2) Bikinimeisje in de sneeuw. Op de latten

2) Bikini meisje in de sneeuw. Op de latten

Nadat alle bestelde ski kleding is binnen gekomen zou je zeggen dat ik direct de piste op zou gaan, maar helaas het zakje zin heeft mij nog niet bereikt. Er volgen nog een aantal groepen eerst 18 Engelse studenten die de vooroordelen zeker waar maken

, en ons geregeld tot 3 uur s’nachts wakker houden, maar toch vervolgens om 8 uur s óchtens aan het ontbijt verschijnen. De jacuzzi word veelvuldig gebruikt en ook roepen we steeds, eerst douchen voor je erin gaat, geen alcohol morsen anders word hij groen en we kunnen hem niet meer verversen. Nou daar hebben ze geen boodschap aan. We hebben werkelijk nog nooit zo'n vies bad gezien en ze gingen er gewoon in. Telkens zeiden we dat het niet echt gezond was om daar in te bubbelen, ach ja maakt niet uit.

Ze houden een soort bonte avond waar iedereen in Engeland voor een persoon voor €10 een volledige outfit moest kopen wat vervolgens naar het goede doel gaat. We liggen in een deuk hoe sommige outfits gecombineerd zijn. De mannen krijgen allemaal vrouwen kleding, en ze trekken het gewoon aan. We houden er zelfs nog wat leuke items aan over, en stoppen Werner in een outfit.
Met handbagage terug reizen zit er niet meer in. We krijgen de directeur met zijn studie genoten voor een paar dagen, dus konden we 3 dagen even bijtanken. En eindelijk eens Nederlanders. Dan komt er eindelijk na 3 x opsturen een pakketje binnen wat mijn moeder heeft opgestuurd vanuit Nederland. Een koffertje vol met kleding, kaneelkoekjes, tijdschriften e.d. Hoe leuk is dat om allemaal cadeautjes uit te pakken.

We maken nog lekkere wandelingen met Sarah, Werner, Willemien en Tony. De zon schijnt heel vaak en de sneeuw laat op zich wachten. Uiteraard gaan we tussen door nog een terrasje bezoeken en is het altijd een melige  bedoeling. 

 












Als alle excuses op zijn, kom ik er niet meer onderuit, ik moet het maar eens gaan doen. Zonder zakje zin, pak ik me in al die kleding lagen en schoenen waar je amper op kan lopen, ski’s en stokken mee en op naar de oefenweide.

Ik moet op zo’n draaiende band om naar boven te komen. Daar begint het al mijn ski schuift steeds van de band, waardoor 1 been steeds weg glijd maar zonder te vallen ben ik dan boven. Martijn zegt dat ik in een pizza punt naar beneden moet, nou daar gaat ie dan. Mijn allereerste keer op ski’s. Langzaam naar beneden, maar steeds gaan die punten van mijn ski’s over elkaar, ik glij zowat in de split (zo wijd moeten mijn benen uit elkaar om die punten niet over elkaar te krijgen) naar beneden. Martijn maar roepen remmen, remmen, ja leuk maar in die pizza punt ga ik alleen maar harder. Draaien draaien, ja leuk hoe dan. Hoe krijg je 2 naar binnen staande ski’s naar buiten. Ik laat mezelf maar vallen, ik krijg die ski’s niet gedraaid zonder dat die punten over elkaar gaan. Krijg uitleg over het draaien van de ski’s en dan voor de 2^de keer op de band naar boven. Martijn gaat eerst zo kan ik zien hoe hij erop stapt en ik dat na kan doen, dat had hij beter niet kunnen doen, want bij de eerste stap op de band glijd mijn ski weg en glij zo met een ski het net in en op mijn gat. Mijn  andere been ligt nog op de lopende band. Ik zie allemaal mensen op het balkon geamuseerd toekijken, hoe ik lig te hannissen. Mijn ene helft van mijn lijf wil omhoog met de band de andere helft zit gevangen in een net, het lijkt een eeuwigheid te duren voor Martijn boven aan de band is en terug geskied is om me te bevrijden. Er volgt nog net geen applaus vanaf het balkon, maar voor de zekerheid blijven ze toch maar even kijken je weet maar nooit.

Er volgen een aantal afdalingen, bochtjes maken, remmen, stilstaan en gelukkig geen één keer meer gevallen, sorry balkon zitters, na 20 afdalingen raak ik erg verveelt. Naar beneden ben je zo en ga je weer omhoog, dus zegt Martijn nog 1 keer en dan gaan we niet richting de band maar linksaf de piste op. Nou oke doen we, netjes naar benden, linkse draai en dan raak ik in paniek, we belanden op een kruispunt waar wel 6 verschillende banen op uitkomen en het krioelt van de mensen. Waar moet ik heen, er is zoveel keuze. Remmen en ik sta stil. Waar moeten we heen, Martijn wijst naar een kant en zegt dat die groen is.

Het zal wel dus gaan we die kant op, eerst bochtjes, maar ik ga zo hard naar beneden en zie voor me een afgrond verschijnen, die zo diep is dat ik eerder geloof op een zwarte te zijn beland in plaats van een groene. Remmen hoor ik achter me, in de pizzapunt, Martijn staat gelijk stil maar ik ga nu zo hard, alsof ik op een torpedo ben geplaatst. Remmen, Remmen, blijft Martijn roepen, Wat ik ook probeer ik ga alleen maar harder, scheur zowat uit mijn liezen, links is er een afgrond en rechts zie ik een berg van sneeuw, gooi mijn ski’s om en stort mezelf in de berg met sneeuw. Zo dat was mijn ski avontuur, hub terug met de bus naar huis, en achter het vertrouwde fornuis, een stuk leuker. Dan krijg je ook later pas te horen dat mijn ski’s veel te lang zijn voor mijn korte beentjes. Nu nog een zakje moed gaan zoeken om ze om te ruilen en het heeeel misschien nog eens te gaan proberen. Of toch maar lekker in de zon relaxen.