Discipline of nonchalant.....

Veiligheid aan boord.

Zo hebben we nu al discussies over die veiligheid. Martijn maakt met zijn werk te vaak mee dat ze moeten uitvliegen voor een drenkeling of mensen die geblesseerd zijn geraakt door juist net heel even niet aan die belangrijke veiligheid te denken. Als je lang op zee zit in het heerlijke zonnetje dan denk je er niet aan dat je zomaar over boord kan vallen.

Toch kan het in een ogenblik zo gebeurd zijn. Een golf die ineens je boot en jou uit balans kan brengen; PLONS…. Je struikelt of blijft haken aan een touw of iets wat niet op het dek hoort te liggen. Dus beslissen we nu: Altijd een zelf opblaasbaar zwemvest om en zodra je naar voren moet, een life-line aanhaken. Zelf heb ik al 2 jaar op Bonaire gewoond en daar een zeilcharter gehad.

 

We vaarden tussen Bonaire en klein Bonaire met toeristen om te snorkelen of te barbecueën of gewoon een zeiltochtje te zeilen. Nee, echt daar heb ik nooit een zwemvest om gehad. Maar kom je voorbij klein Bonaire op open zee, daar kan in 5 minuten ineens het weer veranderen. Hoge Golven die uit het niets ineens opduiken, een windvlaag die de boot ineens onverwachts schuin trekt. Zo zat ik eens benedendeks op het toilet terwijl we lekker aan het zeilen waren, ineens hoor ik rrrrrrrrrrrrrrrrr. Het lijkt of het anker wordt uitgegooid. Ik vraag me sterk af wat er bovendeks gebeurd. Ik heb net nog de kaarten bekeken en het is hier op de meeste plekken meer dan een kilometer diep! Wie bedenkt er dan om een anker uit te gooien op 1 kilometer diepte? of is dat ding uit zichzelf los geschoten. Ik haast me aan het dek, doorspoelen kan straks nog wel. De boot begint nu ook aardig te schommelen en ik wiegel naar de trap. Boven op het dek zie ik het voorzeil (genua) wapperend en half over boord op het dek liggen. Ik heb geen zwemvest om maar moet toch echt dat zeil binnenboord krijgen en vast zetten. Ik kruip over het dek op handen en voeten en probeer dat zeil naar binnen te hijsen. Ik moet er op gaan liggen om te voorkomen dat het weer weg waait.  Het blijkt dat het touw waar het zeil mee omhoog wordt getrokken boven aan is gebroken. Slijtage…ook dat is dus een val kuil. We kunnen niet meer zeilen dus kruip ik weer net zo terug als ik gekomen ben op handen en voeten. Als ik in de kuip zit uit te hijgen bedenk ik me dat ik wel erg dom ben om zonder dat zwemvest naar voren te gaan. Eén vette windvlaag in het zeil en het had me zo over boord kunnen gooien. Dus ja, dan altijd een zwemvest.

 

 

Ook belangrijk is vaste plekken voor spullen, alles goed vast zetten, zowel binnen als buiten. In een vette storm met hoge golven stond ik beneden te trachten een broodje te maken hevig mee wiegelend op de golven. Ineens zie ik in mijn ooghoeken iets bewegen het komt mijn kant op, met broodje en mes in mijn handen spring ik in een reflex omhoog en beland niet op de grond maar sta ik uiterst verbaast boven op de reserve accu die tijdelijk onder de kaarten tafel was gezet. Deze stond daar omdat hij zo zwaar was om hem met z’n tweeën te tillen. We hadden hem met 4 man net naar beneden gekregen en daar uiteindelijk een tijdelijk verblijf hadden gegeven. Dat we op hulp wachtte om hem op te ruimen was eigenlijk ook weer dom, ook al hadden we niet verwacht dat die accu er vandoor zou gaan. Ik heb weer geluk gehad. Dus ook het onverwachte moet je dus vast zetten. Ook is onderhoud erg belangrijk en het bijhouden ook. Zo moet er regelmatig alles nagekeken worden.

We lagen op de Grevelingen en Martijn wilde de eerste sluis halen in Bruinisse. Ik lag nog lekker warm in mijn kooi en Martijn was vast gaan varen. Dat vind ik zo lekker, in een warm bed op het geronk van de motor nog even weg doezelen. Ik hoor ineens een verandering in het motor geronk. Spring uit bed, gris een T-shirt uit de kast en pak een rokje die ik snel om mijn middel kan knopen terwijl ik al op de trap loop.  Martijn is druk met de motor bezig. Ik bekijk waar we zijn en zie dat we net de sluis binnen varen. Martijn geeft aan als hij wil af remmen en de motor in zijn achteruit zet de boot juist harder VOORUIT gaat. Snel handelen nu, de puts uit gooien die ligt op z’n plek dus die hangt snel achter de boot, het remt een beetje. Dan lijnen pakken, die liggen keurig opgerold klaar zo om uit te gooien. Het is redelijk druk in sluis, dus begin te roepen dat we geen achteruit hebben of ze mijn lijntje willen vangen om ons te stoppen. De meeste al afgemeerde booteigenaren staan verdwaast te kijken. We hebben al minder vaart maar stilliggen voor de dichte sluis deuren zit er nu nog niet in. We hebben echt hulp nodig. Eindelijk iemand die het lijkt te begrijpen. Hij vangt de lijn, maar we gaan nog te hard. Hij trekt maar moet los laten omdat we te snel gaan, maar de gang is er iets uit. De volgende boot staat klaar om mijn lijntje op te vangen. Gooi mijn reserve lijn en ja hoor we liggen stil. Wel met een behoorlijke klap tegen de sluismuur aan, maar beter dan vol gas tegen de sluisdeur! PFFF….dat was even zweten. Er kan dus ook materiaal kapot gaan. In dit geval was er iets met de keerkoppeling. Maar ook kunnen er kleine stomme menselijke fouten gemaakt worden. Luik open laten staan; nat bed, niet alles opgeruimd; struikelen bij nood over een beker, lijnen in de knoop als je ze juist NU nodig hebt. Er kan te veel mis gaan, maar met veel discipline kan er veel voorkomen worden. En als je dan weer veilig vastligt in de haven...