Een droom die werkelijk word,
(Geschreven okt 2010- okt 2012)
Wanneer onze droom werkelijk begon weet ik niet precies. Ik denk dat hij er altijd al inzat. Soms spraken we er dagelijks over, soms was hij even weg omdat er andere dromen te verwezenlijken waren, zware periodes te overwinnen waren, of gewoon aan het genieten waren in het daagse.
We konden elkaar ook pas weer 4 jaar. Ja weer. Vroeger waren we elkaars eerste liefde, jong en bruisend in het leven. Na de hogere school zijn we elkaar uit het oog verloren en nu hebben we elkaar weer gevonden. Allebei in een scheiding na beide 13 jaar huwelijk. Mijn scheiding was zo geregeld, maar Martijn z’n scheiding een regel rechte vechtscheiding die 6 jaar heeft geduurd.
Hij heeft 3 kinderen en die wonen bij ons. Dat was vaak een onmogelijke opgave. Het was nooit goed. Te veel aandacht of te weinig aandacht er was altijd wel wat. Veel ruzies in huis en de boze stiefmoeder had het altijd gedaan. Hij is zelfs een paar keer terug gegaan naar z’n ex omdat hij dacht dat het beter voor de kinderen zou zijn. Na een paar dagen kwam hij weer tot inkeer en wilde weer terug.
Na de laatste "ik ga het toch weer met haar proberen" waren we net halverwege om onze eerste droom werkelijkheid te laten maken.
Zo wilde we al heel lang een boerderij en die kwam op ons pad. Hij moest totaal gerestaureerd worden en iedereen verklaarde ons voor gek. Er was geen stromend water, stroom kwam enkel van 2 bakelieten stoppen. Geen keuken, al hoe wel als je 2 kastjes een keuken kan noemen zat er een keuken in.
(Geschreven okt 2010- okt 2012)
Wanneer onze droom werkelijk begon weet ik niet precies. Ik denk dat hij er altijd al inzat. Soms spraken we er dagelijks over, soms was hij even weg omdat er andere dromen te verwezenlijken waren, zware periodes te overwinnen waren, of gewoon aan het genieten waren in het daagse.
We konden elkaar ook pas weer 4 jaar. Ja weer. Vroeger waren we elkaars eerste liefde, jong en bruisend in het leven. Na de hogere school zijn we elkaar uit het oog verloren en nu hebben we elkaar weer gevonden. Allebei in een scheiding na beide 13 jaar huwelijk. Mijn scheiding was zo geregeld, maar Martijn z’n scheiding een regel rechte vechtscheiding die 6 jaar heeft geduurd.
Hij heeft 3 kinderen en die wonen bij ons. Dat was vaak een onmogelijke opgave. Het was nooit goed. Te veel aandacht of te weinig aandacht er was altijd wel wat. Veel ruzies in huis en de boze stiefmoeder had het altijd gedaan. Hij is zelfs een paar keer terug gegaan naar z’n ex omdat hij dacht dat het beter voor de kinderen zou zijn. Na een paar dagen kwam hij weer tot inkeer en wilde weer terug.
Na de laatste "ik ga het toch weer met haar proberen" waren we net halverwege om onze eerste droom werkelijkheid te laten maken.
Zo wilde we al heel lang een boerderij en die kwam op ons pad. Hij moest totaal gerestaureerd worden en iedereen verklaarde ons voor gek. Er was geen stromend water, stroom kwam enkel van 2 bakelieten stoppen. Geen keuken, al hoe wel als je 2 kastjes een keuken kan noemen zat er een keuken in.
35 jaar stond het leeg. We sprongen erin en op 3 muren na is
alles gesloopt en vernieuwd .Vele maanden hebben we gestoken in dit
project. Zelf de tekeningen gemaakt en elk detail uitgewerkt. Tot de
stop contacten toe. Het huis is exact geworden zoals we bedacht en
getekend hadden. Het ging niet geheel van een leien dakje. De aannemer
die halverwege de verbouwing met de noorderzon vertrok (hij wel). Het
tijdelijk huis waar we verbleven moesten we uit. Dus wonen in een half
bewoonbare boerderij met dicht gespijkerde ramen, op een betonnen vloer
en zelf maar verder aan de slag.
Dit was het moment dat hij voor hopelijk de laatste keer het wilde proberen met z’n ex. De vermoeidheid had toegeslagen en het voelde als of hij gefaald had. Na een week stond hij weer verslagen op de stoep, dit keer heb ik hem weggestuurd. Na 10 maanden zijn we na veel praten en veel wantrouwen toch weer samen gekomen. Crisis zou iedereen zeggen, maar we hebben de schouders eronder gezet en met heel veel hulp en vaak uit onverwachte hoek hebben we het een bewoonbaar pand gemaakt. Op dit moment zijn we nog niet klaar, maar ook als je de moed in de schoenen zakt en het niet meer weet, is er altijd een uitkomst. Als je maar niet op geeft. De bouw van het huis heeft gedeeltelijk stil gelegen, maar de dingen die ik kon heb ik na een paar maanden in een put te hebben gezeten weer opgepakt. Het samen opnieuw beginnen is vaak zwaarder dan het maar zo laten. Het weglopen is makkelijker dan er samen voor vechten, die taak was denk ik de afgelopen jaren het zwaarst.
Doorzetten kunnen we met als gevolg een bijna onmogelijk project laten slagen. Dit is ons kapitaal om onze eind droom werkelijkheid te laten worden.
Dit was het moment dat hij voor hopelijk de laatste keer het wilde proberen met z’n ex. De vermoeidheid had toegeslagen en het voelde als of hij gefaald had. Na een week stond hij weer verslagen op de stoep, dit keer heb ik hem weggestuurd. Na 10 maanden zijn we na veel praten en veel wantrouwen toch weer samen gekomen. Crisis zou iedereen zeggen, maar we hebben de schouders eronder gezet en met heel veel hulp en vaak uit onverwachte hoek hebben we het een bewoonbaar pand gemaakt. Op dit moment zijn we nog niet klaar, maar ook als je de moed in de schoenen zakt en het niet meer weet, is er altijd een uitkomst. Als je maar niet op geeft. De bouw van het huis heeft gedeeltelijk stil gelegen, maar de dingen die ik kon heb ik na een paar maanden in een put te hebben gezeten weer opgepakt. Het samen opnieuw beginnen is vaak zwaarder dan het maar zo laten. Het weglopen is makkelijker dan er samen voor vechten, die taak was denk ik de afgelopen jaren het zwaarst.
Doorzetten kunnen we met als gevolg een bijna onmogelijk project laten slagen. Dit is ons kapitaal om onze eind droom werkelijkheid te laten worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten