Kroatie HOT or NOT

Kroatië HOT or NOT

Het heeft even geduurd voor ik dit blog kon schrijven, gewoon weg omdat ik er even geen raad mee wist. Het moest een mijlpaal worden van onze reis. Zo heb ik er naar uitgekeken hier weer terug te komen. Met dierbare herinneringen en belevenissen. Misschien moet je soms herinneringen, herinneringen laten.

Kroatië is een mooi land, maar ik denk dat het mooier is rijdend met auto of camper dan de wateren bezeilen. We hebben best mooie plekken gezien, vooral de bergen waar ineens uit het niets een jaren 70 stijl dorpje uit verrijst. Heerlijk die kneuterigheid, niets moderns aan. Het werkt ook nog, de mensen zijn vriendelijk en behulpzaam, de saamhorigheid is hart verwarmend in die mini dorpjes. Dan te bedenken dat ze afhankelijk zijn van een boot om naar het vaste land te gaan om hun levensbehoefte binnen te halen. Vaak telt een dorpje krap 100 bewoners en uiteraard kent iedereen elkaar. Als je er dan als buitenstaander aan wal gaat ben je een bezienswaardigheid. Boodschappen zijn er schaars en als we dan ergens brood kunnen kopen zijn we al blij. We willen ook niet de voorraad van de bewoners plunderen. Meestal halen we boodschappen in een grote stad, en kunnen we ruim uitzingen met de voorraad, maar vers brood is altijd lekker.

We hebben ook een hoop visite mogen ontvangen, maar of dat perse hier moest? Het maakt werkelijk niet uit waar je familie en vrienden ontmoet, het is altijd gezellig waar je ook bent.  Het kost ons € 20. Dan moeten we naar het gerechtshof om daar een apostil te halen dat de Notaris voldoet aan de eisen om dit te mogen doen. We worden vriendelijk binnen gelaten ook al zat de werktijd er al op. We moeten betalen in zegels, dus gaat Martijn de straat op en in een kiosk kan hij voor € 7 postzegels kopen en daarmee hebben we onze stempels betaald. Eerst denken we nog dat die zegels op het document worden geplakt, maar nee ze worden in een la gestopt en de betaling is rond. Ze mogen geen contant geld aannemen. Dat is voor ons weer een nieuwe ervaring. We besluiten in Pula nog een hele andere kant te bezoeken die enkel te bereiken is met de dinghy en ontdekken een oud militair terrein met vervallen huizen in diverse stijlen.  maar het was zeker de moeite waard om doorheen te lopen.

Het is inmiddels erg vervallen en zwervers hebben het zich toegeëigend,

Toch moeten we verder, de tijd dringt. We vonden de tijdsdruk ook erg storend, op de 26

Of je nu in een hutje op de hei zit of hier in Kroatië, voor de gezelligheid maakt het niets uit op welke plek je bent. Als de visite weg is, gaan we een wasserij opzoeken, er zijn veel lakens handdoeken en kleding te wassen. De boot hangt vol met wasgoed. Ook regelen we de machtiging van ons bijna aangeschafte appartement, zo hoeven we niet naar Nederland en is de notaris gemachtigd om voor ons te tekenen. Het is een aparte belevenis, eerst naar een Notaris hier in Pula, die zorgt voor de papieren en kijkt toe hoe we onze handtekeningen zetten en met een stempel word verklaart dat onze handtekeningen echt zijn.

27^ste September moeten we de land grens verlaten, aangezien er of geen wind is of extreem veel is dat nogal een uitdaging. We motoren dan ook zo’n 600 liter diesel op en dat boven op de €537 vaar tax beginnen we toch lichtelijk te zweten als we de bank rekening drastisch zien slinken. Het erge is dat we dat geld het zeker niet waard vinden om hier rond te mogen drijven. Dus zijn we teleurgesteld. Ook vinden we het noorden veel mooier dan het zuiden, maar met nog maar 2 weken voor de boeg, moet het gas erop om op tijd het land uit te zijn. Wel een voordeel is dat het erg rustig is om rond te varen, overal plek genoeg om te ankeren. Als je tenminste een gratis anker plek hebt gevonden. Hier hebben ze bedacht dat als je bij een aantrekkelijke plek je anker uit wilt gooien zo €40 van je af word getroggeld, ja je leest het goed op je eigen anker liggen in een baai kost vaak geld. Daarom is het hier al een stuk rustiger dan jaren geleden, mensen willen niet die hoge tax betalen, om wat eilanden te bezoeken.

Ze zijn net zo mooi als Spanje, Italië, Sicilië, maar dan gratis. Dat voelt toch een stuk relaxter en een stuk meer welkom. We bezoeken nog wat anker baaitjes, liggen voor een klooster waar de monniken nog rond lopen.

en de temperatuur begint al aardig te dalen. Sávonds moet de broek en trui alweer aan. Gadver dat zijn we al een paar maanden niet gewent. We bezoeken nog Dubrovnik, maar aan wal gaan is geen optie, te veel golven en heel veel bootjes verkeer.

Het is soms file varen, als we de menigte op de kant zien sjokken zijn we er niet heel rauwig om dat we niet aan wal gaan. Wat een gekrioel. We varen door naar het laatste plaatsje waar we ons ook uit kunnen klaren. Ook weer een geregel, Eerst naar de haven meester want die sluit om 15:00 en we willen om 20:00 gaan varen, omdat er dan goede wind staat richting Italië. We willen via Italië om Albanië te omzeilen en deze oversteek is de kortste. Tevens kunnen we er GRATIS in de haven liggen.

Daar zijn we wel weer even aan toe, wat geld in de portemonnee houden. De havenmeester kan ons niet uitschrijven want we moeten eerst naar de douane om toestemming te vragen of zij ons eerst mag uitschrijven terwijl we nog een paar uur blijven. Want uitschrijven is direct vertrekken. Grrrr weer dat gezeur. We lopen naar de andere kant van de stad, en vragen of we mogen uitschrijven en nog een paar uur wachten voordat we vertrekken. Nou eigenlijk niet, en we moeten ook met de boot hier aan de steiger liggen. Ze willen ons zien. Na veel heen en weer gesteggel, mogen we uitschrijven bij de haven meester, en net voor vertrek hier met de boot komen om hier uit te klaren. Tja het gaat allemaal niet gemakkelijk. We schrijven uit bij de haven meester en aan het einde van de middag varen we naar de steiger van de douane. We meren af en een man wil perse mijn lijnen aan pakken, ik wil dat niet want 2 lijnen aanpakken betekend € 13 betalen. Ik werp zelf mijn lijnen wel naar de kant, die geldklopperij ben ik hier zo zat. De man teleurgesteld maar al gauw heeft hij bij de volgende 3 boten al hun geld afgetroggeld. Die moet stinkend rijk worden zo een zomer werken. We worden zo uitgeklaard en er is niet eens gekeken naar de boot, we hadden dus zo uit kunnen klaren.  Nu gaan we Kroatië verlaten en via Italië naar Corfu, wat we verder gaan doen is ook niet echt zeker, in Griekenland vragen ze ook zeil tax. Ben je 12 meter betaal je € 35 ben je 16 meter dan is het 4x zoveel, we betalen €148 per maand. Nu is Griekenland heel mooi, maar de verhouding is wel erg extreem. We dachten eerst Turkije, maar met de huidige ontwikkelingen lijkt het ons niet geheel verstandig daar heen te gaan. We moeten ook echt drastisch onderhoud gaan plegen aan het dek, de kuip en ik wil nog wat kasten binnen. We zijn nog even lost, wat ons plan gaat worden. Inmiddels liggen we in Corfu stad

een prima anker plek om Martijn zijn verjaardag te vieren en onze stempels te halen voor de zeil tax.  Verder hebben we geen plan. Wel weten we dat we Lee en Agnieszka weer gaan ontmoeten die al 2 maanden op ons wachten, en dat Annet heel stoer een ticket heeft geboekt en in haar eentje hier heen komt vliegen. De wereld is open en onze agenda ook.