Hilarische Moederdag 2006, Bonaire

Moederdag op klein Bonaire.

Eéntje uit de oude doos, Mei 2006.

In de tijd dat ik een zeilcharter op Bonaire had, zijn er speciale momenten voorbij gekomen. Daar schreef ik toen ook al over. Deze wilde ik jullie niet onthouden vandaar een oud stukje van toen der tijd. Ik heb er helaas ook geen foto,s van maar heb er een paar bij gezet ter impressie.

Op klein Bonaire is het een drukte van je welste als wij met de “Suave” (zo heette onze Peterson 42 toen)  komen aanvaren.

De Suave.

Wel 37 lokale bevolking is aan het genieten van hun vrije dag. Het is Moederdag 2006. Koelboxen vol met eten, en heel, heel veel drank is met zo’n 10 bootjes, waar je je sterk vanaf moet vragen hoe deze zonder te zinken, hier zijn beland. Het is een gezellig bedoeling. Er wordt gevoetbald, gezwommen, afgekoeld in het water (dit met kleding aan), gekletst en veel gelachen. Er staat een tafel waar alles op uitgestald is wat de inwendige mens kan verwennen. Als wij daar een half uur zitten wordt er op geruimd en moet de hele groep over de bootjes verdeeld gaan worden. De dames zitten met hun kroost in de schaduw op gemakkelijke tuin stoelen compleet met kussens. Het is immers Moederdag. De mannen beginnen met de voorbereiding om de terug reis te gaan aanvaarden. Het is jammer dat ik dit niet op film heb gezet. Het had de meest lachwekkende film aller tijden geworden. Eerst wordt al het vuil verzameld in de vuilcontainers. Dit gaat bekertje voor bekertje, dopje voor dopje, papiertje voor papiertje, flesje voor flesje en tussen door nog even een flesje bier op drinkend. Ja, scheelt weer mee terug naar huis nemen. Al die mannen lopen als dwaze kippen door elkaar en roepen steeds naar elkaar. Als iemand een dopje, fles,of  papiertje heeft opgeraapt word die ene schat zorgvuldig naar de vuilcontainer gebracht. Deksel open buit erin deksel weer dicht. De volgende komt aan met zijn buit, deksel weer open, buit erin deksel weer dicht. Zo gaat dat maar door alles een voor een. Dan wordt alles wat weer mee naar huis moet bij elkaar gezocht, uiteraard gaat ook dit gaat één voor één en iedereen blijft door elkaar lopen en roepen. Alles wordt eerst links gezet en een ander verplaatst dan alles weer naar rechts, ook weer één voor één, om vervolgens door weer een ander het weer naar een andere plek te zetten. Dan gaan al die mannen het water in om de nog net drijvende bootjes naar de kant te halen.

Zo zagen ze er ongeveer uit.

Dit gebeurd uiteraard ook weer niet gemakkelijk, de één wil links en de ander wil rechts. De één trekt aan de boot die vervolgens door een ander weer een andere kant op wordt geduwd. Met veel geroep en geschuif komen de bootjes dan toch naar de kant. Dan word de grote berg die mee moet naar huis, één voor één in de bootjes gezet. De één zet het in bootje 1 en de ander verplaatst het dan weer naar bootje 2 of 3 of 4. Zo kan het zijn dat een koelbox wel 9 keer van plek wisselt. Dan mogen een aantal dames in een bootje, ook hier wordt zorgvuldig mee omgegaan, want wie gaat er eerst en wie als laatst. Ook hier is het dan ook, zit er een dame eindelijk op een plek, moet ze er weer uit want een andere dame moet daar plaats nemen. Het is verbazingwekkend hoe geduldig deze dames ermee omgaan. Zonder te mopperen stropen ze de pijpen van hun legging weer op, om via het water weer in een ander bootje te stappen. Leggingspijpen weer naar beneden om 5 minuten later ze weer op te stropen om weer plaats te nemen in een ander bootje.

Geduldig wachten om te mogen instappen.

Eindelijk zitten er 6 dames en de verschillende nog net drijvende bootjes, worden getrokken en begeleid door een paar zwemmers, naar de grootste boot die wat dieper in het water aan een mooring ligt. Daar moeten ze weer in overstappen maar wie eerst? Dit gaat met veel gewiebel en geroep. Het kleine bootje gaat compleet met proviand weer terug naar de kant om de laatste dames op te halen en ook nog de tuinstoelen met kussens. En zo gaat het weer opnieuw. Wie gaat erin en wie moet er weer uit. Uiteraard word er weer geschoven met koelboxen, de stoelen en de dames. Dan gaat het weer naar de grote boot, maar wie gaat er nog op de grote boot en wie blijft op de kleine bootjes. Dit gaat met hevig schommelende bootjes die nog net boven de waterlijn drijven. Eindelijk zitten er dan genoeg dames op de grootste boot. De rest van de dames worden verdeeld over de nog net drijvende bootjes. De kinderen die zwemmend achter de bootjes zijn aangezwommen moeten nu nog aan boord klimmen. Dit is een hele onderneming om de bootjes niet te laten water scheppen. Als dan iedereen een plek heeft is het tijd om te vertrekken en langzaam gaat het bootje voor bootje op weg naar de overkant. 2 uur later dan toen ze begonnen met opruimen, is iedereen weg en eerlijk is eerlijk, er ligt geen bier dopje meer op het strand, er is geen spoor achter gebleven van dit gezelschap op het eiland. Wat een genot om hier getuigen van geweest te zijn. Ik ben ervan overtuigd dat de moeders een geweldige dag hebben gehad.