Horror anker

Horror anker.

Het bezit ons leven, het bepaald ons leven, het houd ons de gehele dag bezig. Het maakt ons verward, soms angstig, soms verbaasd, blij, twijfelachtig, maar vooral alert. Overal waar we komen en gaan liggen, komt het weer boven, een zuchtje wind kan het al oproepen, laat staan iets meer wind. We zitten nachten wakker buiten in de kuip, de horizon af te kijken. Vaste punten op het land nauwlettend in de gaten te houden, dat onze ogen gaan branden van het staren. Allemaal voor niets, want er gebeurd niets. Terwijl we er juist zitten omdat we zeker verwachten dat er juist wel iets moet staan te gebeuren. Dat is juist het gekmakende gevoel, dat het ons leven beheerst, maar het eigenlijk niet doet. Wij het zeker weten dat het fout moet gaan, maar het gebeurd niet. We niet veilig zijn, maar het eigenlijk wel zijn. We ons ongemakkelijk voelen, maar eigenlijk comfortabel zijn. Het gaat hier niet om buitenaardse dreigingen, of terreur zaken, nee we hebben een horror anker.

Dit anker zat aan de boeg vast toen we de boot kochten. Een lief klein anker, zo mooi vast op de punt van de boot. We achten hem klein, maar alles was zo goed uitgerust aan boord, dat we er eigenlijk niet veel aandacht verder aan besteden. Op het achterdek lag nog een reserve anker, dat groter en zwaarder eruit zag, maar dat lag prima op het achter dek. Op het haringvliet waar we vaak zeilde waren overal morings dus gebruikte we het anker dat zo mooi op de punt lag niet.

Een jaar later gingen we 3 maanden proef varen op de Grevelingen, daar wilde we wel graag ankeren. We gooide het anker dat zo mooi al die tijd op het voordek heeft gelegen uit. We varen hem vast, en bij de minste wind, drijven we al meters ver van de plek waar we het anker hebben uit gegooid. Toen hebben we besloten dat het anker op het achterdek het anker moest worden dat voor op de punt moest komen. Het lieve kleine anker gaat naar het achter dek, en het reserve anker word hoofd anker. We hebben het nooit na gewogen maar het eerste anker weegt 15,67 volgens internet, het tweede anker voelt zwaarder. We wanen ons veilig met het anker.

We zijn verwoede ankeraars, van de 4 maanden dat we nu al weg zijn hebben we pas 4 nachtjes in een haven gelegen. 1 vanwege het vervangen van onze ankerlier, en 3 nachtjes i.v.m. orkaan Leslie. Dus ankeren we nu al zo´n 120 dagen overal, waar hem maar uit kunnen gooien. We ankeren met verschillende weer types, stromingen, winden, of juist geen wind. Kenteren 2 maal per dag en als we ergens langer liggen wel 14 keer per week op hetzelfde plekje. 2 maanden geleden is ons anker achter een mega ketting blijven hangen, niet los te krijgen dat Martijn zelfs moest gaan duiken om ons te bevrijden. De vloeiers zijn toen krom getrokken, en moet je hopen dat het anker op de juiste manier naar beneden valt zodat het zich kan ingraven in de grond. Toen ging het vaker mis dan goed. Je kan immers niet onder water kijken hoe dat anker valt. Dus besluiten we weer dat het lieve kleine anker weer aan de anker ketting gaat.

Steeds zeggen we dat we een ander anker moeten gaan bestellen, 33 kilo zou onze boot met zo´n 30.000 kilo moeten hebben. Sinds we dat hebben uitgezocht, is het twijfelen aan ons anker begonnen. Op open cpn kan je een anker wacht zetten, een groen rondje om een rood bootje. Dat bootje geeft aan waar wij liggen. Als er maar een beetje wind komt, slaat de alarmering door ons heen. Want een anker van iets meer dan 15 kilo kan ons toch niet op zijn plek houden? We staren wat af naar het beeldscherm, en ook weer buiten, want satellieten kunnen het toch ook fout hebben?

Dat doet hij dus wel, de afgelopen 2 maanden dat dit lieve ankertje aan onze ketting hangt, hebben we 30 knopen wind en tij tegen om onze masten gehad. De wind giert als een gek door de zaling, de boot slingert alle kanten op, we houden anker wachten, maar we blijven gewoon liggen. We ontmoeten veel mede zeilers die wel veel zwaardere ankers hebben dan wij, zelfs veel lichtere bootjes als wij, hebben nog een zwaarder anker. Laten we ons gek maken of hebben we de afgelopen 4 maanden gewoon geluk gehad? Toen we er nog niet van bewust waren, lagen we prima en maakte we ons nergens druk om. Nu laten we ons horror anker, het ankeren beheersen, om er vervolgens weer achter te komen dat we goed liggen. Zou een zwaarder anker deze beheersing weg nemen? Boten met zelfs een 40 kilo anker, houden anker wacht, dan voel je je toch echt lullig met hetzelfde gewicht boot met maar 15 kilo aan de ketting en je ligt gewoon vast. De proef was vorige week, in Cadiz (Spanje). 30 Knopen wind, gierde door onze mast en zalings, de boot lag zo schuin alsof we vet aan het zeilen waren, de wind stopte niet, 1,5 dag houden we angstvallig alles in de gaten, de stroming is hier enorm, die hadden we er ook nog eens tegenin. We wisselen elkaar af, om na 1,5 dag doodmoe te moeten constateren dat ons Horror anker ons weer beheerst. We liggen er nog.