vrijdag 2 september 2016

Ankeren of toch niet.





Ankeren.

We gaan het doen, en wel vandaag! We hebben de afgelopen 2 weken al meermalen overdacht hoe we het zullen gaan doen. We twijfelen namelijk erg sterk aan het formaat. We hebben het er al met verschillende mede zeilers over gehad en de twijfel is bij ons niet afgenomen. We hebben verschillende boten bekeken en ook al waren die veel kleiner, die hadden hetzelfde formaat. Dus de enige manier is; het gewoon te gaan doen. 
Ankeren wel te verstaan. We vinden het anker erg klein voor deze boot en de twijfel is dan ook; blijven we liggen daar waar we gepland hebben te blijven liggen of trekt de boot zo het anker mee en liggen we binnen de kortste keren daar waar we niet willen liggen. Er staat ook nog een ander anker op het achterdek, maar die is eraf gehaald (denken wij) om te vervangen door deze die nu onder de preekstoel hangt. Dat anker zou aan de zijkant van de boot eruit moeten komen, maar het gat aan de zijkant is dicht gelast, dus denken wij dat het vervangen is door deze die er nu hangt. Dus zou het toch moeten kunnen met dit anker, waarom alles dan daarvoor aanpassen? De laatste week is het er niet van gekomen om het uit te proberen. Martijn moest werken en als hij vrij was waaide het echt behoorlijk. Niet de meest ideale omstandigheid om het te proberen. Maar vandaag….. We hebben een mooi beschut plekje gevonden net naast Springerdiep in een soort baaitje. 
Zo liggen we nog lekker.
De wind is eerder een bescheiden briesje, het water bijna glad met een paar kabbelende golfjes. We leggen de boot in het midden, voor als het fout gaat; dan is er nog genoeg ruimte is om te corrigeren. RRRRRRR daar gaat het anker, genoeg ketting steken zodat we meer op de ketting liggen dan op het anker. We varen op de motor nog even achteruit om het anker de gelegenheid te geven zich in te graven en afwachten maar. We zetten de GPS aan, kunnen we die ook gelijk testen. Zo liggen we een paar uurtjes te genieten van de rust, nou ja rust, elke 10 minuten checken we of we nog liggen waar we dat willen. Met 4 check punten (op de kant, vaste voorwerpen) om te zien of we niet aan het krabben zijn (anker wat schuift op de bodem) Ik maak eten klaar en we beginnen er vertrouwen in te krijgen. Na het eten een bak koffie, even geen wijntje voor "tja je weet maar nooit". Het begint al een beetje schemerig te worden en de wind trekt een beetje aan. Volgens het weer op de marifoon post Ouddorp zou het niet harder gaan waaien, maar de natuur laat zich niet leiden. Het anker begint te krabben, en we bobberen naar achter, we checken het anker maar het blijft schuiven over de grond. Binnen is er een oorverdovend schrapend geluid. Dit klinkt echt niet goed. De wind trekt nog meer aan en we drijven steeds verder van de plek die we bedacht hadden om te overnachten. Even twijfelen we of we opnieuw gaan ankeren maar dat is maar heeeel even. De motor word gestart en het anker gelicht. Dit vraagt wel wat van je energie, om al die meters ketting handmatig binnen te trekken. Ik hoef het anker niet los te varen want het is toch al los. Als alle ketting binnen is en het anker onder de boot hangt, vaar ik naar Springersdiep. Daar is nog plek. Uiteraard hadden we dat al bekeken voor we voor anker gingen. Martijn neemt het roer over en ik ga de boot klaar maken om af te kunnen meren. Stootwillen uit hangen en 4 lijnen klaar leggen. Inmiddels is het meer dan gaan waaien. Het lijkt wel of we aan het zeilen zijn zo schuin gaan we door de masten die door de wind weg geduwd worden. Het is ook nog eens aflandige wind afmeren. De wind suist nu werkelijk om onze oren en er komt nu ook regen met bakken naar beneden. Ik had net al mijn zeil jack aan getrokken maar de regen waait gewoon door mijn dichtgetrokken kraag naar binnen. Veel tijd om er over na te denken heb ik niet. De steiger is in zicht, er is al iemand uit zijn warme droge boot gelopen om ons op te vangen. Net al we bij de steiger zijn, gooi ik de lijn naar de klaar staande man, maar die lijn valt door de sterke wind net zo hard weer terug op het dek als dat ik hem heb uit gegooid naar die aardige meneer. Voor ik er erg in heb zijn we al weer halverwege de haven gedreven. Jeetje wat is wind toch sterk. Nog een rondje en opnieuw proberen. Weer red de lijn het niet als ik uit gooi. Ik heb hem toch echt met al mijn krachten een zwieper gegeven. Ik wil toch echt aan de kant komen te liggen. Nogmaals een rondje nu laat ik het niet afhangen van de wind ik pak de pikhaak schuif hem uit op zijn langst en hang de lijn aan het uit einde. De pikhaak waait nog even omhoog maar nu hou ik hem dicht bij de steiger waar inmiddels 3 mensen staan om ons te helpen. Daar word je toch warm van. De lijn kunnen ze pakken en word vast gemaakt aan de steiger, nu moet die als spring fungeren om de kont van de boot die al aardig is weggewaaid naar de kant te krijgen. Vol gas en hij komt maar amper dichter bij. Gooi achter nog 2 lijnen uit om mee te helpen trekken naar de kant. Nog een lijntje voor, nog een spring en iedereen staat te trekken. En dan liggen we een soort van aan de steiger. Hoe beroerd we erbij liggen zien we pas de volgend ochtend als het licht is. Ver van de steiger en met een spaghetti aan lijnen. Maar voor nu liggen we vast. Na vele bedankjes aan onze helpers aan wal, trek ik mijn natte zooi uit. Zelfs onder mijn zeilpak ben ik nat.
Beetje nat
Nu hebben we toch echt wel dat wijntje verdiend. Weken later besluiten we het anker te verwisselen met het anker wat nog achter op het dek staat. Ik moest Martijn er met veel overredingskracht van over tuigen het te verwisselen. Ik wil heel graag ankeren en met welk anker dat dan is, maakt mij dus echt niets uit. Martijn vind dat het anker van achter zo bungelend onder de preekstoel er niet uitzien. Pff lekker belangrijk vind ik. Comfort gaat bij mij echter voor mooi. Na een dag spijkerbroeken te dragen vind hij het ook fijn om een joggingsbroek aan te trekken. (Ik ook trouwens) alsof dat een kwestie van mooi is? Dat is naar mijn idee ook een comfort kwestie. Dus gaat toch dat anker eronder. Met dit anker liggen we meer malen zo vast als een huis, en hebben heerlijk en gerust  geslapen terwijl we voor anker lagen. Hiermee komen we al een stuk verder. En mooi? Zie je toch niet meer als het anker onder water ligt. Dus op naar veel ankeren dan maar.
Erg ver van de kant, maar blij dat we liggen
Beetje ver uit de kant en veel lijnen