Een erg dure zaagsnede
Sinds we de Balearen hebben verlaten zijn we in veel
rustiger water terecht gekomen. De wind is afgenomen en de deining is veel
minder intens als dat het was. Uiteraard heeft dat ook met het seizoen te
maken. Ook is de temperatuur van 23 graden naar 35 graden gestegen. Dit is niet
alleen erg warm, maar ook erg vermoeiend. Afkoelen in zee is er ook niet echt
bij, het water is ook rond de 25 graden. We zweten wat af, en drinken veel koud
water. Niet alleen wij hebben het warm zo ook onze koelkast die met deze hitte
de zo welkome verkoeling achter de deur bewaard. Om de koelkast wat meer te
vertroetelen besluiten we dat er nog een tochtgat bij moet komen. Er zitten al
2 grote in de wand, maar nog 1 aan de andere kant zou wellicht meer tocht door
laten. De grote gaten boor komt erbij en ik vraag nog, weet je zeker dat er
genoeg ruimte is om dat gat te zagen, zonder de koelkast te raken. Martijn weet
het zeker, nog zat ruimte. Maak je niet druk, komt goed. (Martijn zijn
stopwoordje) Ik ben nog niet geheel gerust, misschien toch even los schroeven
en hem iets naar voren plaatsen voor er gezaagd kan worden. Nergens voor nodig,
ik heb hem toch zelf ingebouwd! Oke ik moet er maar op vertrouwen. Het gat word
gezaagd, nog een roostertje erop geschroefd en de warme lucht kan er uit
walmen.
Geheel tevreden gaan we boodschappen halen. Meestal gelijk voor 2 a 3
weken. Veel keus aan groente is er niet. Het is het land van de pasta en pizza.
Paprika, uien, wortel, courgette, aubergine in overvloed. Er zijn wel wat
diepvries groente die we dan maar nemen. Wel veel fruit. We nemen in overvloed
mee. Het vlees probleem hebben we ook opgelost, we passen ons aan, naar
Italiaans voedsel. Zo eten we s’middags pasta, pizza of maaltijd salade. Daar
is weinig vlees voor nodig. Sávonds eten we iets lichts, soep, salades met
vleeswaren. De vleeswaren zijn hier erg uitgebreid en te lekker. Alles word
voor je neus gesneden en keurig opgerold verpakt. Daar moesten we even aan
wennen, maar het werkt perfect. Dat warm eten was ook even wennen zo tussen de
middag, maar dat ze dat doen overal ter wereld waar het warm is niet zo gek.
Rond 13:00 14:00 is het nog net te houden in het kombuis(keuken) Tevens een
stevige maaltijd heb je nodig om de warmste periode van 13:00 tot 17:00 te
overbruggen. De warmte is slopend en zeer vermoeiend. Na het eten doen we dan
ook een siësta houden net als iedereen hier. De mensen zijn niet lui, maar het
weer dwingt dit zo af. Ik snap als je voor een paar weken op vakantie ben, je
daar niets van begrijpt, maar zit je hier een stuk langer weigert je lijf
gewoon om door te gaan. Sávonds na zonsondergang word er pas weer avond eten
verorberd. Loop je door de stad, dan is elk restaurant pas vol na 21:00 word het
dan pas aangenaam.
Met onze buit aan eten komen we weer thuis, en alles krijgt
een plekje in de vriezer of koelkast. Weer keus in overvloed. De volgende
ochtend zie ik dat de koelkast deur op een kiertje heeft gestaan, gadver dat
heeft een hoop stroom gekost. Snel dicht en hopen dat het goed komt. Maar na 3
uur is de koelkast nog niet koud, maar de temperatuur is opgelopen tot 30
graden. Eigenlijk weet ik wel wat er mis is, maar Martijn blijft bij zijn
standpunt onmogelijk dat ik de koelunit geraakt heb. Na wat aandringen word dan
toch de koelkast los geschroefd en je raad hem al. Net een millimeter van de
koelunit geraakt en het gas vervlogen.
Inmiddels hebben we al het fruit, en
groente, vleeswaren, vlees al weg kunnen gooien. Boem €70 weg. Zal je net
hebben als je op een mini eilandje ligt. Toch vinden we een winkeltje met een
zeer behulpzame eigenaar. Hij heeft het gas alleen niet de tijd om hem te
maken. Een eiland verder is er wel een monteur. We varen erheen en bellen hij
komt morgen om 08:00. Uiteraard twijfel ik eraan, inmiddels ben ik gewent aan
de niet afspraken hier in de Med. Martijn geloofd er wel in, en we gaan een
haven in. Dat is alweer heel lang geleden, €90 voor een wiebel haven, zonder
douche, toilet. Maar wel water en stroom. We liggen nog oncomfortabeler dan met
wind en deining voor anker. We lullen er nog €10 vanaf, maar ook €80 is veel te
veel voor deze klotsbak. Uiteraard komt de monteur niet, want hij heeft geen
gas. Dat gaat hij bestellen en is er morgen middag. Ik wil niet nog een nacht
in deze klotsbak liggen die veel te veel kost, Martijn twijfelt nog. Ik weet
ook zeker dat het gas er morgen ook niet is. We hebben inmiddels wel alles wat
stroom lust tot de nek toe gevoed. Water in overvloed opgetopt en het dek
schoon gemaakt. Tijd om weer voor anker te gaan. We varen in een uur weer terug
naar Vulcano. Misschien heeft de andere monteur nog tijd tussen door. Uiteraard
horen we niets meer van de monteur en ben ik blij dat we niet gebleven zijn.
Met zakken ijs proberen we alles koel te houden. €20 aan ijs erbij. We maken
een toertje naar de grotten
, Martijn beklimt de Vulkaan, gaan naar de warm
water bronnen
, die zo immens stinken dat hou ik niet uit. Dat sulfaat stinkt
erger dan rottende eieren. Drinken een borrel bij Nederlandse buren die 6
maanden op en 6 maanden af zeilen. Na een paar dagen besluiten we een grotere
stad op te zoeken, want hier gaat er niets gebeuren. We zeilen naar Milazzo op
Sicilië en hopen er meer geluk te hebben. We ankeren in een baai, met nog 5
andere boten. Maken kennis met Lee en Agnieszka. Die komen uit Londen en zijn
ook een jaar onderweg. We hebben elkaar al eens gezien ergens in Portugal en nu
dus weer hier. Achter ons ligt een goed Engels sprekende Italiaan, en we vragen
hem of hij voor ons kan bellen naar een monteur. Hij is erg behulpzaam maar
geen van de monteurs hebben tijd. Allemaal zeggen ze “morgen”. Dus gaat Martijn
naar de jachthaven en legt het probleem uit. Die bellen iemand en een halfuur
later staat er zowaar een monteur! Het dicht solderen van het gaatje gaat niet
lukken, het is aluminium en hij heeft alleen ijzer soldeer bij zich.
We brengen
hem weer met de dinghy terug aan wal en hij beloofd er vanavond weer te zijn.
Geloof het of niet, hij is er en in 10 minuten tijd is het gaatje dicht, het
gas gevuld en kan de koelkast aan. Hij wacht nog een half uur aan boord om er
zeker van te zijn en we brengen hem met €200 in zijn broekzak weer terug aan
wal. Even een gaatje zagen heeft €370 gekost. Nu vol gas naar Kroatië daar komt
Martijn zijn broer heen, met spullen die we besteld hebben. De Engelse vrienden
zeilen met ons mee.
