Onze kosten tot nu toe

                                                           

Financieel overzicht.

Misschien wel het meest omstreden onderwerp van de reizigers of misschien wel gewoon van  iedereen. Wat kost dat nu zo’n reis. Wij willen low budget gaan zeilen, maar zijn we wel echt low budget. Op internet kunnen we er weinig over vinden. Wel een artikel in zeilen van jaren geleden, en bedragen liepen nogal uit een. Van €12.000 tot over de €45.000 per jaar. Dus gaan wij openheid geven in onze kosten gedurende onze reis. De ene maand zal er meer worden uitgeven dan de andere maand, omdat er altijd wel voorraad over blijft na een maand. Uiteraard zijn het onze kosten, en ieder zal het op zijn eigen manier uitgeven. Hoe wij het uitgeven is onze keuze en onze manier. Discussie over geld zal er altijd zijn en blijven.

Als alle financiën op een rijtje staan, valt het ons erg tegen. We hopen op €1000 per maand, dat is ons de afgelopen 3 maanden alles behalve gelukt. De vaste lasten in Nederland (Ziekenkosten, Mobieltjes, Pensioen aanvulling, Verzekering) zijn al bijna de helft van ons budget. De diesel heeft een flink gat geslagen in ons budget, we hebben nog de helft over, en kunnen er nog hopelijk 3 maanden mee doen. We eten ook meer, zeilen en buiten lucht maakt hongerig. De uitjes kosten niet veel, enkel de laatste maand 6 x uit eten geweest inclusief 2x Mac Donalds. We merken dat als je langer op de zelfde plek ligt, je meer behoefte hebt aan vertier, dan als je om de paar dagen vertrekt naar iets nieuws. We vinden de uitjes ook erg belangrijk, we gaan de wereld rond om dus die wereld te zien, te verkennen en te ontdekken. Stadjes, natuur, cultuur, en ook de lokale eetgewoontes te ontdekken.

We hebben 2,5 keer in een haven gelegen. Bij ons vertrek vanuit Nederland, in Brest voor de ankerlier, en een halve dag om de dieselgenerator aan boord te krijgen. De rest hebben we voor anker gelegen.

Water voor de watertank hebben we tot nu toe altijd gratis in havens kunnen bemachtigen. Meestal door flessen onder de kraan te vullen, en die weer in de tank leeg te gooien. We hebben 450 liter en doen daar een maand mee. Drink water kopen we in 8 liter flessen €0,97. Onderhoud aan de boot hebben we een apart potje voor. Die staan in een apart tabel. Wie de kosten wilt blijven volgen, ze zullen om de 3 maanden bijgewerkt worden onder het tapje kosten, net als alle anker plekken bovenaan de site.

Juli		augustus		september
Vaste lasten		Vaste lasten		Vaste lasten
ziekenkosten	€ 282,00	ziekenkosten	€ 282,00	ziekenkosten	€ 282,00
telefoon	€ 61,69	telefoon	€ 61,69	telefoon	€ 61,69
boot verzekering	€ 70,00	boot verzekering	€ 70,00	boot verzekering	€ 70,00
pensioen	€ 65,00	pensioen	€ 65,00	pensioen	€ 65,00
totaal	€ 478,69	totaal	€ 478,69	totaal	€ 478,69
boodschappen	€ 629,01	boodschappen	€ 627,77	boodschappen	€ 477,79
uitjes	€ 62,50	uitjes	€ 5,50	uitjes	€ 172,55
diesel/ benzine	€ 1.270,00	diesel/ benzine		diesel/ benzine	€ 11,11
havengeld	€ 28,85	havengeld	€ 46,00	havengeld	€ 14,00
wassen		wassen		wassen	€ 18,50
Totaal extra	€ 1.990,36		€ 679,27		€ 693,95
maandkosten	€ 2.469,05		€ 1.157,96		€ 1.172,64
onderhoud boot
Budget	€28.000,00
zeilen repareren	€- 130,00
anker wartel	€ -63,30
Generator Accu’s					€ 241,44
					€800
totaal	€ -193,30	totaal	€ -00	totaal	€-1041,44	totaal
	€27.806,70		€27.806,70		€26.523,82

Wachten in een kleine wereld.

Wachten in een kleine wereld.

De eerste ontmoeting met Portugal is niet meteen eentje waar we warme gevoelens bij krijgen. Na een dag lekker te hebben gezeild belanden we bij …….. Volgens open cpn mogen we niet in haven ankeren, dus kiezen we om voor het strand te ankeren. We liggen er al een uur of 5 als er een rubberboot op hoge snelheid op ons af komt. Polisia nautica Ze melden ons op niet al te vriendelijke manier, dat we hier niet mogen ankeren en de haven in moeten gaan. Ja dat snap ik want het is een van de duurste havens hier aan de kust. Ze worden bijna agressief, en melden dat we ons moeten melden en een ligplaats moeten nemen. Als we vragen waarom we niet mogen ankeren, krijgen we als antwoord dat de havenmeester dat niet wilt. Tja zo ken ik er nog wel een paar. We moeten de haven meester contacten en vragen om een ligplaats, we krijgen alle nummers en marifoon kanalen, en moeten snel beslissen wat we gaan doen is de mededeling, waarna ze met dezelfde snelheid weer zijn verdwenen. We proberen de havenmeester te bereiken met de marifoon, maar na diverse pogingen komt er 0 reactie. Zelfs op het telefoonnummer komt geen reactie. Wat is dit voor een flauwe grap? We besluiten een mijl verderop, het anker voor een ander strand uit te gooien, en horen er verder niets meer van. Enkel van een paar enigszins verbaasde vissers uit het dorpje waar we voor liggen.

S’morgens hervatten we onze reis weer verder naar Porto. Althans een plaatsje naast Porto, Leixoes. Daar vinden we een grote baai waar we kunnen en mogen ankeren.

Het is wel een hele aparte baai, we liggen midden in de industrie, een soort maasvlakte waar je het anker uit gooit, en mega container schepen af en aan varen. Zelfs vlak naast lpg tankers die hier komen laden en lossen op nog geen 100 meter afstand.

Cruise schepen die om de dag hier aanleggen. Dan begint het wachten, heel lang wachten.

Martijn heeft hier een oud-collega wonen en die helpt ons op weg, en mogen het pakket met generator naar het werk van zijn vrouw  laten versturen. We worden uitgenodigd voor een barbecue bij hem thuis met zijn gezin. We hebben een top dag. We eten in de tuin, onder kurkbomen,

krijgen Portwijn te proeven die door een neef word gemaakt, net als de olijf olie. De groentes die we krijgen komen zo uit de tuin van ook weer die neef. Na een zeer gezellige dag krijgen we een fles portwijn en olijfolie en een recept van rijst mee.

We hebben besloten om de generator die in Nederland gerepareerd is te laten vervoeren. We hebben echt een stroom issue. De wind generator die het in de storm heeft begeven, hebben we geprobeerd te repareren. Nieuwe bladen erop, maar de lagers liggen eruit zodat hij zo staat te trillen dat het niet te doen is. De schroefas dynamo heeft het ook opgegeven, en de zonnepanelen alleen leveren niet genoeg. Dit komt ook omdat het hier de hele dag mistig is. Inmiddels hebben we de vriezer al uit gezet en moet de koelkast in de nacht ook uit. Dit bevorderd de houdbaarheid in de koelkast liggende spullen niet. Dus minder vlees, beleg en groente, maar weer blikjes of lang houdbare groentes.

Heel soms hebben we een waterig zonnetje, maar over het algemeen is het de hele dag mistig. Heel mistig zelfs.

We kunnen daardoor niet buiten zitten, het is fris maar vooral alles is nat. De hele dag. Binnen is alles klam, kussens, het hout, kleding, dekbed. Als je er al ruim 2,5 week ligt, bevorderd dat de sfeer niet echt. De verveling slaat letterlijk toe. We lezen veel, kijken films waar Martijn er 100den van heeft, spelen bordspelletjes en kaarten veel. Maar eerlijk na de zoveelste keer ben je er weleens klaar mee. Na 2,5 weken zijn we nog steeds vriendjes dus zit dat gelukkig nog goed. We worden door de verveling alleen melig.

De vervoerder die we hebben gevonden, besluit na een week toch niet te kunnen vervoeren, want we zijn geen bedrijf. Dit is niet echt bemoedigend en een verloren week. We zoeken een andere vervoerder en die kan het wel doen voor €200, en haalt het pakket maandag op. Nou ja dat zei hij, het word uiteindelijk pas vrijdag. Dus zitten we onze tweede week ook weer uit, in de mist. Het dorpje zelf heeft niets te bieden. Geen supermarkt op een buurtsuper na, geen bezienswaardigheden, enkel container schepen. We besluiten een dagje Porto te gaan doen, en pakken de bus hier voor de haven en anderhalf uur later en voor maar €1,95 staan we midden in Porto. Het is een grote toeristische stad. Er staan prachtige panden en het uitzicht over de rivier is adembenemend.

We vinden het een aangenaam uitje, maar zijn meer natuur mensen. We houden wel van cultuur zo af en toe, maar een bos, strand, berg wandeling maakt ons iets vrolijker. Die mensen massa, die allemaal achter een stok met knuffel aan loopt (een gids), vinden we komisch om te zien, grote volwassen mensen een rosé olifant of groen krokodilletje volgen, horen zelfs Belgen die achter een geel kuikentje wandelen zeggen, hoe lang duurt die tour nog, ik heb het nu wel gezien.

De must see bekijken we wel, maar wij lopen meestal de tegenover gestelde richting en lopen straatjes in waar niemand in loopt.

Zo ontdekken we vaak de dingen die door toeristen gemist worden. Misschien minder interessant, maar altijd dezelfde foto van dezelfde kerk,

kasteel,

uitzicht, is ook niet alles. Tijdens de busrit ontdekken we een Lidle, dus stappen we eerder uit de bus, en gaan inkopen doen. Laat er nu net naast een van mijn favoriete winkels, Martijn zijn favoriete restaurant zitten. De Mac Donalds. Hij is niet meer te houden, er moet gegeten worden. Ik word er niet zo warm van die kleffe broodjes, maar vooruit de Big Mac met bacon is ook hier ten behoeve van het zoveelste jaar bestaan. Met bier.Tijdens het eten, bedenk ik me dat je hier gratis Wi-Fi hebt, en je hier best een tijdje kan blijven zitten, en dat er bij de haven vlakbij ook een Mac zit.

De broer van Martijn heeft samen met zijn vrouw een auto bedrijf (Stoopman) en maakt altijd de grap, dat als Martijn een andere auto koopt, en de oude omruilt, klanten altijd klagen dat als ze de auto hebben gekocht, het stuur begint te trekken als ze bij een Mac in de buurt komen. Dus trekt je stuur als je langs de mac rijd… grote kans dat het een auto was van Martijn.

De Mac hier vlakbij word ons volgende uitje, internetten bij de Mac, foto’s uplaoden en mijn blog verzenden.

Op een minder mistige dag, slenteren we langs het strand, wat hier best mooi is, met rotsen en hoge golven, waar door surfers dankbaar gebruik word gemaakt.

Er is zelfs een zoutwater zwembad in de rotsen gecreëerd.

We hadden hier al eerder langs gelopen, hebben de golven gehoord, maar door de mist geen strand of zee gezien.

We maken nog een toertje naar de Lidle maar nu met onze boodschappen trolleys, en zo kruipen de dagen voorbij.

In de baai, liggen veel boten, soms wel 20 voor anker. Veel Nederlandse boten die we al eerder zijn tegen gekomen Sjaan, Zouterik, maar ook nieuwe boten Karakter, Stormalong. Leuk om een praatje te maken, en even bij te kletsen. Alleen gaan zij na 2 dagen meestal weer verder, en balen we, want we willen zo langzamer hand ook wel verder. Toch zwaaien we ze uit en wensen ze een goede reis, tot eens.

Inmiddels hebben we begrepen dat het pakket inderdaad vrijdag is opgeladen, in een mega grote vrachtwagen met alleen ons pakket erin. Het was nog even spannend of ze het zouden meenemen. Want er zijn inmiddels 2 accu’s bij gekomen en het gewicht is verdubbeld net als de pallet waar de generator op staat. We hebben de accu’s aan boord te vaak te diep ontladen, dat ze leeg lopen. Het mysterie omtrent accu’s blijft voor mij een raadsel, met ampère, volt, wattage. De accu’s zeggen 24,5 volt, maar zitten dan qua ampère toch niet vol. Zelfs in Jip en Janneke uitleg heeft mij, het nog niet laten begrijpen, dus laat ik het er maar bij.

Nog de laatste daagjes wachten, (de mist begint al minder te worden) Gisteren was zelfs een hele zonnige dag en besluiten naar de vuur toren te lopen,

op een terrasje een mega groot glas wijn te drinken voor €2,70 en beginnen het weer zonnig in te zien.

Nog een paar daagjes wachten. Lissabon we komen er bijna aan!

Een constant bewegend huis

Baiona en een weekje rust.

Op aanraden van een Spanjaard die we in Cedeira hebben ontmoet en hier in Baiona een vakantie huis heeft, komen we hier terecht. Baiona is inderdaad een prachtig stadje en niet alleen daarom besluiten we hier een weekje te blijven, maar ook omdat we moe zijn, echt moe. Een weekje rust is wel zo welkom. Nu hoor ik jullie al denken! Huh moe? Hoe dan? Jullie zijn al 11 weken onderweg! Ja dat klopt en we hebben het heerlijk, maar zeilen maakt moe. Moeilijk te begrijpen en zeker voor de niet zeilers, we zijn gewoon moe.

Ik ga zeker niet klagen, maar ik zal het proberen uit te leggen. Allereerst komt ons gestreste leven van thuis nu tot rust, dat merk je aan je lichaam. Je hoofd is niet meer zo druk, en is er ineens ruimte om andere zaken te overdenken. Dan heb je het het leven aan boord wat totaal anders dan thuis. Zo schommelt de boot 24 uur per dag. Zeker als we aan het zeilen zijn is de deining best sterk en rollen we alle kanten op. Wat betekend dat je lijf ook rolt en schommelt en je je steeds schrap moet zetten om niet van de bank te worden af gezwieperd. Ook al hebben we een stuurautomaat die voor ons de boot op koers houd, zijn we alert op duizenden vissers boeitjes die hier ter pas en onpas in het water liggen. We komen ze tegen op de gekste plekken, en een lijn in de schroef willen we zeker niet.

Dan het koken, eerst moet je een trap van 9 treden naar beneden. Als we voor anker liggen en niet veel deining hebben is dat in een paar seconde gebeurd, maar op zee…. Je wacht op de juiste golf om achterste voren je eerste voet op de eerste trede te zetten. Je zet je schrap want je weet er komt een tegen golf. 2 handen vast houden en weer een tree. Halverwege is het, het lastigst, je hangt met je armen omhoog aan de handgreep te balanceren. Goede golf weer een trede. Dan eindelijk beneden wat een paar minuten kan duren, dan is het snel het aanrecht vast pakken. Met 1 hand jezelf vast houdend met de andere hand als de golf gunstig is een pan, snijplank, beker, groente snel pakken.  alles moet je vast houden anders ligt het zo daar waar je het niet wilt hebben. Gelukkig hebben we een cardanisch fornuis, die mee deint op de golven, toch is het oppassen. Als je beneden staat kan je de golven niet zien aan komen dus welke kant je op gaat is steeds een verrassing, en daar moet je op anticiperen. Zo ben je iets aan het snijden en ineens is je snijplank onder je neus verdwenen. Eten tijdens het zeilen kost veel moeite, maar eten doen we.

Naar het toilet gaan is ook een feestje. Allereerst de pot te bereiken is al een grote  opgave. Inmiddels weten we precies waar we moeten bukken en moeten lopen, maar met golven stoten we geregeld ons hoofd. Laat dat nu net elke keer op de dezelfde plek zijn, die na iedere stoot meer pijn gaat doet. Wie bij ons aan boord is geweest weet dat we door een smal gangetje moeten lopen. Als we erdoor lopen is het bonkend van links naar rechts, voor de zeilers van stuurboord neer bakboord botsend naar achter lopen tussen machine kamer en garage. Je staat met benen wijd je zelf schrap te zetten en kom langzaam vooruit. Dan zie je de  handgreep waar je jezelf mee naar voren kan trekken, en is net de golf zo dat je er niet bij kan.., wachten en ja je hebt hem. Dan heb je eindelijk na veel foute woorden schommelend de pot bereikt, hangt hij zo schuin, dat de klep steeds dicht valt. Dan heb ik het nog niet eens gehad om je van je broek te verdoen.  Met hoofd tegen de muur je been achter schrap zetten dat je redelijk vast staat, broek uit, valt de klep weer dicht. Dan zit je eindelijk, je met je handen tegenover de pot je schrap zetten, om je niet van de pot te willen laten vallen, valt de deksel steeds tegen je rug, en weer open, en tegen je aan. Je moet ook geen aller grootste nood hebben, want de pot loopt niet leeg als je hem vult. Dus jezelf vast houden en leeg pompen is wel van belang. Want met een verkeerde golf en redelijke gevulde pot stoomt het over. Dus leeg pompen en jezelf vast houden is een must. Maar dan komt het door trekken! Het water komt van buiten, dus moet je wachten tot de boot daar waar de pot hangt naar beneden komt om water te kunnen pompen. Soms duurt een plasje ruim een kwartier. Dat geld ook voor iets te snacken halen, een vest halen of iets dergelijks.

Dan het ankeren, je ligt toch met 30 ton aan een ketting te dobberen, en lig je met 1 oor open te slapen om de wind te checken, geluiden van het anker in de gaten houden. Je wilt s ´morgens toch echt niet wakker worden aan de andere kant van de haven, of erger nog wakker gemaakt worden door rotsen die onder je boot schrapen. Dus je beweegt en bent alert de hele dag, zelf tijdens een boek lezen, slapen, eten, en voor anker liggen. Helaas is die laatste taak meestal aan mij besteed, want als Martijn slaapt dan slaapt hij. Zelf met de denderende onweer die hier in echo om de bergen heen dendert. Ik ben niet bang van onweer, vind het zelfs mooi om naar te kijken. Maar de klappen hier…. gaan dwars door je lijf. Maar Martijn slaapt rustig door en beweerd de volgende ochtend dat hij niets  heeft gehoord of gemerkt. Dus zit ik de nachten geregeld buiten, en hou anker wacht.  

Natuurlijk hebben we een anker alarm, maar eer we van achter naar voren zijn de motor hebben gestart zou het zomaar kunnen dat we al een boot mee hebben gesleurd. Op de een of andere manier vinden mensen het fijn om dicht achter of naast ons hun anker uit te gooien. Dan maar beter safe then sorry. Dus brengen we de dagen alert en schommelend door. Dat ik inmiddels niet een afgetraind lijf heb begrijp ik niets van, met al die spieren die de hele dag gespannen en in beweging zijn.

Dus is Baiona is de perfecte stad voor ons om even uit te rusten. Ze hebben een prachtig kasteel, waar we voor €1 ruim 3 uur rond lopen.

We lopen door de oude straatjes, van de oude stad. Doen ook weleens een dag niets, lezen boeken, heel veel boeken en varen zo nu en dan langs de buren met de dinghy.

Dat is wat ons al vaak opvalt, dat mensen met hun dinghy langs varen en niet even een praatje maken. Zelfs niet onze eigen landgenoten. Ook zien we weinig mensen buiten. Vaak gooien ze het anker neer, om vervolgens binnen te blijven. Als ze al buiten komen is dat om met de dinghy zo snel mogelijk de kant te bereiken. Wij zitten eigenlijk altijd buiten, en als het sávonds een beetje kouder wordt, komt het dekentje erbij, gezellig met een kaarsje. (eentje op batterijen die echt vonkeld, gekregen bij ons afscheid van Carla).Als wij naar de kant varen met de dinghy, en zien iemand buiten in de kuip, maken we een praatje, maakt niet uit welke nationaliteit. Misschien zijn we wel te nieuwsgierig, maar we vinden het leuk om andere verhalen te horen van zeilers. Vaak worden we enthousiast uit genodigd, en horen we leuke verhalen. Iedereen maakt zijn reis op zin eigen manier. We hebben er nu al leuke contacten aan over gehouden. We varen niet met elkaar op, maar houden contact. We liggen nu daar, of daar is ankeren niet goed of juist wel. De wind is hier weg, of komt juist opzetten. Erg handig allemaal. Dus blijven we langs varen en praatjes maken. Gewoon omdat we dat gezellig vinden.

We gaan een avondje uit eten, bij een lokaal tentje. Aan een mini tafeltje zo in een smal straatje. Het hele straatje heeft van die kleine restaurantjes, met allemaal kleine tafeltjes. Heel gezellig. Op een dag komt er ineens een school dolfijnen de baai binnen zwemmen, dat is echt zo bijzonder, dat zelfs de lokale met hun bootjes ineens overal vandaan komen om te kijken. Heb ik het gefilmd? ja natuurlijk. Maar laten we het er maar ophouden dat ik en go-pro nog niet zo goed bevriend zijn.

Het internet op terrasjes is niet echt van super kwaliteit en als ik foto´s wil toevoegen aan mijn verhaal, heb ik echt beter internet nodig. Die vinden we in de wasserij, meestal was ik gewoon op de hand, wat meestal een 3 uur in beslag neemt. Nu hebben we dekbedovertrekken, lakens en handdoeken. Het kan op de hand, maar hoe makkelijk als het dat in de wasserette kan. Het internet is er ook erg goed. Gewapend met 2 laptops, ipad, en wasgoed gaan we naar de wasserette.

De wasserij is hier erg druk bezocht, veel lokalen doen

hier hun was, en internetten net als wij erop los. Het lijkt haast wel een ontmoetings centrum. Nu kan je een grote machine nemen voor €6 of 2 keer wassen voor €3. Raad eens, wij nemen 3 x€3. En nog een was extra voor het vissers net wat we gestruind hebben, daar kunnen we nog wel wat mee. Hebben we meer internet tijd. We blijven Hollanders. Zo kunnen we alles downloaden, uploaden, updaten wat we willen. Nog even de lakens in de droger en €12 en 2,5 uur internet later zijn we weer helemaal up to date. Misschien nog wel goedkoper dan op een terrasje, om nu 2,5 uur van een drankje te nippen is ook niet zo netjes. De was is ook nog eens schoon.

Vaak zijn de ochtenden erg mistig, dat schijnt hier normaal te zijn voor September, vaak hebben we s ‘morgens geen buren, tot de zon de mist oplost en de baai weer vol licht met buren. Na 6 dagen hebben we het wel weer gehad en willen we door. Op de laatste dag lopen we zo´n 20 minuten naar Gadis, kopen alles wat heel zwaar is en gelijk veel. 40 liter wijn, rum, frisdranken, sapjes, water, groente, fruit, vlees, wc papier, een grote winkelwagen met een stevige kop erop. Het fijne is dat we niet hoeven te sjouwen ze komen het gratis brengen aan de haven. Tussen 5 en 7. Super fijn. Ze komen het met 2 man sterk afleveren en zetten het keurig tot aan de trap waar de dinghy ligt. Wat een service. €166,58 (incl tip) zijn we kwijt. Dat zouden we in Nederland alleen al aan de wijn kwijt zijn geweest. Daar word je toch blij van.

Baiano is een heerlijk rustig stadje, met veel kleine smalle straatjes, een prachtig kasteel, met oude pandjes en vriendelijke mensen. Bedankt Ernesto voor de tip, we hebben genoten, en zijn weer uit gerust.

De volgende dag gaan we een start maken om naar Porto te gaan. Daar wacht een ex- collega van Martijn op ons. Benieuwd wat dit weer mag brengen.