Laatste voorbereidingen om te vertrekken.

Het interview is super leuk geworden en een 1,5 maand later staan we in het blad. 

https://issuu.com/ziltmagazine/docs/zilt121/62  Dan gaan we ons focussen op onze verdere plannen. In plaats van 2 weken om en om op vakantie te gaan, gaan we nu 3 maanden. We willen een lekker bed achter hebben  met een echt matras, kast ruimte, heel veel kast ruimte (nu zitten er 14 bedden in maar daar hang je geen kleding in). Tevens zijn alle kasten vol met smeer, schimmel en ander niet nader te herkennen geur en kleur. Dus dat moet kaal geschuurd, gelakt, gelakt en gelakt moeten worden voor ik er kleding, etenswaar of andere spullen in wil opbergen. Elk vrij uurtje steken we er in. De weekenden naar huis, om daar alles te regelen voor de kinderen. Banden die geplakt moeten worden, scholen die moeten worden uitgezocht, rekeningen die moeten worden betaald, we gunnen ons geen moment rust. Als Martijn bezig is in de achter kajuit en al 2 x z’n geliefde schroeftol door de ruimte heeft gegooid omdat alles tegen zit, moet het klaar zijn. We nemen verplicht een paar dagen rust. Als je al zo ver heen bent helpen die paar dagen juist averechts. Je bent nog zo in de "door knallen" modus zit, dat stil zitten je juist meer vermoeid, je hoofd gaat verder maar jij zit stil, dat werkt heel raar maar extra vermoeiend. Dus gaan we maar weer door, het moet tenslotte af. Maar als dat lieve schattige net geboren meerkoetje die de hele dag om z’n moeder loopt te piepen, net naast de boot, zoooo irriteert is, is de maat echt vol. Als dat al irriteert…

We doen het er maar mee zoals het nu is. We slapen in de punt, ik neem 1 kast in plaats van 2. We proppen het maar waar het kan, en dat is het dan. We halen alle booTschappen die ik op lijsten heb opgeschreven al weken lang, die lijst werd steeds langer. Waarom voor 3 maanden zou je zeggen? Ik hou echt niet van boodschappen halen en zeker niet als je aan boord bent. Haven in, rug tasje mee en naar de winkel je een bult sjouwen aan spullen en vervolgens 3 dagen later weer te gaan. Tevens hebben we dadelijk een budget dat erg beperkt is en dat gaan we dan nu ook uit testen of we daar mee uit komen. Als het nu al niet kan met alles wat we bijna halen bij de Lidl of al weken de aanbiedingen volgend van andere supermarkten gaat het dadelijk ook niet lukken. We gaan nu leven zoals we dat straks ook gaan doen. Voor velen zal het klinken als beknibbelen en dat is het ook. We hebben straks een beknibbeld budget want anders kunnen we het niet jaren volhouden. Dat betekent niet dat we niet lekker eten, vaak eten we dingen die we combineren met wat we hebben en eten we lekkerder dan thuis als de gehele koelkast volstaat. het word een sport om gekke lekkere, simpele, goedkope gerechten te maken van wat heb ik aan boord. (huis). We worden er erg creatief in. Waarom weggooien als je er nog net een sausje mee lekker maakt, of als lunch kan gebruiken. Deze 3 maanden houd ik bij wat we eten en hoe we het klaar maken. Wat het heeft gekost en wat we nog hebben bij gekocht onderweg. te lezen op http://eenwerkelijkheidsdroommenu.blogspot.nl/ Maar dat we lekker eten kan ik jullie garanderen. Moet er wel bij zeggen we zijn niet kieskeurig en lusten bijna alles. Tevens geniet ik er dagelijks van wat hebben we en wat zou ik er van kunnen maken. Wat moet als eerste op en wat is nog wat langer houdbaar. Het word een soort sport. Alleen dat brood bakken, dat is nog een dingetje. We zijn geen ochtend mensen, en dat deeg kneden, laten rusten, en dan in de oven afbakken dan is het half in de middag, heerlijk hoor dat warme brood zo vers uit de oven, maar morgen ochtend is het hard en droog. Bak het dan even in de koekenpan en het word dan toast , ook lekker maar daar moet ik mijn ritme nog in vinden. Dus bak ik het in 4 en. Dat kost veel gas. Dus nog ontdekken.

Tevens bekijken we ook het afval probleem. We kennen allemaal het plastic probleem in de oceanen, we kunnen daar ons neus voor op halen (met wat kan ik er in mijn eentje aan doen) of er met veel publiciteit aandacht voor vragen, of er gewoon zelf iets op je eigen manier aan bij te dragen. Dit laatste kies ik voor, maar ook zeker uit eigen belang. Straks gaan we de zeeën bevaren en willen we zo min mogelijk de bewoonde wereld in, en al zeker niet omdat het dek vol staat met vuilniszakken. Uiteraard wel eens om lokale groentes en fruit in te slaan, want daar kijken we erg naar uit lokaal eten.

Vroeger ging elk stuk vuilnis overboord, en ik denk dat in veel gevallen het nog steeds gebeurd. Etenswaren kunnen gewoon over boord, maar plastic, en blikken? Ik heb op Bonaire veel problemen gezien met vooral plastic, maar is dat niet wat we het liefst gebruiken aan boord? Ik heb liever niets van glas aan boord. Het kan breken met alle gevolgen van dien. Dus bij ons blikken bier, pakken wijn, blikken eten en plastic flessen limonade. Maar in warme oorden zijn er die vreselijke kakkerlakken. die houden van karton en lijm. Ik heb voor deze 3 maanden al het verpakkingsmateriaal verwijderd van ons ingekochte voedsel. Dat waren al 2 aangestampte  vuilniszakken vol, die niet mee hoeven aan boord en weer extra berg ruimte op leveren nu al dat overbodige karton van verpakkingen weg zijn.

Alles hebben we in stapelbare bakjes van de chinees gestapeld. oké weer plastic. Maar deze was je af en kan je weer hergebruiken, in elkaar stapelen en het neemt haast geen ruimte in. Of handig om vloeistoffen in op de vangen als olie e.d. Deksel erop en geen stank aan boord. Dus niet alleen het milieu is geholpen maar wij ook.

Een nacht vrijwillig afzien.

Dan volgen er 6 maanden van geen boot. Niet dat ze weg is, maar door omstandigheden zijn de kinderen de komende 3 maanden geheel bij ons en daarna volgen er drie maanden dat ze alleen door de weeks bij ons zijn. Omdat de boot nu in Middelharnis ligt en we niet “even naar de boot” kunnen, ligt het geheel stil. We rijden er wel af en toe heen om te kijken of ze nog goed ligt en of het binnen er nog goed bij zit. Maar klussen gaat haast niet. In de maanden dat we het weekend hebben proberen we, als Martijn vrij is, wat kleine klusjes te doen. Zo is er ook tijd om het huis af te maken, we bouwen een garage,

Garage bijna af.

verven de gehele boel, maken de laatste dingen af en 28 december 2015 komt de makelaar. Wel veel eerder dan we hadden bedacht, maar in deze tijd een huis verkopen is niet gemakkelijk. Omdat het allemaal wel erg snel gaat en het begin van het jaar niet een mooie tijd is om foto’s te maken besluiten we de eerste maanden in de stille verkoop te gaan. In deze periode is Martijn zijn vader er slecht aan toe, er is keel kanker geconstateerd en niet meer te genezen. Martijn steekt veel tijd in het nog leuke dingen doen. Gelukkig heeft hij daar nog zijn tijd aan besteed want helaas overlijd zijn vader veel te snel.

De rollen worden omgedraaid en nu zijn de kinderen alleen in de weekenden bij ons. Die drie maanden proberen we zoveel mogelijk in het halen om met de boot op vakantie te gaan. Maar de vermoeidheid heeft ons al ingehaald, ook al willen we dat op dat moment nog niet toegeven. Op een dag wordt ik gebeld door het Zilt magazine of ze ons mogen interviewen over de boot en of ik af en toe een stukje wil schrijven voor het blad, ze hebben mijn blog gelezen. Denken jullie nu echt of ik daarover na moest denken?

8 maart 2016 ga ik alleen naar de boot. Martijn heeft thuis nog dingen te regelen , en ik wil de boot gereed maken voor het hoge bezoek van woensdag. Op zich is het niet zo heel spannend om alleen op de boot te zijn ,maar vandaag moet ik de dag tank zelf vullen met diesel. Normaal doet Martijn dat en ik sta er meestal niet naast om goed op te letten. De vorige keer heb ik toevallig wel gevraagd hoe het ongeveer werkt voor het geval dat. Vandaag is dus het “voor het geval dat” aan gebroken. Zonder diesel doet de kachel het niet en zo warm is het niet aan boord. Martijn heeft diesel in een kleinere tank gedaan maar 30 kilo over de stijger en hoog aan boord krijgen wordt nog een dingetje. Ik ga op weg, neem warme kleding en eten mee en ook die tank met diesel. Het is ongeveer een half uur rijden en kom uiteraard zonder kleerscheuren aan bij de boot. Eerst neem ik de tas met kleding en tas met eten mee. Gelukkig ligt er aan boord een steek wagentje en daarmee ga ik de diesel tank op halen. Maar nu nog aan boord. Ik bekijk het eerst op m’n gemakje wat het beste idee zou zijn. De tank is te hoog om onder reling door op dek te zetten, maar het open stuk reling ligt bijna een meter van de steiger. Hmmm, waar de boot het dichtst tegen de kant ligt zit de reling, als ik de tank kantel zou het misschien net gaan, alleen kan ik dan het handvat niet gebruiken. Ik ga het proberen, want hij moet toch echt aan boord. Optillen en draaien en met mijn buik (en die heb ik) erop duwen. Ha, gelukt. Nu nog naar binnen. 8 traptreden, in een smal gat. Eerst ga ik naar binnen en laat de tank op mijn buik rusten een paar treden naar beneden en ik plof de tank neer op de tafel die naast de trap staat. De tafel buigt even door, maar hij begeeft het niet. Zo die is binnen en nu nog over pompen. Ik haal het machinekamer luik weg en wil het licht aan doen. Die doet het niet . O nee zitten we nu zonder stroom, zal toch niet waar zijn. Ik probeer het licht in de woonkamer, ja hoor die doet het. Maar dat zou kunnen werken op het laatste restje accu’s? Ik vind een decoupeerzaag. Niet dat ik daar het stroom mee kan verhelpen, maar wel kan ik checken of we wal stroom hebben. De decoupeerzaag begint te ratelen. Oké check. Ik heb wel licht nodig in die donkere machinekamer. Er moet een bouwlamp zijn… ergens. Ik ga op zoek en vind hem in de achter kajuit. Ook weer op gelost. Er is licht. De pomp haal ik uit de knoop, en er moet een pijltje op staan welke kant de pomp oppompt. Een slang in de tank en een in de dagtaak. Zo en nu heb ik 2 draadjes die ik nog op de polen van de accu moet houden om stroom te krijgen. De accu’s staan nog steeds op hun tijdelijke plek, tot we een nieuwe goede plek hebben. Moet de ene draad op de ene accu duwen en de andere draad op de andere accu houden om 24 volt te krijgen. De draden beginnen te knetteren en een brand lucht komt mijn neus binnen. Ook gaat mijn hartslag een paar tikken harder per minuut dan normaal. Waarom wilde ik ook alweer alleen op de boot gaan zitten? Thuis kan ik gewoon de thermostaat aan zetten en werkt de kachel meteen. Nee ik moet zo nodig naar de boot omdat het er zo fijn en rustig is en omdat ik de boot nog aan kant wil hebben voor de heren van het Zilt magazine. Dus kom op nog een keer, nog een knetter maar de pomp begint te lopen, langzaam vult de dag tank zich met diesel, en ben ik weer trots op mezelf toch maar even gedaan. De tank is half vol dus minimaal 100 uur warmte. De afsluiter open zetten en de kachel aan steken. Maar er komt geen druppel diesel in de kachel, nog maar eens de afsluiter checken. De hendel zit in gelijke richting als de leiding dus die is goed. Er zit ook nog een draaiknop die dan maar proberen. Nog steeds geen druppel. Voor de zekerheid pak ik een flesje om de dop te proberen welke kant nu open is. Dit is zo mijn mankement bij een fles denk ik er nooit over na maar moet ik een schroef los draaien of een draaiknop open draaien ga ik altijd fout. Nu dus ook weer want ik heb hem zo juist dicht gedraaid. Weer open draaien dan. Toch is er geen druppel diesel te bekennen. Denk na Danielle, denk na. Ach ja natuurlijk, moet wel de kachel open zetten! Hoor Martijn al zeggen dompie. Hèhè daar komen de druppels. Nu een stuk aanmaakblokje er in en een lucifer en ja hoor hij doet het. Het ging omslachtig maar ik heb het voor elkaar. Ik ga nu de meegenomen spullen opruimen en genieten van de rust en de warme kachel.

 Ik zit nog  maar net een paar minuten en vind de kachel nu niet echt warm. Ik draai hem voluit maar er gebeurd niets. Met een schroevendraaier probeer ik het warmhoudplaatje er af te wippen want die is wel loeiheet. Met een pannenlap haal ik hem eraf en wat denk je? Kachel uit, geen diesel niets.

Wat heb ik nu weer fout gedaan? Heb ik net een uur gestookt op de restjes uit de aanvoerleiding?. Weer die afsluiters checken, de kachel aan en uit, niets, niet een druppeltje. Ik laat me niet mijn boot af jagen omdat de kachel het niet doet. Ik trek een nog dikkere trui aan en blijf stug door lezen in mijn boek. Draai af en toe aan de kachel maar het blijft droog in de kachel. Het word nu wel erg koud, als ik nu eens alvast in bed ga liggen onder de dekens? Maar ja een hele nacht in deze kou ga ik dat wel vol houden. Ik twijfel wat ik moet doen. Ik beland in een spannend stuk in mijn boek en ben even niet op deze aarde. Na een half uur krijg ik het zo koud, dat mijn voeten en handen er zeer van gaan doen. Moet ik me dan toch laten verdrijven uit mijn plekje waar ik het liefst ben? Moet ik dan toch weer naar huis rijden? Ik kijk triest naar de kachel en zie tot mijn stomme verbazing nu wel ineens diesel in de kachel. Ik denk niet lang na en pak een lucifer, het word al snel warm. Hoe dit ineens kan na 1,5 uur geen idee, maar ben er erg blij mee. Ga zo mijn meegenomen eten ook nog even opwarmen op die kachel. Van het eten opwarmen op de kachel komt helemaal niets meer, de kachel is uit. Ik kan er ook niet in kijken want hij is loeiheet van binnen. Om 21:00 lig ik dik ingepakt onder de dekens, hoe koud de nacht gaat worden weet ik dan nog niet. Als ik onder de dekens blijf is het best te doen met 3 lagen kleding, kom ik er een stukje onder vandaan word mijn adem stoom. Nu weet ik weer waarom ik niet van kou hou. Ik kom de nacht door en na een kop lekkere warme dampende koffie ga ik maar weer aan de slag. Ik zuig de kachel uit waar dikke zwarte draden in zitten.

Slieren zwarte roet

Dikke zwarte roet in de kachel

 De kachel weer open draaien en ja hoor hij doet het weer. Als Martijn aan boord stapt is het al weer lekker warm aan het worden. Hij besluit het gelijk maar eens grondig aan te pakken om dit probleem niet steeds te hebben moet de slang die onderaan de dagtaak zit op een andere plek . Onderaan  de dagtank zit een aftap punt voor condenswater en daar zat de toevoer voor de kachel op aangesloten. het condenswater kon daardoor niet afgetapt worden en dat komt dan ook in de kachel. Na een half uurtje sleutelen komt Martijn erachter dat de tap aan de zijkant niet open kan dus moet alles terug gezet worden in de oude situatie. Martijn z’n broer Sander, komt Martijn ophalen, ze moeten nog even langs hun moeder, dus is het weer mijn taak om de kachel aan te steken, nadat Martijn mij verzekerd heeft dat de afsluiters open staan wacht ik tot er weer diesel in de kachel komt, maar het duurt en het duurt. Maak maar weer de kachel schoon nu met staal borstel, vroed in de opening en die is goed, dan maar het probleem een stukje verder zoeken. Ik trek de luiken van de vloer open, daar zit de filter van de diesel, ik draai het filter los, daar zit inderdaad wat water in, maak het schoon en zet alles terug.

Water in de diesel

Draai de kraan weer open en niets...... Grrr… dan toch weer een stapje verder dat is toch echt bij de dag tank. De afsluiter is open, denk na Danielle wat kan het zijn? Ik zie de draaiknop en draai er aan want ik heb onthouden welke kant open is en ja hoor, die afsluiter was toch dicht, en bedankt Martijn. Als ik net de kachel weer aan heb stapt Martijn met Sander aan boord. Ik ben dus 3 uur voor niets bezig geweest met een kachel waar de afsluiter gewoon van dicht zat. Nu ik het weer warm heb en Martijn de luiken dicht heb laten doen ben ik dat al weer snel vergeten. Helemaal klaar en opgeruimd voor het grote bezoek zijn we niet, maar laat ze maar komen.