Puber aan boord

Puber aan boord.

Onze eerste opstapper is gearriveerd. Nu orkaan Leslie is uitgeraasd, we veilig 3 dagen in de haven van Portimão hebben gelegen, onze eerste haven in 3,5 maand, is vandaag Martijn met het vliegtuig naar Faro gevlogen en daar op de trein gestapt en naar Portimão gereisd. Heel handig 2 Martijns aan boord, maar daar gaan we wel uitkomen.

Eigenlijk vinden we dit bezoek wel speciaal, want deze opstap Martijn kennen we eigenlijk helemaal niet en hij ons ook niet. We hebben Martijn ontmoet 1 week voor we gingen vertrekken in Juni 2018. Martijn is de jongste zoon van Annet, een vriendin van mij die ik 13 jaar niet heb gezien. Dus toen ik deze opstap Martijn voor het laatst gezien heb was hij 2 jaar oud. Hij heeft vorig jaar een zeilbootje gekocht een Hurley 700, en is sindsdien verknocht aan het zeilen. Zo zijn we weer in contact gekomen.

Ook is Martijn vanuit Lith samen met zijn moeder naar Hellevoetsluis gezeild om bij ons Vaar- Wel aanwezig te zijn en met zijn bootje mee te zeilen tot aan de sluizen van Stellendam. Dus wel geteld kennen we elkaar 2 dagen. Hij is net 16 geworden, en klaar voor zijn zee avontuur. Eigenlijk zouden we hem oppikken in Faro, maar orkaan Leslie heeft daar verandering ingebracht, dus moest er nog een trein reis aan het avontuur worden toegevoegd, om aan boord te komen.

De volgende dag verlaten we de haven, en word de eerste dag zeezeilen voor opstap Martijn een feit. Door de orkaan is de deining nog best fors, wat voor hem al een nieuwe ervaring oplevert.

Na een dag zeilen en motoren want er staat geen wind komen we aan in Faro, en ankeren zowat naast het vliegveld. Zo hadden we ons dat ook bedacht om daar opstap Martijn met de Dinghy op te halen. Nu liggen we er als nog voor anker. Het is rustig weer, weinig wind, maar ook helaas geen zon. De volgende dag gaan we boodschappen halen, nu we met 3 zijn en opstap Martijn volgens zijn moeder een grote eter is, moeten we dus inslaan. Nu is boodschappen aan boord halen een dingetje, en het is iets wat ons aardig bezig houd.

Het is een gespreks onderwerp, dat geregeld bij alle vertrekkers voorkomt, en we daar uitgebreid over discussiëren. Laatst spraken we vertrekkers en die zeiden, sinds we vertrokken zijn er nog maar een paar dingen waar we ons druk om maken, waar gaan we heen, wat eten we en nog belangrijker, hoe krijgen we het aan boord.

Dus om een totaal beeld mee te geven van het leven aan boord, gaan we gewapend met trolleys de wal op. Eerst een geschikte plek zoeken voor onze dinghy. Die vinden we bij een werf en we mogen er even blijven liggen. Dan gaat het wandelen beginnen meestal rond een 20 tot 30 minuten, hebben we pech kan het weleens verder zijn. Dan in de winkel bekijken wat er is, en wat we kunnen inslaan voor het liefst een hele week. Omdat we een week budget hebben, of we nu met 2, 3, of 4 zijn het blijft hetzelfde budget, heeft Martijn boodschappen geld mee gekregen. Daar zijn we heel blij mee, het is nogal een heikel punt onder de vertrekkers en een moeilijk punt om over te beginnen.

Wij vertrekkers hebben geen uitputtend inkomen en ook geen vakantie, zoals bezoekers hebben. Dit is ons leven, geen vakantie maar een andere vorm van levens invulling. We horen weleens, leuk die visite maar ze eten de gehele voorraad op die we met veel gedoe aan boord hebben gehaald, en wij moeten nu bezuinigen omdat ons budget 2x zo hard is gegaan. Willen ze ook nog eens een paar keer uiteten, wat al helemaal niet past in onze portemonnee. Dat klinkt logisch omdat de visite op vakantie is, en wij gewoon ons dagelijks leven leiden. Thuis gaan we ook niet elke week uit eten. Gelukkig hebben we deze discussie niet hoeven voeren, en voeren we enkel opstap Martijn met eten. Veel eten, want hij lust wel wat.

Aan boord gaat alles eigenlijk als vanzelf, opstap Martijn is erg leergierig, heel erg zelfs. Hij pakt automatisch alles op en keuvelt lekker mee aan boord. Helpt zonder vragen bij van alles mee, en neemt dingen van ons over. Het gaat als vanzelf. Vraagt ons zoveel dingen over zeilen, ankeren, weer, routes, sterren, wind, motor, en nog veel meer. Bij heel veel vragen moeten we ons achter de oren krabben, we hebben geen antwoord, er nooit over nagedacht, nooit bij stil gestaan, of nooit belangrijk genoeg gevonden om over na te denken. Dus blijven er een hoop vragen onbeantwoord, maar ook genoeg beantwoord.

Een voordeel van een puber aan boord is dat ze handig zijn met apparatuur. Nu we in Faro zijn kunnen we ons middellandse zee kaartje in de plotter gaan gebruiken. Martijn is zo gewent aan het open CPN navigatie programma, dat elk nieuw ding niet goed werkt, in zijn ogen. Hij had wel al wat geprobeerd op het scherm, maar kwam er nog niet helemaal uit. Zet er een puber op en je weet alles in een paar minuten hoe het werkt. Zo kunnen we navigeren op de plotter en kan de laptop lekker droog binnen blijven.

Opstap Martijn had een paar doelen op zijn lijstje staan, nacht door zeilen en geen land meer in zicht. Dus gaan we vanaf Faro, direct door naar Cadiz, een lange oversteek, met een nacht door zeilen. We gaan anker op en varen de rivier af richting zee, als we naar buiten varen is er zo´n sterke stroming wat weer een nieuwe ervaring is voor opstap Martijn, en waar hij nu voor 100% overtuigd is dat hij met Nijntje (zijn bootje van 7 meter) niet deze kant op kan komen. Dat had hij wel ingedachte, nog een jaar school en dan een tussen jaar te nemen om met zijn zeilbootje naar de Middellandse zee te zeilen. We hadden hem al proberen duidelijk te maken dat hij dat maar niet moet doen, en nu hij een paar dagen op zee is geweest, heeft hij het wel door dat dat met Nijntje niet haalbaar, of eigenlijk niet verantwoord is.

Pfff.. slecht nieuws brengen is niet altijd leuk, maar wel gemakkelijker nu het echt duidelijk is. We komen net in het donker aan en gaan voor anker net naast Cadiz, we hebben meer gemotord dan gezeild, nu weer veel wind en tegen ook, wel zijn de doelen gehaald, nacht door varen en geen land meer te zien om ons heen. De nacht was erg schommelend, en als we wisselen van dienst, zit opstap Martijn al snel weer buiten, want slapen in de punt met deze golven, niet te doen. Hij probeert buiten wel te slapen. Na 4 uur los ik weer af, en opstap Martijn doet ook weer mee, ook al heeft hij weinig geslapen. We houden de wolken in de gaten, en is weer een nieuwe les, we varen een front tegemoet, die je niet op je plotter ziet, en ook was deze niet te zien op de weer sites. Na 3 uur valt opstap Martijn nog even in slaap, het kan de vermoeidheid zijn of de aromatische geuren.

Hij is zelf verbaasd dat hij heeft geslapen.

De volgende dag gaan we nog tanken want de tank is leeg. We hebben zoveel meer moeten motoren, ook om onze plekken te halen om er op tijd te komen. Zeker ook omdat de generator het nog niet doet de motor elke dag aan moet voor stroom. Tijdens het laden van 400 liter diesel, draait Martijn nog even een moertje aan van de retour leiding op de motor en draait zo het kopje eraf en spuit alle diesel er uit. Zo kunnen we niet weg. Op zondag hoef je hier nergens naar te zoeken want alle winkels zijn dicht. Maandag kunnen we wat gaan proberen. Met Cadiz  aan de overkant, daar waar Martijn op de trein moet stappen in zicht, lijkt ver weg. Er zit niets anders op dan hier te blijven liggen aan de brandstof steiger. Gelukkig mogen we hier kosteloos blijven liggen aan de steiger en dan merken we weer hoe fijn het is om weer in Spanje te liggen. De vriendelijkheid verwarmd ons weer, en ook de taal is beter te begrijpen, of de mensen doen meer hun best om het ons te laten begrijpen.

Het onderdeel is nergens op voorraad en treed plan B in werking, met de dinghy 4 mijl (8 km) naar de overkant, om Martijn op de trein te zetten. Het is niet anders maar hij heeft nu al zoveel omwegen moeten maken om een week met ons mee te varen, dat dit er ook nog bij kan.

Een puber aan boord. Deze puber dan, is erg gezellig. Het is een aan pakker, die snel alles oppakt. Weet hoe het leven aan boord eraan toegaat. Geen water en stroom verspiller, maakt lekkere ontbijtjes maakt ( Martijn die nooit ontbijt eet nu nog elke dag yoghurt met fruit). Houd van puber voer, tosti´s,

koekjes, chips, chocola, maar ook van fruit en yoghurt, en alles wat we hem verder voorzetten, hij eet alles op, zelfs champignons. Gemakkelijk in de omgang, misschien moest hij daar nog even aan wennen, aan die 2 gekke mensen. Dat we elkaar maar 2 x eerder hebben ontmoet is nergens aan te merken, hij fladdert zo tussen onze dagelijkse routine door, alsof hij hier al een maand is. Af en toe een beetje bemoederd want dat Nederlandse boek moest toch echt uitgelezen worden voor school (GRRRR). Omdat wij veel lezen, en wat moet je anders aan boord behalve heel veel spelletjes doen, hebben we hem ook een zeilboek van Tristan Jones in z´n handen gedrukt. Laat hij dat nu net een leuk boek vinden en hij ook aan het lezen slaat. Grappig hoe het leven aan boord dingen veranderd.

Wij weten zeker dat hij nog eens aan boord zal stappen, maar dan met zwem weer, op eilandjes, en een ticket geboekt naar een plek waar we dan liggen. Want met een boot weet je het nooit.