Wow wat een mijlpaal.

Eerste mijlpaal.

Op maandag komt er een monteur van L Nautica del sur, die weer naar de generator komt kijken. Nu  is de spanningsregelaar weer stuk en met de kosten die we vanuit deze winkel hebben gekregen (Dynamo testen €112,50, Generator wikkelen €450) die veel hoger lagen dan afgesproken, en we sterk de indruk krijgen dat ze ons veel meer laten afrekenen, is het vertrouwen verdwenen en besluiten niet te wachten op het onderdeel. Tevens blijkt onze dinghy ook nog eens lek te zijn. In het haven kantoor van Puerto Sherry helpen ze ons weer enorm. Ze bellen en mailen voor ons naar de dealer. Het antwoord erop is dat het normaal is en dat we er maar een randje kit op moeten zetten. Van garantie hebben ze hier niet gehoord. Als het echt gerepareerd moet worden, zou het weleens een week kunnen gaan duren. We besluiten er verder niet op te wachten en verlaten de haven om nog naar de overkant te gaan ankeren om boodschappen te halen. Er komt een goede wind aan om ons naar Gibraltar te brengen. Voor Martijn is dit een mijlpaal, hij is er met de marine geweest en het is het begin van weer een nieuwe zee. Na 4 uur zeilen verdwijnt tegen verwachting in de wind, we dobberen op 1 plek en komen door tij tegen niets vooruit, wel slingeren we alle kanten op en is het zelfs koud. Toch maar weer de motor aan. We besluiten bij Barbate voor anker te gaan. Navily, een app waar iedereen zijn anker bevindingen beschrijft, is nogal uiteenlopend van ervaringen van super tot waardeloos. Er is maar 1 manier om daar achter te komen en na 2 uur zijn we daar zeker achter. Het is het laatste.  De deining is hier enorm en we schommelen ruw heen en weer. Op en neer is nog te handelen maar dat heen en weer is te ruw. We vluchten de haven in. We hebben een prima plek voor €27 lekkere douches en stroom en water. De volgende dag zou er weer wind staan en gaan we weer op pad. Weer valt halverwege de wind weg en moet weer de motor aan. Dan komt de ingang van de middellandse zee in zicht. De ingang is smaller dan ik had verwacht, we varen tussen 2 werelddelen in. Dat vind ik toch wel bijzonder. Afrika en Europa met een doorgang van zo´n 7 mijl. In deze nauwe doorgang is de deining immens, hoge golven beuken op onze voorspriet die geregeld verdwijnt in de golven. Het dek is in ieder geval weer schoon gespoeld. Iedere keer verbaas ik me erover hoe gemakkelijk onze boot de golven trotseert, en weer statig erover heen rolt. Wij bemanning rollen en schudden iets minder enthousiast door de kuip. Maar deze dame (boot) lijkt er wel van te genieten. Na 3 uur rollen over de golven heen en weer en op en neer, bereiken we Gibraltar, we gaan ankeren net ernaast in een baai La Linea.

We liggen er beschut, en inmiddels regent het ook al weer een uur, het dek is ook weer zoutvrij. We gooien het anker uit in de stromende regen, en van de gigantische berg van Gibraltar is niet veel te zien. Het welkom is niet echt zonnig te noemen nu we onze eerste mijlpaal hebben bereikt.

We liggen er de hele week gemiddeld met 5 boten en wachten op een goed wind moment om verder te gaan. EERST MAAR EENS Gibraltar en La Linea verkennen.

De volgende dag maakt alles goed, lekker zonnetje nog steeds rond de 20 graden, de berg geheel zichtbaar, rustige zee. Met de dinghy gaan we de haven in, en het is voor het allereerst dat we moeten betalen voor ons bij bootje om er te mogen afmeren. €6,05. We zien zo snel geen andere optie en laten hem dus betaald achter in de haven. In 10 minuten lopen we naar de grens van Engeland. Het is een echt gek idee, vanuit Spanje lopend naar Engeland.

We lopen door de paspoort controle, die eigenlijk niets voorstelt, en over de landingsbaan van het vliegveld lopen we zo de stad in. Uiteraard gaan we aapjes kijken, die hier op de berg wonen. Als echte toeristen, compleet met bergschoenen, rugzak, camera, go-pro en flesjes water gaan we op pad. Met de kabelbaan €15,50 p.p. zitten we een paar minuten later op de bergtop. De aapjes zijn grappig en erg brutaal, we zien ze rugtassen in secondes openen en eruit te halen wat er maar voor handen komt. Koekjes, snoep, brood, pakjes drinken.

In een mum van tijd is het ook verorberd. Wij hebben een rugzak waar de ritsen niet zo gemakkelijk van open gaan tot ergernis van de aapjes.

Als je ze probeert tegen te houden, laten ze hun tanden zien. Ze zijn ook nog heel slim en razend snel. Even op de foto met een aapje, legt hij zijn poot op mijn hand, en als ik daar naar kijk maakt hij met zijn andere poot mijn zakje open in mijn spijkerjas, en zit zijn poot er al in voor je het door hebt.

Hij was ook nog een soort van beledigd dat er niets in zat.

Martijn herkent enige dingen van de tijd dat hij hier met de onderzee dienst lag zo´n 27 jaar geleden. In de stad komen we wat kroegen tegen waar we aan voorbij lopen voor het geval ze hem nog herkennen…haha. Ik wil het niet weten.

Het oorlog verleden is goed zichtbaar hier op de berg.

Eigenlijk is het ook wel een raar stukje land. Groot is het niet, het is een berg en verder niets. Het bestaan van deze mensen komt voor uit toerisme, overal winkeltjes om de toerist te bedienen met goedkope waren. Fles rum €1,99 Het meeste personeel spreekt alleen Spaans en een Engels sprekende winkel eigenaar is gek genoeg zeldzaam. En dan het vliegveld, dat tevens dienst doet als doorgang, entree naar Gibraltar. Als er een vliegtuig land of opstijgt, gaan de slagbomen dicht, het verkeer word in beide richtingen stil gelegd voor auto´s, fietsers en lopers.

Er komt een veegwagen en word de rijbaan, tevens een deel landingsbaan, schoon geveegd. Na 10 minuten land of gaat het vliegtuig, bij gaan komt het verkeer iets sneller in beweging, bij komen van een vliegtuig is het wachten tot het vliegtuig terug is komen taxien, en gaan alle slagbomen weer open. Het verkeer is dan aardig opgehoopt. Het blijft een apart fenomeen. Dat de landingsbaan ook autoweg, fietspad en looppad is. Er landen alleen Engelse vliegtuigen en privéjets.

We hebben in La Linea een Lidl gevonden en inmiddels ook een gratis ligplek voor onze dinghy. Dus gaan we weer inkopen doen. Het blijft de goedkoopste winkel tot nu toe. Ook hier hebben ze thema weken en vinden een blik zuurkool. Dat je daar zo blij van kan worden. Het betekend 3 x keer eten uit 1 blik. Weense zuurkool (recept van mijn moeder en heel lekker), soort stamppot zuurkool met ananas en kaas, Bokworsten ja ook hier verkrijgbaar, met zuurkool op een broodje.

Als het een paar dagen slecht weer is, komen de 100den films die op de harde schijf staan van pas. Ik heb 2 lakens aan elkaar genaaid, en deze hangen aan de achterkant van onze opbouw. Het ziet er niet uit, maar zorgt ervoor dat het 20 graden en soms warmer blijft, zelfs s’nachts. Terwijl het in de boot vaak onder de 15 graden is. Dus zitten we buiten in ons tentje, lekker warm en hoeft de kachel niet aan. Er komen weer warme dagen aan zelfs zo dat er weer bikini dagen op de teller kunnen worden bijgeschreven en dat begin December. De Sint zal wel weer blij zijn dat hij straks naar Spanje terug kan.

De komende dagen is het erg mooi weer en geen wind, de zee is vlak en op een beetje deining na, dus wachten we hier tot er een goede wind gaat komen, want dat motoren zijn we wel een beetje zat. Het kost tevens aardig wat diesel. Dus wachten we hier de wind stilte af in een graad of 21. Met een uitschieter van 30 graden. Ons hoor je niet klagen. We beginnen ons wel een beetje te vervelen, de stad hebben we wel gezien, veel natuur is hier niet, en internet is er beperkt, ook aan land, dus kijken we films. Martijn kan er 10 kijken achter elkaar. Ik ben er na 2 wel klaar mee, we kaarten veel, bekijken de te gaande route uche keer, maar de verveling draait om in luiheid, en blijft zelfs de afwas soms enkele dagen staan. Het word tijd voor een schop onder onze kont, opruimen en dingen regelen. We halen benzine voor de nood generator, die het gelukkig nog doet, hij draait om de 3 dagen een paar uur, omdat hij niet zoveel ampère levert, maar zonder kunnen we (nog) niet. We bestellen een anker van 40 kilo, ook al liggen we nog steeds perfect op ons kleine anker, toch is er die twijfel. Zeker nu we de Middellandse Zee in gaan met vele baaitjes maar ook kans op flinke stormen zoals de Mistral gaan we voor onze eigen gerustheid toch een nieuwe bestellen. Deze mogen we af laten leveren in de haven van La Linea. Ook hier helpen ze ons weer om de bestelling te doen bij een Spaanse web shop. In ruil voor een nachtje in de haven. Geen probleem kunnen we weer alles op toppen en van een douche genieten die langer duurt dan 2 minuten. We vinden een wok restaurant langs de boulevard. Dat is voor hier in Spanje een bijzonder restaurant, Je ziet 10 tallen Chinese bazaars, sushi restaurants waar we allebei niet dol op zijn. Nu dan een wok restaurant, laat dat nu net mijn favoriete restaurant zijn. Het werkt hetzelfde als in Nederland onbeperkt wokken, voor 12,95. Voor die prijs is de beslissing snel genomen.

De variatie is enorm, veel meer dan in Nederland. Veel schelpdieren en schaaldieren. Mooi vlees, maar dat hebben ze ook in Spanje, mooi vochtvrij vlees. Verse groentes. Groot voorgerechten buffet met allerlei salades, en ook sushi. We eten uiteraard veel te veel. Na het weekend zullen we de haven in gaan, om het anker op te halen, en te bevestigen. Te internetten en dit blog online zetten, douchen, water te tanken, was draaien. De afgelopen maanden heeft wel een erg groot gat geslagen in ons budget, dat we denken aan een baantje ergens te zoeken.

Nog een paar dagen en er komt weer wind. Volgende bestemming Ibiza 457 mijl. We zullen het in etappes doen, al hoe de wind waait. Toch hopen we met oud en nieuw op Ibiza te liggen. Nog iemand een champagne schenker nodig daar?