Dagen van uiterste

.

Een week van uitersten.

Nu de generator weer aan boord is, zijn we in jubel stemming, en varen we naar Cascais. Een prachtige grote baai, waar we prima kunnen ankeren en een mooi uitzicht hebben. Wij Nederlanders zijn er ruim vertegenwoordigt en we beginnen echt in te dalen in het vertrekkers gevoel. Althans het vertrekkers gevoel zoals we dat hadden voor gesteld. We varen wat af, heen en weer naar elkaar met onze dinghy´s. Sjaan, de Wandellaar, Mangata, Ben-nl, Stormalong, Mach3, Joy, en wij Why Not!, 8 schepen vanuit Nederland met allemaal een eigen doel, bestemming en tijdsbestek. We Kletsen wat bij, wisselen ervaringen en belevenissen uit en vieren een verjaardag op de Ben-nl. We komen al snel in diepgaande gesprekken die je thuis niet zo snel zou uitwisselen. Ook zijn we van alle leeftijden. Er is zelfs een whats-up groep aan gemaakt Sailing Dutchies. Zo houden we elkaar op de hoogte waar we zitten, wat er te doen is, of je goed kan ankeren en meer informatie. Het is een gezellig drijvend dorp zo met alle boten. Als er iemand in de haven ligt lenen we douche pasjes, nemen elkaars vuil mee, als we naar de containers gaan maar toch moeten we verder.

Bijschrift toevoegen

Ook omdat we onze eerste opstapper krijgen in Faro, dus gaan we na 7 dagen weer op pad. Ook aan gezelligheid komt een eind. De laatste dag word de voorraad weer aangevuld vanuit de Lidl. Martijn gaat alleen samen met de Ben-NL boodschappen halen. Er staat voor het eerst weer wind, 30 Kts en ons anker van slechts 15,67 kilo vertrouw ik niet. We hebben in Leixoes dit anker er weer op gezet wat al op de boot zat toen we hem kochten en we te licht achten. Het reserve anker is wat zwaarder rond de 20 kilo maar de vloeien zijn krom getrokken in Laxe door de gevangen ketting. Met dit lichte anker liggen we dus al een week als een dijk voor anker, ook omdat er geen zuchtje wind staat al de hele week, met een vishaak hadden we waarschijnlijk ook blijven liggen met ons 40 meter ketting. Maar het is gek makend om te bedenken dat we daar nu met 30 Kts op kunnen ankeren. We moeten een 33 kilo anker hebben volgens de berekeningen. Dus hou ik anker wacht samen met Mariëlle van de Ben-NL. Het blijkt voor niets want we liggen echt vast. Dan moeten we vast iets gevangen hebben daar op de bodem, we krabben geen centimeter. 

S’avonds worden de accu’s weer opgetopt, want we moeten een avond door. We draaien om de dag een uur de generator, en dan kunnen we er weer tegen. Maar vanavond na 3 kwartier, stopt de generator met stroom te leveren. Hier worden we dus echt chagrijnig van.

4 uur en 47 minuten en hij is weer stuk. Die generator heeft nu al zoveel geld gekost. €450 aanschaf. €100 inbouwen €350 reparatie in België, €100 onderdeel, €200 reparatie in Nederland, €240 verschepen. €1440 in totaal. De vriezer gaat dus weer uit, dat word de komende dagen veel kip eten, want we hadden 2 hele kippen gekocht. De koelkast gaat s’avonds ook weer uit. Gelukkig hadden we niet echt veel gekocht voor in de vriezer. We zijn toch wel erg teleurgesteld.

De volgende ochtend worden we vroeg gewekt door watervliegtuigen, we denken nog dat het een show is, omdat er marine dagen zijn, maar het blijkt een brand te zijn ergens in een natuur reservaat. Ook al is de aanleiding niet zo fraai, het is toch spectaculair.

We vertrekken naar Sines, (het anker heeft niets gevangen! Hoe dan?) een grappig plaatsje aan de kust. Het is op een berg gebouwd en er lopen overal trappen omhoog om van het strand naar de huizen te komen. Martijn duikt het luik weer in, om de oorzaak te zoeken van het niet meer stroom leveren van de generator. Alles word doorgemeten, draadjes na gelopen, zekering bekeken, de conclusie….niets te vinden.

Dan maar een feestje bouwen, ondanks dat Martijn zijn verjaardags cadeau al weer stuk is, vieren we hier vast Martijn zijn verjaardag. Morgen zitten we de hele dag op zee en komt er niet van om iets feestelijks te koken.

Net nu we een beetje dat vertrekkers gevoel beginnen te krijgen, het Nederlandse gedoe achter ons hebben gelaten, komen er 2 mailtjes binnen vanuit Nederland. 1 van de verzekeraar omtrent CWO keuring. Waarschijnlijk vallen wij daar toch onder. Die regels zijn niet grappig, van alles labelen, keurings certificaten van alles wat aan boord maar gekeurd zou kunnen worden, water dichte schotten, nog meer brandblussers, (we hebben er al 6)de lijst is oneindig lang. We hebben niets tegen veiligheid, deze regels lijken meer voor een charter, dan voor ons huis. Dit gaan we eens goed uitzoeken, of we er echt onder vallen. Want dat zou betekenen dat we naar Nederland moeten en weer het water uit.

Dan komt T-mobile met een verhaal, dat als je meer data gebruikt in het buitenland dan in Nederland, de Gb op je telefoon in rekening worden gebracht. We hebben expres een abonnement genomen met onbeperkt bellen en 10 Gb voor in het buitenland. Nu is er een nieuwe regel (niet bedacht door T-mobile zeggen ze) Dus ons abonnement is waardeloos. We kunnen de 10 Gb naar beneden brengen en een buitenlands kaartje kopen en dat is het dan. Gelukkig kunnen we nog wel onbeperkt bellen en sms gebruiken, dus moeten we over gaan op sms. Nu bellen we toch al meer dan dat tikken. Bellen blijft toch persoonlijker en je kan er veel meer in kwijt dan dat getik. Toch word het internet straks gemist. Nu heb ik een telefoon verslaafde aan boord, die er behoorlijk sacherijnig bij zit. Want de 10 Gb gaat gemakkelijk op elke maand, en dan doet hij al zuinig. We zullen kaartjes moeten kopen en elke keer een ander nummer hebben. Of heel vaak de kant op moeten om Wi-Fi te zoeken.

Die regels daar wilde we juist vanaf, maar ook al ontvlucht je Nederland van de regels kan je dus niet vluchten.

De volgende dag moeten we alweer op pad, we moeten nog flink wat mijlen maken, om in de buurt van onze opstapper te komen. We gooien het anker uit in Sagres net in het donker, we hebben de hele dag moeten motoren. Er staat geen wind en het beetje wat er staat is tegen samen met tij tegen. Jammer maar de accu’s zijn wel weer vol. Bij ochtend licht is het een hele leuke baai, maar we schommelen zo belachelijk hard, we kunnen niet eens meer normaal lopen. De snugger lijn (lijn die aan het anker vast zit om de kracht van de ankerlier te houden)  is zelfs de grote harp van omgebogen. Zo hard hebben we nog nooit geschommeld op golven van 3 meter (op ons anker van 15 en een beetje kilo en toch maar ietsje gekrabd).

Als we weg varen komen we net een stukje verder een baai tegen die een golf breker heeft, hadden we dat maar eerder gezien. Onderweg word het er niet beter op, weer geen wind en de deining is ondragelijk, bijna eng. We gaan nu zo hard tekeer, dat het van gangboord naar gangboord gaat. We moeten ons aan alles vast houden om niet in de kuip rond te rollen. Het weer is ook zo extreem overal, met orkanen, stevige winden. We houden alles extra goed in de gaten, want de beelden uit Griekenland, Madeira, en meerdere plekken hebben ons ook bereikt. Door de gekke deining moeten we Lagos overslaan en gaan door naar Portimão. Dit is wel een erg geweldige plek.

Hoe lang we hier blijven liggen weten we nog niet, orkaan Leslie bijgenaamd Zombie Leslie komt recht op Faro af, precies op Zondag als we daar moeten zijn. Hier hebben ze havens, op Faro veel minder en erg ondiep. Het weer heb je niet in de hand, je veiligheid wel.

Inmiddels hebben we besloten hier te blijven, Windy geeft snelheden van 60 knopen, daar gaan we ons niet aan wagen. We reserveren de haven en bellen met onze opstapper want Faro gaan we dus niet meer halen. Hij krijgt er een extra treinreis bij. We gaan Zaterdag de haven in, en de wind is al aan het toenemen. We hebben al bijna 3,5 maand geen haven meer gezien laat staan een box. Het is wel weer even gek, lijnen klaar leggen, stootwillen uithangen, en de box invaren. De buurman helpt met lijntjes aan pakken en we liggen vast in een box.

Om ons heen is iedereen al druk bezig dekken leeg te ruimen alles vast te zetten, extra lijnen vast te maken. Ook wij zetten extra lijnen, en moeten het maar gaan afwachten. De wind fluit door de masten en verstagingen, we schommelen ondanks de golf breker toch al aardig. Vlaggen staan strak, en de regen komt met bakken naar beneden. We houden Leslie constant in de gaten, en zien hem aan ons voorbij trekken en richting Lissabon en Cascais gaan. Daar liggen alle Nederlanders nog, die we daar ontmoet hebben. De wind trekt s´nachts nog meer aan, blij dat we binnen liggen. We slapen toch wel wat onrustig, maar komen de nacht door zonder schade. Via de Whats-up houden we contact met alle boten, iedereen is er op een gebroken lijn na goed doorheen gekomen. Het blijft waaien en de deining buiten op zee is nog enorm. 3,5 meter hoog denderen ze tegen de kade en rollen schuimend het strand op. We besluiten de 2 nachten die we geboekt hebben te verlengen naar 3 nachten, dus zal onze opstapper zijn eerste nacht hier aan boord fris gedoucht in de haven door brengen.