Eerste kennismaking.

De boot blijkt een donatie te zijn voor de KNRM. De eigenaar is overleden en heeft de boot nagelaten aan de KNRM. De KNRM heeft de boot middels een veiling weer aangeboden voor de verkoop. We moeten het geld overgaan maken aan de veilingmeester en een notaris vinden die de overdracht gaat regelen voor ons. De boot blijkt ingeschreven te staan bij kadaster.

We bellen eerst de notaris om informatie in te winnen of dit gebruikelijk is. Deze verteld ons dat het gebruikelijk is dat het geld naar de notaris moet worden over gemaakt en deze gaat dat vervolgens overstorten naar de veilingmeester.

Zo word er heen en weer gebeld met notaris, veilingmeester en KNRM.

Ondertussen bedenken we van alles om de Vrijheid te kunnen behouden. Het enige wat we kunnen bedenken is onze trouwe loper te gaan verkopen. Met dat geld kunnen we het huis afmaken en de vrijheid van een ligplaats te voorzien. 

Dinsdag 16 december zetten we onze loper te koop.

Binnenkant van de Loper.

De loper ligt op dat moment al keurig winter klaar in de box, wat inhoud dat alle zeilen en alle kussens eraf gehaald zijn. De motor en alle afsluiters met anti vries zijn behandeld, niet wetende dat ze te koop zou komen op dit moment. We maken een “al vind ik dat zelf” een mooie advertentie. Wie koopt er nu een boot in het winterseizoen? Toch moeten we het gaan proberen. Er is het afgelopen seizoen veel gedaan aan de boot. Ze ligt er werkelijk gelikt bij vinden wij. Nieuwe kussens en bekleding, nieuwe dynamo, nieuwe startmotor, motor gereviseerd, nieuwe ruitjes rondom, e.d. Daar staat ze op markplaats, spiernaakt zonder kussens en zeilen getoond op de foto’s. Om 3 uur staat ze op de sites boten te koop en marktplaats. We verwachten er niet veel van, maar niet geprobeerd is sowieso mislukt. Om 20:00 uur telefoon. De beller wil graag Zaterdag komen kijken, niet te geloven, we zijn wederom verbijsterd, gaat onze droom toch uitkomen? Nu al?

De beller komt inderdaad kijken, hij was enthousiast maar moet er over nadenken. Niet getreurd want nummer 2 en 3 hebben zich al gemeld. Niet te geloven in deze tijd? Nr. 2 koopt de boot nog wel op eerste kerstdag. Vraagprijs was €8000 en dat hebben we ook bijna gekregen!!

Bootje het water uit om het onderwaterschip te doen.

De kerst kan niet meer stuk. Nu kunnen we voorzichtig gaan nadenken aan onze nieuwe boot waar we onze droom mee willen waarmaken, maar die boot hebben we nog helemaal niet eens in het echt gezien!

Dan… 6 Januari bied de bemiddelaar van de boot Dick (een vriend van de oude eigenaar) aan of we willen komen kijken naar de Vrijheid? Hij heeft nog sleutels. Daar hoeven we uiteraard geen seconde over na te denken. Ja tuurlijk, echt wel! Daar gaan we dan, wat moeten we verwachten, hoe ziet ze eruit, wat gaan we zien?  Johan, onze vriend en ongelofelijk goed met…..: tja wat eigenlijk niet, hij gaat mee om naar de motor te kijken. We gaan op weg. Het is ruim een uur rijden. Er maalt van alles door ons hoofd. We zijn enthousiast, maar tegelijk ook nerveus. Hebben we een miskoop gedaan? We komen bij de haven uit en zien haar al gelijk liggen.

De eerste blik op onze nieuwe boot.

Het lijntje van de boot valt gelijk op, zo mooi, althans, dat vinden wij. De buitenkant ziet eruit die ver boven onze verwachting gaat, netjes maar niet heel schoon. De romp zit nog redelijk in de lak. Tuurlijk zien we nog veel opknap werk maar niet ingewikkeld. Het teak heeft serieus aandacht nodig en het is al even geleden dat ze een schoonmaak borstel heeft gezien. Er zitten nieuwe davits achterop (om een bijboot op te takelen uit het water), een goed gekeurd liferaft (reddingsvlot) ligt er op het dek en nog een die nog maar net is verlopen , de reddingsboeien zijn nieuw, verstaging netjes en strak, stuurwiel netjes, zeilen goed ingepakt dus hoe ze er echt uit zien kunnen we niet zien.

Het voordek.

Als de Dick aan boord komt, maakt hij de ingang open en daar gaan we voor het eerst ons misschien nieuwe huis/ thuis verkennen. We gaan een voor een naar binnen eerst Dick en dan Martijn en ik volg daarna, als laatste komt Johan naar binnen. Slik, puf, oef. oei. We hebben zat ruimte zo met z’n vieren, maar het is muf en heel donker terwijl het daglicht is. Het plafond is zwart. Niet zo bekleed maar zwart geblakerd van alle olielampen die er hangen en die dan ook zo te zien, veelvuldig gebrand hebben. De indeling is druk, verwarrend en overdadig, maar dat is op te lossen, alles eruit en opnieuw indelen. Wat er verder allemaal aan boord ligt is werkelijk ongelofelijk. Nieuw kompas, 4 sliksplinter nieuwe zeilen in zakken die het daglicht nog niet eens gezien hebben, en in een kast vinden we nog meer zeilen.

Doorgang naar het achterschip.

Nieuwe lijnen in alle lengtes nog nieuw in de verpakking, zeekaarten, niet te tellen zoveel. Gas tanks nieuw, accu’s nieuw, en een gereedschap en reserve onderdelen. Omvormers zo goed als nieuw, boeken en nog veel meer. Johan buigt zich over de motor om de eerste zaken te kunnen bekijken om die later aan de praat te kunnen krijgen. Dat is nog wel onze aller grootste zorg. Na 1,5 uur lopen we weer terug naar de auto. Alle 3 stil!! Alle 3 in onze eigen gedachte verwikkeld.

Het grote onverwachte...

8 december 2014. Martijn komt om 22:00 thuis van het werk, iets vroeger dan normaal, dus al een verrassing op zich. Waarom hij eerder thuis komt word mij al snel duidelijk als hij als eerste z’n laptop uit klapt, terwijl hij altijd eerst mij verwelkomt. Duidelijk moet ik daarop wachten want er is iets veel belangrijker dan mij. De laptop hoeft niet eens op te starten die staat nog aan op een veiling site. Deze site is mij niet onbekend, we kijken er wel vaker op. Nu ben ik wel heel erg benieuwd wat ik te zien krijg na deze haast om het met me te delen. De laptop word mij overhandigd en ik krijg een boot te zien. 

De Vrijheid V, een 16 meter lang, stalen schip, met 78 foto’s waar je zeer je vraagtekens bij moet zetten, maar met nog maar een bod van € 5.700 en nog 18 uur te gaan voor de veiling sluit. Pff, moet wel een wrak zijn, denk je dan. We hebben nog een huis af te maken, een garage te bouwen, en nog maar € 9.000 euro op de bank. Toch nog maar een keer de foto’s bekijken. En nog maar een keer. Er moet niet véél aan gedaan worden, maar ontzettend véél. Ik kan er wel door heen kijken. Binnen kant is een zooi, alles heeft een verfje en een lakje nodig, nieuwe toiletten en vooral een nieuwe badkamer, nieuwe bekleding op de kussens, andere keuken, indeling iets aanpassen, het is wel te doen. 

Badkamer.

 

We hebben al een wrak van een boerderij opgeknapt en dit is niets vergeleken daarbij. Ik blijf sceptisch, het belangrijkste aan een boot is toch de romp en de motor, de zeilen en dan nog het overvaren of slepen van Amsterdam naar Hellevoetsluis. De motor ligt half uit elkaar, overal losse onder delen, de uitlaat weggerot en alles is vies en roestig. Moeten we dit wel doen? We hebben de boot niet eens in het echt gezien en nog maar 17 uur voor de veiling eindigt. Ik vraag Martijn z’n broer Floris te bellen. Auto handelaar en eigenaar van  Stoopman auto’s in Hellevoetsluis en heeft goed oog voor wrak of mogelijkheden.

Motor

Uitlaat.

Floris is er binnen een half uur. Hij kijkt naar de foto’s. Martijn en ik zijn na het belletje met Floris nog minimaal 10 x naar de foto’s gaan kijken en zien al veel meer mogelijkheden. Gek hoor, hoe vaker je kijkt, hoe meer je ziet maar ook tegelijkertijd hoe meer mogelijkheden je gaat zien. Floris kijkt en zijn eerste reactie is: ik zie een wrak, afzinken en klaar.

Toch als hij verder kijkt wil hij eigenlijk wel investeren en daarna verkopen. De boot heeft toch heel veel apparatuur aan boord en zijn gewicht in staal is gelijk aan de oud ijzer prijs voor dat bedrag. Dus veel risico loopt hij niet. Hij blijft een handelaar. Dat is nu net niet wat wij willen! We willen hem alleen vragen of de motor wel goed zou komen want een nieuwe kost zo’n € 20.000. We willen alleen weten of het wat kan worden met het hart van de boot, en of hij ons evt. tijdelijk wat kan lenen als het bod over ons budget zou gaan. Wij willen die boot om daar de wereld mee rond te trekken. Floris wil enkel investeren, opknappen en verkopen. Wij zien eerst geen andere uitweg, het gaat ook zo snel, en moeten in eerste instantie wel met zijn idee mee gaan. We hebben het geld niet om die boot te kopen als hij meer dan € 10.000 gaat kosten en het huis en de boot die we nog hebben te onderhouden en de nieuwe op te knappen. Maar we hebben haar nog niet, zo’n boot komt, na wat googelen op € 120.000 als hij helemaal klaar zou zijn. Dus deze gaan we niet winnen……of toch?

We doen om 23:40 uur een bod. We gaan voor € 8.000 euro. Een veel te laag bod voor een boot die alle apparatuur, reddingsvlotten, davits, en een heel interieur heeft. We gaan allebei rusteloos slapen. In bed zijn we aan het rekenen hoe we dit sprookje zouden kunnen behouden. Hoe langer we denken komen we tot de conclusie dat we dit een onmogelijk sprookje is. Ons bod is werkelijk belachelijk laag.

Kajuit

 

De volgende dag doen we allerlei klusjes om de tijd te doden, maar stiekem kijken we elke 10 minuten. We zijn tot onze uiterste verbazing nog steeds de hoogste bieders. Dit kan toch niet? Er moet nog iets gebeuren. Wat weten andere bieders, die uiteraard wel op de kijkdag zijn geweest, wat wij niet weten? Er moet een adder onder het gras vandaan komen. Om 16:00 uur sluit de veiling en net 1 seconde na de sluiting….is het bevestigd. We hebben de Vrijheid!! 

Ik weet nu niet of ik blij of verdrietig moet zijn. De gedachtes en emoties gaan alle kanten op. Onze ongeloof is in ongelooflijke stilte te ervaren, zo verbaast en vertwijfeld zijn we. Na nog geen uur worden we gebeld door de veilingsmeester om ons te feliciteren met het gewonnen object. Hij is net zo verbaast als wij over het bedrag wat het heeft opgeleverd, want ze hadden verwacht dat die boot dik door de € 40.000 zou gaan, maar ze is echt van ons. Wat moeten we nu. Het is de boot die we klaar kunnen maken voor onze droom. Weliswaar 3,5 jaar te vroeg, maar een buitenkans. Hoe moet dit nu financieel? Er komen ook nog veiling kosten bij. € 9.250 euro is uiteindelijk het totaal bedrag. Dan is onze rekening leeg geplunderd. Er komen nog ligplaats kosten bij voor de komende jaren, en ons huis moet nog af. Tevens moet er nog een garage gebouwd worden. De droom om de boot te behouden wordt zo wel erg klein want nu hebben we 2 boten!

Is het te vroeg? Zijn we te snel? Slapeloze nachten volgen…….

Ieniemienie wereldreisje

Ieniemienie wereldreisje

Vrijdag 21 Juni 2014 beginnen we aan het tweede boek. “De wereld is rond” is de titel. Het stond al jaren ongelezen in de boekenkast zoals nog meer boeken. Ook dit boek wordt voorgelezen. Stoere mannen taal maar wel veel over de aangelopen plaatsen waar de schrijver is geweest en wat voor werk hij onderweg deed om de reis te bekostigen. Tevens veel motor pech zodat hij uiteindelijk de lange overtocht maakte zonder motor. Het zet je even aan het denken maar het lukt hem wel. 

We gaan samen met onze loper 3 weken op vakantie. We gaan naar de Grevelingen, onze ieniemienie wereld reis. Proviand word uitgerekend, brandstof, water, kleding enz. Ik maak uiteraard lijstjes wat we bij ons hebben en hoe lang we er mee kunnen doen. We oefenen in het heel erg klein wat we straks in het groooooots gaan doen. De boot word voorbereid, zowel technisch als inhoud. veel spullen zoals eten word op de waterlijn gelegd. (het gedeelte van de boot dat onder water ligt); daar overleeft groente en sauzen en ander koel te bewaren prima. 

Terwijl we een mega hete zomer hebben in 2014. (Ik noem het bikini dagen). 

Sorry, ik heb buiten lijstjes ook een bikini tic, spaar geen tassen of schoenen maar bikini’s, in alle kleuren en soorten. Als het weer is om in bikini te zitten, is het voor mij een bikini dag. Van de 21 dagen dat we weg zijn, zijn er 18 dagen een bikinidag. Dus ook als het weer erg zonnig is dan doen groente en andere koel te bewaren spullen het ook goed op de waterlijn. De rijpheid of versheid bepaald wat je eet. Zo ligt de boot vol. Vol geladen en de boot helemaal nagekeken vertrekken we naar de Grevelingen. 

We doen dat in 2 dagen. Tja zal je denken met de auto zit je er in een uur maar helaas wij moeten overal omheen zeilen, en wachten bij sluizen en we hebben geen haast. Van Hellevoetsluis naar de eerste brug de haringvlietbrug doen we er op de zeilen met een klein beetje wind 6 uur over, lekker dobberend naar… de brug. We zijn gelukkig niet zo hoog met onze mast en kunnen zeilend onder die brug door. 

We hoeven niet te wachten tot de brug open gaat, die gaat maar 1 keer per uur. Dus zeilen we er zo onderdoor en hebben geen op onthoud. Dan volgt een sluis en ja, daar kan niet zo doorheen, dus afmeren en wachten op je beurt. Deze tijd word weer benut om even iets te koken te bakken of even de benen te strekken. Eenmaal door de sluis volgt het Volkerak, geen plezierig vaar water. Veel, soms heel veel beroepsvaart. Daar kan je niet zomaar tussen door varen. Beroepsvaart gaat 1 koers en als jij daar toevallig net voor vaart heb je pech, zij varen gewoon door. Daar wil je niet tussen zeilen, dus op de motor zo ver  mogelijk van de beroepsvaart weg, om vervolgens bij de Krammersluis uit te komen. Meestal blijven we daar een nacht overnachten aan de steiger om de volgende dag weer verder te gaan.

S ’morgens moeten we nog door de Krammersluis. Wij noemen het de slakkensluis. Het duurt vaak erg lang omdat we dan van zoet water naar zout water over gaan. Dus eerst zoet water uit de sluis en zout water erin tot we op het juiste water niveau zijn en dan gaan die deuren ook nog langzaam open, maar dan is het nog maar een klein half uurtje naar de sluis van Bruinisse als we die door zijn komt de Grevelingen. Al hoewel we al op vakantie zijn voelt het zo ongelofelijk vrij als we hier aan komen. Een groot meer met meerdere eilanden en de vrijheid naar een eiland te varen waar we heen willen. We hebben 3 weken en dobberen van eiland naar eiland, we oefenen al vast in het klein. We liggen op eilandjes en leven van onze voorraad de beperkte stroom, en water. We genieten zo intens van de beperkingen; maar wij zien het als werkelijk genieten. Steeds oplossingen zoeken en nemen wat er is en daar zo gelukkig van worden. Ook heb ik gewassen onderweg. Een emmer vullen met koud water, waspoeder erbij,  de te wassen was erin, deksel erop, vacuüm trekken en laten mee deinen op de golven. Uitspoelen en hagel wit. Dit moeten we doen daar waar water is want zelf hebben we maar 100 liter drinkwater.

We genieten van die vrijheid en de rust. We zijn geen kluizenaars maar gewoon het gevoel dat je ergens heen wilt gaan en niets hoeft voelt als het ultieme vrijheidsgevoel, daar willen we zelfs alle luxe die we nu hebben voor opgeven. 

Een paar maanden is het rustig, toch laat het ons niet los, we denken en bespreken het bijna dagelijks. Langzaam gaan we de mensen om ons heen vertellen wat we willen gaan doen, dat we niet alleen een wereldreis gaan maken maar dat we willen zwervend op een boot gaan leven. Niet iedereen reageert positief. Zo zijn de reacties: Ach ja, dromen komen niet uit. Anderen vroegen: je houd toch wel een huis hier? Weer anderen doen alsof ze het leuk vinden voor ons, maar toch voelen we het onbegrip dat het niet waar kan zijn. We begrijpen dat het wennen is voor onze omgeving, daarom vertellen we het nu om iedereen eraan te laten wennen en wij ook. 

Het grote onverwachte komt op maandag 8 december 2014. Iets wat we nooit hadden gedacht, nooit over hebben gehad dat het zou kunnen gebeuren, maar dat het komt nu gewoon op ons pad komt. Zomaar…..Plotseling… Heel onverwachts… maar zo’n kans…Wat gebeurd er? Wat is dit? Hoe kan dit? Hoe moet dit?  Nu al…

Discipline of nonchalant.....

Veiligheid aan boord.

Zo hebben we nu al discussies over die veiligheid. Martijn maakt met zijn werk te vaak mee dat ze moeten uitvliegen voor een drenkeling of mensen die geblesseerd zijn geraakt door juist net heel even niet aan die belangrijke veiligheid te denken. Als je lang op zee zit in het heerlijke zonnetje dan denk je er niet aan dat je zomaar over boord kan vallen.

Toch kan het in een ogenblik zo gebeurd zijn. Een golf die ineens je boot en jou uit balans kan brengen; PLONS…. Je struikelt of blijft haken aan een touw of iets wat niet op het dek hoort te liggen. Dus beslissen we nu: Altijd een zelf opblaasbaar zwemvest om en zodra je naar voren moet, een life-line aanhaken. Zelf heb ik al 2 jaar op Bonaire gewoond en daar een zeilcharter gehad.

 

We vaarden tussen Bonaire en klein Bonaire met toeristen om te snorkelen of te barbecueën of gewoon een zeiltochtje te zeilen. Nee, echt daar heb ik nooit een zwemvest om gehad. Maar kom je voorbij klein Bonaire op open zee, daar kan in 5 minuten ineens het weer veranderen. Hoge Golven die uit het niets ineens opduiken, een windvlaag die de boot ineens onverwachts schuin trekt. Zo zat ik eens benedendeks op het toilet terwijl we lekker aan het zeilen waren, ineens hoor ik rrrrrrrrrrrrrrrrr. Het lijkt of het anker wordt uitgegooid. Ik vraag me sterk af wat er bovendeks gebeurd. Ik heb net nog de kaarten bekeken en het is hier op de meeste plekken meer dan een kilometer diep! Wie bedenkt er dan om een anker uit te gooien op 1 kilometer diepte? of is dat ding uit zichzelf los geschoten. Ik haast me aan het dek, doorspoelen kan straks nog wel. De boot begint nu ook aardig te schommelen en ik wiegel naar de trap. Boven op het dek zie ik het voorzeil (genua) wapperend en half over boord op het dek liggen. Ik heb geen zwemvest om maar moet toch echt dat zeil binnenboord krijgen en vast zetten. Ik kruip over het dek op handen en voeten en probeer dat zeil naar binnen te hijsen. Ik moet er op gaan liggen om te voorkomen dat het weer weg waait.  Het blijkt dat het touw waar het zeil mee omhoog wordt getrokken boven aan is gebroken. Slijtage…ook dat is dus een val kuil. We kunnen niet meer zeilen dus kruip ik weer net zo terug als ik gekomen ben op handen en voeten. Als ik in de kuip zit uit te hijgen bedenk ik me dat ik wel erg dom ben om zonder dat zwemvest naar voren te gaan. Eén vette windvlaag in het zeil en het had me zo over boord kunnen gooien. Dus ja, dan altijd een zwemvest.

 

 

Ook belangrijk is vaste plekken voor spullen, alles goed vast zetten, zowel binnen als buiten. In een vette storm met hoge golven stond ik beneden te trachten een broodje te maken hevig mee wiegelend op de golven. Ineens zie ik in mijn ooghoeken iets bewegen het komt mijn kant op, met broodje en mes in mijn handen spring ik in een reflex omhoog en beland niet op de grond maar sta ik uiterst verbaast boven op de reserve accu die tijdelijk onder de kaarten tafel was gezet. Deze stond daar omdat hij zo zwaar was om hem met z’n tweeën te tillen. We hadden hem met 4 man net naar beneden gekregen en daar uiteindelijk een tijdelijk verblijf hadden gegeven. Dat we op hulp wachtte om hem op te ruimen was eigenlijk ook weer dom, ook al hadden we niet verwacht dat die accu er vandoor zou gaan. Ik heb weer geluk gehad. Dus ook het onverwachte moet je dus vast zetten. Ook is onderhoud erg belangrijk en het bijhouden ook. Zo moet er regelmatig alles nagekeken worden.

We lagen op de Grevelingen en Martijn wilde de eerste sluis halen in Bruinisse. Ik lag nog lekker warm in mijn kooi en Martijn was vast gaan varen. Dat vind ik zo lekker, in een warm bed op het geronk van de motor nog even weg doezelen. Ik hoor ineens een verandering in het motor geronk. Spring uit bed, gris een T-shirt uit de kast en pak een rokje die ik snel om mijn middel kan knopen terwijl ik al op de trap loop.  Martijn is druk met de motor bezig. Ik bekijk waar we zijn en zie dat we net de sluis binnen varen. Martijn geeft aan als hij wil af remmen en de motor in zijn achteruit zet de boot juist harder VOORUIT gaat. Snel handelen nu, de puts uit gooien die ligt op z’n plek dus die hangt snel achter de boot, het remt een beetje. Dan lijnen pakken, die liggen keurig opgerold klaar zo om uit te gooien. Het is redelijk druk in sluis, dus begin te roepen dat we geen achteruit hebben of ze mijn lijntje willen vangen om ons te stoppen. De meeste al afgemeerde booteigenaren staan verdwaast te kijken. We hebben al minder vaart maar stilliggen voor de dichte sluis deuren zit er nu nog niet in. We hebben echt hulp nodig. Eindelijk iemand die het lijkt te begrijpen. Hij vangt de lijn, maar we gaan nog te hard. Hij trekt maar moet los laten omdat we te snel gaan, maar de gang is er iets uit. De volgende boot staat klaar om mijn lijntje op te vangen. Gooi mijn reserve lijn en ja hoor we liggen stil. Wel met een behoorlijke klap tegen de sluismuur aan, maar beter dan vol gas tegen de sluisdeur! PFFF….dat was even zweten. Er kan dus ook materiaal kapot gaan. In dit geval was er iets met de keerkoppeling. Maar ook kunnen er kleine stomme menselijke fouten gemaakt worden. Luik open laten staan; nat bed, niet alles opgeruimd; struikelen bij nood over een beker, lijnen in de knoop als je ze juist NU nodig hebt. Er kan te veel mis gaan, maar met veel discipline kan er veel voorkomen worden. En als je dan weer veilig vastligt in de haven...

 

Wat is nu eigenlijk ons plan?

We fantaseren er vaak op los. Onze boerderij hebben we bijna geheel gerealiseerd en dat was niet altijd gemakkelijk. Veel tegenslag maar ook veel voor de wind. Dit is het begin van onze droom die we werkelijk willen gaan maken. Een relatief goedkoop huis kopen, verbouwen, renoveren en hopelijk (veel) winst maken. Nu zijn we beide gelukkig heel handig en kunnen heel veel zelf. Anders waren we er nooit aan begonnen. Nu leven en genieten we van een mooi huis. Naast ons bootje. We hebben nu een zeilboot. Een Standfast 27, ook wel “Loper” genoemd, van 8.20 lang en kunnen daarop genieten tussen het klussen door. 

Onze boot is voor ons van alle gemakken voorzien maar voor anderen is het veel te primitief. Heel beperkt water (100 liter), totaal geen warm water mits je water kookt op het fornuis, douchen doen we onder een 10 liter water zak die op het dek in de zon warm wordt, als er tenminste zon is: en dat met z’n tweeën, de was wassen we op de hand met koud water in een emmertje, een klein koelkastje waar beperkt inhoud in kan, koffie zetten doen we met een ketel op het vuur en opgieten in een koffiefilter heel ouderwets. We hebben zeer beperkt stroom want we hebben geen opladers als zonnen energie of windgenerator, slapen doen we kruipend in de punt en vooral niet rechtop gaan zitten want dan stoot je je hoofd, geen generator, geen sociaal media, geen tv, en alleen internet op een telefoon. Maar wij zijn er dol op en genieten van deze kneuterigheid.

Het plan is (ik praat al niet meer over droom maar plan, dit maakt het meer werkelijk om naar toe te leven) als de kinderen het huis uit zijn of oud genoeg zijn om op eigen benen te staan, het huis te verkopen en daarvan gaan we een boot kopen. Met de overwaarde moeten we het gaan doen, het zal zeker geen vetpot worden. We moeten het met €600 - €1000 gaan doen per maand en dan kunnen we zeker 15 jaar vooruit. Daar moeten dan ook nog de verzekeringen, ziekenkosten vanaf. Dus elke week een biefstukje zit er niet meer in.

Waarom willen we het dan juist nu? Waarom op een houtje bijten terwijl we het nu goed hebben? Een mooi huis, goede baan, leuk bootje om op te genieten?  Waarom ons pensioen in de war gooien en leven van bijna niets? Voor ons heel simpel, we willen juist nu van het leven genieten en voor ons is dat rond zwerven over de wereld en te leven van wat op ons pad komt. Soms zal dat een verse zelf gevangen vis of misschien met geluk een verse zelf gevangen kreeft zijn. Misschien vinden we op eilanden nog een kokosnoot, bananen of mango's. Soms zullen we het met droge rijst en een blik met weet ik veel wat moeten doen. Beetje Robinson maar met de luxe om naar andere plekken te varen waar wel wat te vinden of te vangen is.
We willen niet wachten tot we de gerechtigde leeftijd hebben voor ons pensioen. We zien te vaak om ons heen dat het vaak niet gehaald wordt, of dat er zoveel mankementen aan het lijf komen dat het niet meer kan. Zoals mijn vader die na zijn pensioen zoveel plannen had om te gaan genieten, helaas heeft hij dat niet mogen halen, en zo kennen we helaas veel verhalen waar dat niet gehaald wordt. Dus nee, we willen, nu we het nog kunnen er van gaan genieten. Dan maar met zeer beperkte middelen maar denk zelf dat de natuur en het vrije leven onbetaalbaar is en daar geen geld buidel tegenop kan. Wat is nu luxe? Voor mij in heel erg kleine dingen.

(door de kinderen gevangen garnalen, heerlijk 2 toastjes)

We hebben nu het streven om over ongeveer op 3 á 4 jaar het huis te verkopen. We zijn dan 47 jaar oud. Dan moet er nog een boot komen waar we allebei het vertrouwen in hebben dat we daar de wereld mee kunnen rond komen.

Zo hebben we best veel eisen aan de boot. Het wordt geen jaartje weg of zomaar een toertje, nee we noemen het THE WAY OFF LIVE. We varen tot ons lijf het niet meer volhoud. We blijven waar het leuk is, vertrekken wanneer we daar behoefte aan hebben, of we stoppen als we het niet meer leuk vinden om te zwerven. We weten het niet hoe het loopt maar dat we deze droom werkelijk gaan maken, komt steeds dichterbij.

Onze nieuwe boot moet comfortabel zijn, en van iets meer gemakken dan onze huidige boot. Genoeg ruimte voor ons en voor eventuele logés. Het wordt ons huis/ thuis dat steeds een ander adres heeft.

Uiteraard zal in de loop van de tijd de lijst met wensen blijven groeien. Vele dingen zullen op de lijst verschijnen  zelfs die te hoog gegrepen zijn. Daarvoor heet het ook dromen en daar zet je hoog op in. In werkelijkheid zullen niet al onze wensen te realiseren zijn. Er zullen dingen af moeten vallen of moeten vervangen worden door alternatieven. Dat geeft niet, dat maakt het alleen maar leuker en wordt de creativiteit aangewakkerd. Zolang er maar niet ingeleverd wordt op veiligheid. Die staat als belangrijkste onderdeel boven aan de lijst.