zaterdag 18 januari 2020

Bikini meisje in de sneeuw


Bikini meisje in de sneeuw.



Na een 2 daagse reis, komen we laat in de avond aan op onze bestemming.
Naomi die ons van het vliegveld heeft opgehaald rijd ons in 2,5 uur naar de uiteindelijke bestemming Le Menuires in het dorpje Reberty village. Omdat ons chalet nog totaal leeg staat, logeren we bij onze buren die chalet in de wolken hosten. Het is inmiddels 11 uur, onze buren liggen al op bed, maar er staat een wijntje voor ons klaar en ook onze bedden zijn opgemaakt. Om 8 uur staat er ontbijt voor ons klaar en maken we kennis met Sarah en Werner onze buren voor de komende maanden. Gelukkig is er direct een click en blijken we veel overeenkomsten te hebben. Zij toeren al 8 jaar door de wereld, hebben een camping in Australië beheerd en rijden nu met een camper door Europa. Ze komen nu net uit Spanje gereden en met dezelfde reden als wij, de kou en nattigheid besloten een chalet te gaan beheren. Toevalligheden bestaan niet meer, het moet zo zijn, en we zijn blij met onze buren. Die dag gaan we gelijk aan de slag. Eerst maken we ons eigen slaap verblijf in orde. Het chalet is erg vies, en we kunnen dan ook direct de mouwen uitsteken. Het chalet is erg groot, heeft 7 slaapkamers, 7 badkamers, 8 toiletten, bied slaapplek aan 19 personen en wij 2. Het chalet is totaal leeg gehaald door de vorige beheerders en dit jaar is het voor het eerst dat Wens chalet dit chalet Le Chamois, wat gemzen of te wel berggeiten betekent, beheerd. Er moet bij ons even een schakel omgezet worden, we douchen elke dag, er kan zelfs een bad genomen worden, wat we dus ook uitgebreid doen inclusief de bad hapjes. We kunnen online bij de groothandel bestellen en dat word keurig voor de deur geleverd. Wat een luxe, niets meer sjouwen, en de keuze is enorm. We hebben al een menu in elkaar gedraaid, we krijgen 3 menu’s van Wens en 3 mogen we er zelf uitzoeken. Dit om continuïteit te waarborgen in de verschillende chalets. Over een week hebben we onze eerste gasten 17 personen, en het word nog een opgave om te bepalen hoeveel je nodig hebt voor zo’n groep. We zitten ook nog eens in onze zuinigheidsmodes, niet te veel, maar ook niet te weinig. We zijn bijna een halve dag bezig om onze eerste bestelling te plaatsen. Niet alles is te leveren wat we hadden bedacht in onze menu’s maar ook van de prijzen schrikken we ons lam. We hebben ons aan een budget te houden, dus worden de menu’s een beetje aangepast aan het aanbod van Frankrijk. Na 4 dagen buffelen zijn de kamers gebruiksklaar, de kerstsfeer in huis gebracht,
de eerste bestelling binnen gekomen, waar we direct van leren dat wat je besteld niet alles van binnen komt. We moeten reserves gaan inslaan voor het geval dat. Nu alles klaar is kunnen we het dorpje eens verkennen.
Nou ja dorp, het is erg klein, 2 restaurannetjes (feiko’s benaming die we hebben overgenomen) en een klein supermarktje. Als we met de gratis bus naar beneden gaan is er een iets groter dorp. Eerlijk ik kan nog niet warm lopen van die sneeuw, ik heb het koud en alle lagen kleding kan ik nog niet aan wennen. Sokken, lange broek, truien, thermo’tje, al die dingen aan mijn lijf, ik moet er aan wennen. Vanaf ons balkon die direct uitkijkt op de piste kan ik in het zonnetje de skiërs voorbij zien komen, en kan alleen maar denken WAAROM? De lift in, uit en weer in. De eerste week valt er nog veel sneeuw, wat de wegen onbegaanbaar maken.
Een wandelingetje is eigenlijk alleen maar glibberen en bibberen. Nee de ski koorts is bij mij verre te zoeken. Ik ben blij als dadelijk de eerste groep komt, en ik lekker warm in het chalet kan gaan koken. We ondernemen veel met de buren, dat is gezellig en maakt het verblijf aangenaam.

Inmiddels zitten we hier al weer 5 weken, niet dat we dat door hebben, niet alleen de skiërs vliegen hier voorbij, ook de tijd. Onze eerste groep is zo ontzettend leuk, een familie die na 5 jaar voor het eerst weer samen is, ze wonen verdeeld over de wereld en zijn nu allemaal bij elkaar. Oma ziet voor het eerst in het echt haar klein kind. Ze betrekken ons overal bij, en willen zelfs dat we met ze mee eten. Vanaf de derde dag besluiten we met het hoofd gerecht mee te eten, omdat we anders niet uitkomen met de bereidingen. We krijgen zelfs een kerst cadeau, de cadeaus staan uitgestald in de woonkamer, (ik heb nog nooit zoveel cadeaus bij elkaar gezien)
De kinderen zijn door het dolle heen, als alle cadeaus zijn uitgepakt vermaken de kinderen zich met een aardappel die ze naar elkaar over gooien? We liggen allemaal in een deuk, zoveel cadeaus gehad en ze spelen met een AARDAPPEL! Bij het afscheid krijgen we een immense tip waar we stil van worden. We hebben mooie herinneringen gemaakt. De tweede groep is totaal het tegenovergestelde. Niets is goed, we lopen de voeten stuk om het maar enigszins naar hun zin te maken. Hoe harder we lopen hoe meer we voor het karretje worden gespannen om dingen te regelen. Na 3 dagen al lopen we op ons tandvlees, en maakt het volgens ons niet uit wat we doen het is toch niet goed. Gelukkig hebben we midden in de week een dag vrij, en kunnen we op oudejaars avond het vuurwerk met z’n allen bekijken en een dagje uitrusten.
We maken de week keurig af en gelukkig kunnen we ons stoom kwijt bij de buren. Vorige week hadden zij geen fijne groep en stoomde ze bij ons even uit. Wij hebben een aparte woonkamer op de begane grond, nou ja woonkamer een leeg hok met een versleten bank. Waar we ons tussen de middag en na het avond eten kunnen terug trekken. Onder tussen hebben we het er al aardig gezellig gemaakt. Gevonden kistjes aan de muur getimmerd, wat decoratie van her en der. Net als op de boot komen mensen altijd bij ons buurten en hier is het weer niet anders, we laten dan ook iedereen die wilt langs komen wat leuks mee nemen voor aan de muur. Zo is het inmiddels omgedoopt tot wijn hok, en kunnen we hier lekker bijkletsen over de dag.
We hebben een week van 5 gasten, 2 verschillende families want dat kan ook, losse kamers boeken. Gelukkig ook weer hele fijne mensen, die de hele dag skiën. Ook weer nieuw voor ons want met de families met kinderen is er altijd wel iemand thuis, nu kunnen we luieren boven in de woonkamer bij de openhaard. De families gaan tevreden weg en laten een mooie tip achter.


De komende 1,5 week hebben we vrij, en slapen een gat in de dag, badderen, nemen een sauna, gaan in de jacuzzi.
We  halen onze seizoen passen (bijna €1000 p.p die we aan het eind van het seizoen terug krijgen)en gaan op pad met de buren.Werner zijn ouders zijn een paar dagen overgekomen en we ontdekken de ski pistes. Voor het eerst in mijn leven stap ik in een ski lift, het fijne bij deze liften is dat je ook weer naar beneden kan zonder te hoeven skiën. Na 14 liften zitten we in een andere vallei en ontdekken meer van het gebied.  We hebben een enorm leuke dag met z’n 6en, eten een hamburger van €8, wat echt goedkoop is hier en drinken een biertje van €9. Alles is hier wel belachelijk duur, maar dat schijnt onlosmakelijk verbonden te zijn met skiën. Het sneeuwt ook al zeker 2 weken niet en elke nacht worden de pistes opgespoten met sneeuw, de piste wagens maken de 600 kilometer pistes ski klaar. Alles voor het skiën. Moesten ze bij zon vakanties ook eens doen, dagje geen zon hangen we een reserve zonnetje op.


Inmiddels zijn ook onze ski spullen opgehaald, die mogen we gedurende het seizoen gratis gebruiken. De voordelen van Staf zijn. De ski broeken, sokken, handschoenen zijn besteld, dus staat er haast niets meer in de weg om het bikini meisje de piste op te jagen. Nu nog ergens moed en een zakje zin tevoorschijn zien te halen.

woensdag 8 januari 2020

Het roer gaat om


Het roer gaat om.

Nu we in Griekenland zijn aangekomen en een paar baaitjes hebben gehad, zijn we in Corfu stad. Een heerlijke rustige baai waar we goed beschermt liggen, als de wind maar de goede kant op waait anders ruik je de enorme stank van het riool wat hier de zee in wordt gepompt.

In deze stad hebben we alles, een Lidl, wasserij, Mac Donalds, gyros voor maar €1,00, vele winkels, vliegveld op 10 minuten lopen. We leven ons dan ook uit. Annet belt of ze nog een paar daagjes mag komen, en boekt 1 van de laatste vluchten hier naar toe. Na 26 oktober word er niet meer gevlogen.

We hebben gezellige dagen, varen naar mooie anker plekken,
wandelen en kletsen wat af. Bezoeken een klein dorpje op Paxos, waar we aan de kade mogen liggen voor niets. Er is zelfs water en stroom, Whoehoe. Gaan uit eten,
en helemaal op getopt weer terug naar Corfu waar Annet weer afstapt na heerlijke dagen. Nu moeten we toch echt eens aan de kuip gaan beginnen. Dat stellen we nu al 1,5 jaar uit. We halen heel veel boodschappen, om weken door te komen, we hebben een baaitje gevonden waar niets is. Er lopen een paar koeien, en af en toe een visser. Als we inkopen doen en ik aan een Engels man die hier woont vraagt of hij een lokale taxi voor ons wilt bellen, om onze 2 volle karren boodschappen thuis te brengen, bied hij zich spontaan aan om ons te brengen. Ze zeggen ook dat het Griekse volk vriendelijk en behulpzaam is, dat blijkt ook de volgende dag, als we een man spreken die net als vele Grieken hier elke dag komen zwemmen. (ja in dat water) We vragen hem of er een vul station is voor onze gas flessen. We hebben er 2 leeg en de derde is halverwege. Hij bied ook spontaan aan om Martijn er heen te brengen op de scooter. Met in elke hand een fles crossen ze zonder helm door de stad, de flessen zijn 3 dagen later keurig gevuld. Omdat de flessen nu wel erg zwaar zijn besluiten we een auto te huren, 1 dag €55 3 dagen €60.
De keus is dan niet erg moeilijk en gewapend met het boekje over Corfu gaan we gelijk het eiland verkennen.
Dat het laatste vliegtuig weg is, is goed te zien. Winkels, restaurants en hotels, alles is dicht getimmerd voor de winter. Alleen kleine lokale winkeltjes en barretjes zijn open. Heerlijk zo in de rust rond rijden. We bezoeken het Sisi huis,
en met een apparaat, krijgen we het hele verhaal van Sisi te horen. Het maakt op mij indruk, het was een bijzondere vrouw. We gaan wat stranden af, en voor het eerst hebben we weer echt zand onder de voeten. Dan word het echt tijd om te verkassen en aan het werk te gaan. We moeten ons zelf nog even een schop onder de kont geven, maar dan gaan we toch aan het werk. De gehele kuip word leeg gehaald, apparatuur losgekoppeld, banken en vlonders eruit gehaald. Dan zijn we klaar om eens veel herrie te gaan maken met de naalden hamer.
Veel geluk hebben we niet van de drie weken dat we hier liggen kunnen we 6 dagen buiten aan de gang. Het regent constant, of het waait heel hard. De 50 knopen wind worden aan getikt. Gelukkig blijven we met 70 meter ketting liggen, soms gaat de boot zo schuin dat zitten niet mogelijk is. We waren het even vergeten hoe het ook alweer was met storm, maar nu weten we het weer.

Na 3 weken besluiten we richting Prevesa te varen, daar liggen Lee en Agnieszka die gaan werken in Frankrijk in een Chalet. We willen nog even gedag zeggen, voordat ze vertrekken. We gaan eerst weer richting Paxos, als we daar aan komen is de gehele kade verdwenen. Alles staat onder water. Dan maar voor anker, het heeft zoveel geregend dat alles is onder gelopen.
Als we door het dorpje lopen, zijn we ineens een bezienswaardigheid. In deze periode van het jaar hebben ze nooit toeristen, en iedereen wilt dan ook weten wat ons bezield om hier te liggen. Na 3 dagen gaan we weer door en belanden in een baai waar ook alles is uitgestorven, om de volgende dag in Prevesa terecht te komen. We ontmoeten Lee en Agnieszka, en vrienden van hun. We gaan een hapje eten bij wat hun de griekse Mac Donalds noemen. Voor €5,50 heb je een gyros schotel, of hele kip, of wraps. Het is zo veel eten dat we er 3 dagen van kunnen eten. Later halen we nog maar 1 maaltijd en eten er samen 2 keer van. Daar kan je niet voor koken. De kuip staat 3 keer in de 2 componenten, en 2 keer in de verf. Wat een verbetering.


We praten nog over het chalet runnen, en met weer veel regen en wind, lijkt het ons toch beter er ook eens naar te kijken. We zijn het zo zat om constant wacht te houden, en in een nat klam bed te stappen. Na wat googelen komen we bij Wens chalet uit. We vermoeden dat we een beetje laat zijn maar schrijven toch een brief op vrijdag, op maandag hebben we een skype sollicitatie, en over 2 weken kunnen we beginnen. Dat worden 2 drukke weken, regelen dat de boot uit het water kan,   
besluiten gelijk de romp te laten zand stralen en zelf gooien we er nog 2 lagen 2 componenten op.

Ruimen de boot aan kant, alles moet winter klaar gemaakt worden, en dan op 11 December vertrekken we met 2 handbagage koffers richting Athene.
Vandaar uit vliegen we naar Geneve waar een toekomstige collega ons ophaalt en naar ons Chalet brengt. De reis duurt 51 uur, maar we gaan 4,5 maand een ander avontuur aan.