! Ja en 2 stralen opvangen…. hoe dan? Snel rijd ik de tank onder de eerste straal en ga in de weer met de tweede. Emmer eronder heeft geen zin, het spettert alle kanten op. Mijn broek is al doordrenkt en bij het wisselen van de emmer, loopt het zo mijn nek in.

 Mijn haar hangt in slierten langs mijn hoofd. En bij het omhoog houden van de emmer loopt het mijn mouw in. Zo, het diesel vrouwtje is geboren. Ik sta hier ook alleen, de emmers beginnen vol te raken en probeer ze tussendoor in de opvang tank te gieten. Steeds roepend of iemand kan helpen. Dit is niet bij te houden.  Ik dacht op een slim idee te zijn gekomen om mijn vinger in het gat te stoppen. Nou dat was niet slim want het spoot alle kanten op. Nu ben ik echt diesel. Gelukkig hoort iemand mijn geroep en snelt op me af. We wisselen elkaar af om de emmers onder de straal te houden, en in een wissel rent hij naar de werkbank en haalt een moer. Zo is het nog maar een klein recht straaltje en is het voor mij bij te houden. Ik leeg stug alle volle emmers tot de laatste. Met een stofzuiger haal ik er tot de laatste druppel uit, ontvet de vloer en ben werkelijk aan het eind van mijn latijn. Onder de douche en 2 keer mijn haar wassen stinkt het nog naar diesel. Ik ben te moe om daar langer over na te denken, en ben blij dat Martijn er weer is om 22:00 om als een blok in slaap te vallen. Dag 7: Er worden gaten in de tanks geslepen. Zo kunnen ze goed schoon gemaakt worden en worden ze ook met elkaar verbonden. En dan worden ze net zo gemakkelijk weer dicht gelast, 

worden er 12 anodes op gelast en dan gaan we weer het water in. 

Ergens volgende week halen ze ons er weer uit, en word de romp opnieuw geverfd, de schroefaslager vervangen, de stuurautomaat geplaatst en hopelijk de diesel generator ingebouwd. We mogen blijven liggen bij de werf. Als ik het allemaal weer terug zie, kan ik het nog steeds niet bevatten wat hier allemaal is gebeurd in zo’n korte tijd. Het voelt of we een maand verder zijn. Maar wat een fijne mensen werken hier! Alles gaat heel relaxed ook al zou je dat niet zeggen met wat hier per dag word gedaan. Iedereen is vriendelijk en behulpzaam de sfeer is er heel fijn. Wat hebben wij toch enorm veel geluk dat we hier terecht zijn gekomen. 

meer foto's zien. kijk op onze facebook