Discipline of nonchalant.....

Veiligheid aan boord.

Zo hebben we nu al discussies over die veiligheid. Martijn maakt met zijn werk te vaak mee dat ze moeten uitvliegen voor een drenkeling of mensen die geblesseerd zijn geraakt door juist net heel even niet aan die belangrijke veiligheid te denken. Als je lang op zee zit in het heerlijke zonnetje dan denk je er niet aan dat je zomaar over boord kan vallen.

Toch kan het in een ogenblik zo gebeurd zijn. Een golf die ineens je boot en jou uit balans kan brengen; PLONS…. Je struikelt of blijft haken aan een touw of iets wat niet op het dek hoort te liggen. Dus beslissen we nu: Altijd een zelf opblaasbaar zwemvest om en zodra je naar voren moet, een life-line aanhaken. Zelf heb ik al 2 jaar op Bonaire gewoond en daar een zeilcharter gehad.

 

We vaarden tussen Bonaire en klein Bonaire met toeristen om te snorkelen of te barbecueën of gewoon een zeiltochtje te zeilen. Nee, echt daar heb ik nooit een zwemvest om gehad. Maar kom je voorbij klein Bonaire op open zee, daar kan in 5 minuten ineens het weer veranderen. Hoge Golven die uit het niets ineens opduiken, een windvlaag die de boot ineens onverwachts schuin trekt. Zo zat ik eens benedendeks op het toilet terwijl we lekker aan het zeilen waren, ineens hoor ik rrrrrrrrrrrrrrrrr. Het lijkt of het anker wordt uitgegooid. Ik vraag me sterk af wat er bovendeks gebeurd. Ik heb net nog de kaarten bekeken en het is hier op de meeste plekken meer dan een kilometer diep! Wie bedenkt er dan om een anker uit te gooien op 1 kilometer diepte? of is dat ding uit zichzelf los geschoten. Ik haast me aan het dek, doorspoelen kan straks nog wel. De boot begint nu ook aardig te schommelen en ik wiegel naar de trap. Boven op het dek zie ik het voorzeil (genua) wapperend en half over boord op het dek liggen. Ik heb geen zwemvest om maar moet toch echt dat zeil binnenboord krijgen en vast zetten. Ik kruip over het dek op handen en voeten en probeer dat zeil naar binnen te hijsen. Ik moet er op gaan liggen om te voorkomen dat het weer weg waait.  Het blijkt dat het touw waar het zeil mee omhoog wordt getrokken boven aan is gebroken. Slijtage…ook dat is dus een val kuil. We kunnen niet meer zeilen dus kruip ik weer net zo terug als ik gekomen ben op handen en voeten. Als ik in de kuip zit uit te hijgen bedenk ik me dat ik wel erg dom ben om zonder dat zwemvest naar voren te gaan. Eén vette windvlaag in het zeil en het had me zo over boord kunnen gooien. Dus ja, dan altijd een zwemvest.

 

 

Ook belangrijk is vaste plekken voor spullen, alles goed vast zetten, zowel binnen als buiten. In een vette storm met hoge golven stond ik beneden te trachten een broodje te maken hevig mee wiegelend op de golven. Ineens zie ik in mijn ooghoeken iets bewegen het komt mijn kant op, met broodje en mes in mijn handen spring ik in een reflex omhoog en beland niet op de grond maar sta ik uiterst verbaast boven op de reserve accu die tijdelijk onder de kaarten tafel was gezet. Deze stond daar omdat hij zo zwaar was om hem met z’n tweeën te tillen. We hadden hem met 4 man net naar beneden gekregen en daar uiteindelijk een tijdelijk verblijf hadden gegeven. Dat we op hulp wachtte om hem op te ruimen was eigenlijk ook weer dom, ook al hadden we niet verwacht dat die accu er vandoor zou gaan. Ik heb weer geluk gehad. Dus ook het onverwachte moet je dus vast zetten. Ook is onderhoud erg belangrijk en het bijhouden ook. Zo moet er regelmatig alles nagekeken worden.

We lagen op de Grevelingen en Martijn wilde de eerste sluis halen in Bruinisse. Ik lag nog lekker warm in mijn kooi en Martijn was vast gaan varen. Dat vind ik zo lekker, in een warm bed op het geronk van de motor nog even weg doezelen. Ik hoor ineens een verandering in het motor geronk. Spring uit bed, gris een T-shirt uit de kast en pak een rokje die ik snel om mijn middel kan knopen terwijl ik al op de trap loop.  Martijn is druk met de motor bezig. Ik bekijk waar we zijn en zie dat we net de sluis binnen varen. Martijn geeft aan als hij wil af remmen en de motor in zijn achteruit zet de boot juist harder VOORUIT gaat. Snel handelen nu, de puts uit gooien die ligt op z’n plek dus die hangt snel achter de boot, het remt een beetje. Dan lijnen pakken, die liggen keurig opgerold klaar zo om uit te gooien. Het is redelijk druk in sluis, dus begin te roepen dat we geen achteruit hebben of ze mijn lijntje willen vangen om ons te stoppen. De meeste al afgemeerde booteigenaren staan verdwaast te kijken. We hebben al minder vaart maar stilliggen voor de dichte sluis deuren zit er nu nog niet in. We hebben echt hulp nodig. Eindelijk iemand die het lijkt te begrijpen. Hij vangt de lijn, maar we gaan nog te hard. Hij trekt maar moet los laten omdat we te snel gaan, maar de gang is er iets uit. De volgende boot staat klaar om mijn lijntje op te vangen. Gooi mijn reserve lijn en ja hoor we liggen stil. Wel met een behoorlijke klap tegen de sluismuur aan, maar beter dan vol gas tegen de sluisdeur! PFFF….dat was even zweten. Er kan dus ook materiaal kapot gaan. In dit geval was er iets met de keerkoppeling. Maar ook kunnen er kleine stomme menselijke fouten gemaakt worden. Luik open laten staan; nat bed, niet alles opgeruimd; struikelen bij nood over een beker, lijnen in de knoop als je ze juist NU nodig hebt. Er kan te veel mis gaan, maar met veel discipline kan er veel voorkomen worden. En als je dan weer veilig vastligt in de haven...

 

Wat is nu eigenlijk ons plan?

We fantaseren er vaak op los. Onze boerderij hebben we bijna geheel gerealiseerd en dat was niet altijd gemakkelijk. Veel tegenslag maar ook veel voor de wind. Dit is het begin van onze droom die we werkelijk willen gaan maken. Een relatief goedkoop huis kopen, verbouwen, renoveren en hopelijk (veel) winst maken. Nu zijn we beide gelukkig heel handig en kunnen heel veel zelf. Anders waren we er nooit aan begonnen. Nu leven en genieten we van een mooi huis. Naast ons bootje. We hebben nu een zeilboot. Een Standfast 27, ook wel “Loper” genoemd, van 8.20 lang en kunnen daarop genieten tussen het klussen door. 

Onze boot is voor ons van alle gemakken voorzien maar voor anderen is het veel te primitief. Heel beperkt water (100 liter), totaal geen warm water mits je water kookt op het fornuis, douchen doen we onder een 10 liter water zak die op het dek in de zon warm wordt, als er tenminste zon is: en dat met z’n tweeën, de was wassen we op de hand met koud water in een emmertje, een klein koelkastje waar beperkt inhoud in kan, koffie zetten doen we met een ketel op het vuur en opgieten in een koffiefilter heel ouderwets. We hebben zeer beperkt stroom want we hebben geen opladers als zonnen energie of windgenerator, slapen doen we kruipend in de punt en vooral niet rechtop gaan zitten want dan stoot je je hoofd, geen generator, geen sociaal media, geen tv, en alleen internet op een telefoon. Maar wij zijn er dol op en genieten van deze kneuterigheid.

Het plan is (ik praat al niet meer over droom maar plan, dit maakt het meer werkelijk om naar toe te leven) als de kinderen het huis uit zijn of oud genoeg zijn om op eigen benen te staan, het huis te verkopen en daarvan gaan we een boot kopen. Met de overwaarde moeten we het gaan doen, het zal zeker geen vetpot worden. We moeten het met €600 - €1000 gaan doen per maand en dan kunnen we zeker 15 jaar vooruit. Daar moeten dan ook nog de verzekeringen, ziekenkosten vanaf. Dus elke week een biefstukje zit er niet meer in.

Waarom willen we het dan juist nu? Waarom op een houtje bijten terwijl we het nu goed hebben? Een mooi huis, goede baan, leuk bootje om op te genieten?  Waarom ons pensioen in de war gooien en leven van bijna niets? Voor ons heel simpel, we willen juist nu van het leven genieten en voor ons is dat rond zwerven over de wereld en te leven van wat op ons pad komt. Soms zal dat een verse zelf gevangen vis of misschien met geluk een verse zelf gevangen kreeft zijn. Misschien vinden we op eilanden nog een kokosnoot, bananen of mango's. Soms zullen we het met droge rijst en een blik met weet ik veel wat moeten doen. Beetje Robinson maar met de luxe om naar andere plekken te varen waar wel wat te vinden of te vangen is.
We willen niet wachten tot we de gerechtigde leeftijd hebben voor ons pensioen. We zien te vaak om ons heen dat het vaak niet gehaald wordt, of dat er zoveel mankementen aan het lijf komen dat het niet meer kan. Zoals mijn vader die na zijn pensioen zoveel plannen had om te gaan genieten, helaas heeft hij dat niet mogen halen, en zo kennen we helaas veel verhalen waar dat niet gehaald wordt. Dus nee, we willen, nu we het nog kunnen er van gaan genieten. Dan maar met zeer beperkte middelen maar denk zelf dat de natuur en het vrije leven onbetaalbaar is en daar geen geld buidel tegenop kan. Wat is nu luxe? Voor mij in heel erg kleine dingen.

(door de kinderen gevangen garnalen, heerlijk 2 toastjes)

We hebben nu het streven om over ongeveer op 3 á 4 jaar het huis te verkopen. We zijn dan 47 jaar oud. Dan moet er nog een boot komen waar we allebei het vertrouwen in hebben dat we daar de wereld mee kunnen rond komen.

Zo hebben we best veel eisen aan de boot. Het wordt geen jaartje weg of zomaar een toertje, nee we noemen het THE WAY OFF LIVE. We varen tot ons lijf het niet meer volhoud. We blijven waar het leuk is, vertrekken wanneer we daar behoefte aan hebben, of we stoppen als we het niet meer leuk vinden om te zwerven. We weten het niet hoe het loopt maar dat we deze droom werkelijk gaan maken, komt steeds dichterbij.

Onze nieuwe boot moet comfortabel zijn, en van iets meer gemakken dan onze huidige boot. Genoeg ruimte voor ons en voor eventuele logés. Het wordt ons huis/ thuis dat steeds een ander adres heeft.

Uiteraard zal in de loop van de tijd de lijst met wensen blijven groeien. Vele dingen zullen op de lijst verschijnen  zelfs die te hoog gegrepen zijn. Daarvoor heet het ook dromen en daar zet je hoog op in. In werkelijkheid zullen niet al onze wensen te realiseren zijn. Er zullen dingen af moeten vallen of moeten vervangen worden door alternatieven. Dat geeft niet, dat maakt het alleen maar leuker en wordt de creativiteit aangewakkerd. Zolang er maar niet ingeleverd wordt op veiligheid. Die staat als belangrijkste onderdeel boven aan de lijst.