We zijn vertrokken voor onbepaalde tijd!

SV Why Not! Is vertrokken.

Zoveel jaren naar uit gekeken, elk mooi plaatsje wat we voorbij zien komen op tv, blaadjes, internet we slaan het allemaal op. En bespreken in den treuren hoe we het gaan doen. Nu komt ons Vaar-Wel ineens heel dichtbij. De laatste klussen moeten we nog afmaken, en ja ook een heleboel laten we gewoon maar onaf. Vanaf begin December tot 1 juli hebben we 7 dagen per week geknald, heel af en toe een dagje niet. We zijn moe, erg moe. Het liefst doen we 2 weken even niets, anker uit op zee en komen we weer terug op ons Vaar-Wel dagje. Dat zit er niet in, nog teveel dingen die aan de kant te regelen vallen en op te halen zijn. Tevens wil iedereen nog even wat van ons, avondje kletsen, een knuffel, ons zien. Familie, vrienden en kennissen. Zelfs mensen die onze site volgen komen gedag zeggen, we zijn verbaasd van alle aandacht! Zelf mensen die we jaren niet gezien hebben, komen nog even langs. Romme vriend van Martijn heeft op een verveel moment ook nog de radio, krant, en televisie gemaild. Ja hoor en die willen ook allemaal iets van ons. We komen op tv Rijnmond en op de radio, en sbs6 wil ook nog een middagje opname maken. Van stilletjes vertrekken is niets meer over. We laten het allemaal over ons heen komen, en proberen er zoveel mogelijk van te genieten.

De dag nadert met forse schreden, en we beginnen nu wel nerveus te worden, ook al zegt Martijn van niet, maar ik ken hem langer dan vandaag. De laatste dagen liggen we in Hellevoetsluis, lekker dichtbij alle mensen die we kennen, en die maken er ook dankbaar gebruik van om nog een bakkie te komen halen. Inmiddels heeft ons stukje in de krant gestaan en roepen er mensen goede reis, succes, goede vaart. Heel leuk, ook al kennen we ze niet.

De avond voor vertrek word ik erg onrustig, en krijg wat hard kloppingen. Martijn loopt ook maar te dralen, dus besluiten we voor anker te gaan net buiten de haven. Even rust in het hoofd. Gek hoor dat vertrekken, we kijken er zo naar uit en tegelijker tijd, weten we dat we gedag zeggen tegen iedereen. We hebben al zoveel meningen over ons heen gekregen, van positief tot aan heel negatief. Twijfelen gaan we niet, maar het geeft gezonde spanning.

 Later die avond knopen Annet en Martijn aan de Why Not! vast.

Vorige week Is Annet met man en oudste en jongste zoon bij ons aan boord geweest. We hebben elkaar zo´n 12 jaar niet gezien. Ze wilde toch echt nog even gedag komen zeggen, en toen ze aan boord stapte was het of we elkaar vorige week nog hadden gezien. Met het verschil dat de oudste niet meer op schoot kwam zitten om voorgelezen te worden, want het is nu een grote vent, en de jongste is nu een frisse enthousiaste puber van 15, die vorig jaar een zeilbootje heeft gekocht, en fanatiek de wateren onveilig maakt. Zijn enthousiasme is aanstekelijk en hij wil dan ook alles weten, en er volgende week zeker bij zijn en met ons mee varen naar Stellendam. Al moet hij alleen, hij komt. Dit vind moeder niet zo heel veilig en besluit als niet fan van zeilen toch aan boord te stappen en 2 dagen van uit Lith naar het haringvliet te zeilen. We hebben hem onze kaarten meegegeven en ook open cpn, zo kan hij de weg goed vinden. Dat het gelukt is mag duidelijk zijn want ze liggen naast ons. Erg trots dat moeders het heeft gedaan, zo op een zeil bootje, en trots zegt ze: Ik heb niet één keer gegild als we schuin gingen. Dus dobbert Nijntje naast onze boot.

We kletsen nog even gezellig en vallen na een vliegen plaag te hebben verwijderd op Nijntje (lampje laten branden) heerlijk in slaap.

De dag breekt aan van vertrek, ik word misselijk en krijg geen hap door mijn keel, aan koffie moet ik ook niet denken en besluit aan de thee te gaan. De grote dag is aan gebroken en mijn lijf voelt dat. Annet probeert me rustig te krijgen en het ebt wat weg. We moeten gaan varen, het is tijd.

We knopen vast in de industrie haven, en al snel komen er Vaar-Wel zwaaier’s. Er zijn zelf 2 boten uit oude Tonge gekomen van volgers, we zijn verrast. Cees komt aan gevaren met zijn boot. Simone en Jan met De LinQuenda II charterschip uit Hellevoetsluis ligt klaar en wij gaan er tegen aan. Edgar en Else met de windbreker ook langszij, Floris en Nanda met de Orka, nog een motor boot van mensen die we niet kennen,

 en overal vandaan komen mensen.

 Wil van Balen komt nog foto´s maken voor de krant. We zien mensen die we niet verwacht hadden te zien. Onder tussen maakt Martijn van Nijntje wraps voor ons want hij vind dat we moeten eten. Nou die gaan erin, en voel me direct beter. Het is ook al 2 uur en nog niets gegeten. Het lijkt wel een receptie zo aan boord.

3 Uur nadert en dat is toch echt ons vertrek moment, de knuffels, de tranen, een lach, alle emoties komen wel voorbij. We gooien de trossen los en gaan met zijn allen richting Stellendam. Wat een mooi gezicht met die boten om ons heen. De Linquenda II vol met Vaar- wel zwaaier’s. Halverwege maken we een rondje om Cees en Nijntje weer aan sluiting te laten krijgen met ons, want we gingen iets te enthousiast. Als we ons rondje hebben gemaakt zien we dat de hele bubs een rondje heeft gemaakt. Zo grappig om te zien.

Dan varen we de haven in van Stellendam, het is even wachten op sluis, en dan is het zo ver. Dat is zo´n gek moment, de sluis deuren gaan langzaam dicht en iedereen verdwijnt achter een gesloten sluis.

Op de sluis worden we ook nog eens opgewacht, wat een verrassing. Wat een dag, wat een mengeling van emoties, zo mooi, en warm.

Na de sluis gaan we voor anker, de dag nog even door nemen want wat is er veel gebeurd. We hebben hiervoor een speciale fles bubbels koud gezet. Gekregen van Jaap en René toen ze ons opzochten in Januari op de werf. We kregen de fles, die we moesten open maken op een speciale gelegenheid. Ze zijn net als wij op 1 juli vertrokken alleen 14 jaar geleden. Dus een mooiere gelegenheid konden we niet bedenken als deze.

SV (sailing vessel) Why- Not! is vertrokken.

We zijn te volgen op facebook en blog eenwerkelijkheidsdroom

AIS WhyNot! Vergeet het uitroep teken niet!