Wonden likken, en door. Met een grote vangst!

 Wonden likken en door, met een grote vangst.

We liggen in Morgat FR een klein toeristisch dorpje. Ik merk er weinig van, want ik lig meer te slapen dan dat ik wakker ben. Om 08:00 als bijna iedereen wakker word gaan wij naar bed. De nacht en 2 wijntjes heeft ons zo moe gemaakt dat ik pas in de namiddag met barstende hoofdpijn wakker word. Martijn is iets eerder opgestaan en heeft de meeste rommel in de boot al opgeruimd. Hij heeft iets te eten gemaakt en als ik het op heb vallen mijn ogen alweer dicht. Kan me er niet tegen verzetten.

Toch een lichte hersenschudding opgelopen. Zo gaat het de komende 4 dagen, wakker, eten en slapen. Ik heb mijn verzet ertegen opgegeven, slapen is het beste medicijn. Alles doet zeer, ik ben zeker niet klein zerig maar hier kan ik niet tegen vechten. Mijn oog is inmiddels zo dik dat je niet kan zien waar mijn neus eindigt en oog begint. Open gaat hij al helemaal niet. Martijn zijn been heeft alle kleuren van de regenboog en heeft een rare bal op zijn been. Ook zijn schouder begint op te spelen, en kan hem moeilijk bewegen.

Dag 5 ben ik toe aan een wandeling en ook aan vers brood en fruit. De prijzen hier in Frankrijk vallen ons erg tegen, zeker voor fruit groente en vlees. De wijn is goedkoop maar verder vinden we het erg duur. Google brengt uitkomst, er is een Lidl op 2,2 klm afstand. Mooi een wandeling en hopelijk goedkoop boodschappen. Met wandel schoenen, rugzakken en een band over mijn hoofd (wil niemand de stuipen op het lijf jagen, en de wind en zon is pijnlijk) gaan we op pad. Het blijkt een weg geheel berg opwaarts, en na een ruim een half uur bereiken we de Lidl. Alsof je thuis de boodschappen haalt, zo hetzelfde, maar vooral heel fijn goede betaalbare prijzen. We worden er vrolijk van en helaas ook hebberig. Met veel te veel buit, lopen we terug naar de boot, gelukkig nu wel berg afwaarts en nu in 20 min.

Slapen blijf ik veel doen, maar dag 6 gaan we weer zeilen, het is rustig weer en kunnen op de Genua voor de wind naar Duarnenes. Dat is mooi om het vertrouwen weer terug te krijgen en te kunnen genieten van het zeilen. We laten daar door een enthousiaste zeilmaker onze kluiver maken, en krijgen zeil en garen mee om de kleine scheurtjes zelf te repareren. Vervangen harpjes,

geven de dinkey een oppepper, vertroetelen de motor die zich super goed gehouden heeft en ruimen de boel op.

Dan zijn we weer klaar voor de oversteek, even twijfelen we of we de kust lijn pakken en stapsgewijs de golf van Biscaye oversteken. Maar we willen graag door en de prijzen hier in Frankrijk doen ons budget geen goed. Vooral dat laatste maakt, dat we zo snel mogelijk Frankrijk voorbij willen varen.

We varen 3 dagen en nachten, het gaat heel gemoedelijk en we lossen elkaar elke 4 uur af. Het is dienst draaien en slapen, meer komt er niet uit. Na dag 3 komen we net in het ritme, en is slapen al minder, met een mooie zonsopkomst die de inkt zwarte nacht verdrijft, is er land in zicht.

Het is bijna jammer, we gaan zo lekker. Toch gaan we land opzoeken, en schoonschippen, het is ongelofelijk wat wij iedere keer allemaal naar buiten sleuren de kuip in, en uiteraard weer niet naar binnen terug leggen. Het is iedere keer een opgave in de wild schommelende boot om iets te pakken te krijgen, dat we de moeite niet nemen het terug te zetten. Daar hebben we dus nog geen ritme in gevonden.

Na de golf van Biscaye komen we aan in Espasante, een vredig rustig dorpje, met prima anker plek, en niet te vergeten een super goedkoop winkeltje. Dit gaat ons budget weer leuk vinden. De komende weken komen we alleen maar in leuke baaitjes terecht, met prima anker grond, erg leuke stadjes/ dorpjes. Allemaal in dag tripjes te doen van 4 tot 6 uur, blijven een dagje liggen en als we zin hebben gaan we weer verder. Ik had deze op modelspoorbaan lijkende dorpjes allemaal niet willen missen, want deze dorpjes geven mooi weer hoe Spanje is, en de rust die er heerst. Vooral in de kleine dorpjes krijg je het echte leven te zien, en die bevalt ons wel. Cediera, een wat drukke stad, met een fijne goedkope supermarkt Gadis. Geen haven, alleen vissersbootjes. We ontmoeten de Duitse Yoko en genieten een avond op hun catamaran, Komen sailing sjaan tegen en maken een praatje.  We halen het mooiste vlees bij de cadis, en zo mooi dat je het bakt, het blijft zo groot als je het hebt gekocht We maken er een barbecue van.Ares, leuk klein dorpje, met een mooie baai, met stranden en ook weer een Gadis. Laxe, een echt vissers dorp maar met het witste strand dat we tot nu toe hebben gezien, wat ook nog groot is als het hoog water is. Het waait als wij eraan komen enorm, en krabben 2 keer, ook al liggen we achter een enorme golven breker. Naast ons ligt Ragtime een boot uit Alderney. 2 jonge mensen die ook de wereld rond willen, we wisselen elkaar af. Zij gaan naar de wal en letten wij op hun boot en wij gaan de kant op en zij letten op onze boot. We bezoeken een strand met alleen maar glas,

of het echt is weten we niet maar het is erg leuk om te zien. We lopen de kliffen verder af en bekijken de inscripties.

  Als de wind iets is gaan liggen, willen we weer verder. We wachten op hoog water om zo de stroming mee te krijgen. De Ragtime is al vertrokken, als wij anker op willen. We hebben 50 meter gestoken met deze wind, en het duurt wel even voor die binnen is. Maar het anker komt niet binnen, wat we ook proberen, los varen, van links naar rechts varen, het zit muur vast. Martijn besluit er is maar een oplossing…. Het water in. Nu zijn we beiden geen zwemmers, en zeker niet in koud water. Al zitten we in Spanje, het water is echt heel koud. Met duik pak, snorkel, en vinnen, springt Martijn na zichzelf vermand te hebben over boord. Het is hoog water en moet toch bijna 9 meter diep. Hij ziet maar tot 2 meter onderwater, na 3 pogingen komt hij in de buurt van het anker, wat we al dachten… is bevestigd. We hebben een mega ketting gevangen. Als Martijn weer aan boord is geklauterd, laat hij met zijn handen zien hoe groot de schakels zijn, zeker 25 cm. Nu vergroot zijn duikbril wel een stuk, maar dan nog is het een serieuze ketting. Ons anker zit precies met een punt in een schakel, als je er over nadenkt best knap gevangen. Dat word dus duiken, en dat heeft hij al 4 jaar niet meer gedaan. We halen alle spullen tevoorschijn, checken de fles, extra spare/air mee, en nemen het te bewandelen traject door. Martijn gaat in de dinkey, met z´n spullen aan. Boot stukje achter de boot. Ik start de motor, voor als we los komen. Is het anker los, geef ik gas en probeer de boot op zijn plek te houden, Martijn kruipt dan weer in de dinkey, en trekt zich naar de trap, zo kan de schroef er veilig op blijven staan als hij aan boord komt. Oke we gaan het doen. Er liggen op nog geen 15 meter 6 bootjes achter ons. Dus niet veel ruimte. Martijn daalt af naar het anker, ik laat anker ketting vieren in de hoop dat het genoeg is om hem vrij te krijgen. De wind is nog hevig, en trekt het anker heel strak, als ik vier dan schiet de boot gelijk naar achter en staat de boel weer snoei strak. Inmiddels heb ik in poses 10 meter gevierd en de bootjes achter komen wel heel dichtbij. Ik hou de hele tijd de bubbels in de gaten waar Martijn zich bevind. Aan het anker hoor ik dat er nog steeds aan gewerkt word, ik wacht even dat de wind iets stil valt, tegelijkertijd met een neergaand golfje en vier uit. Later hoor ik dat Martijn net op dat moment met 2 benen, op de grond stond met de ketting in zijn handen, niets meer zag door het opwaaiende zand, en onze ongewilde vangs eraf kon gooien. Hoe we het plannen wet ik niet, maar we redden het altijd weer door gezond verstand en mee denken met elkaar. Ik wacht nog even tot ik zie waar Martijn boven komt, zodat ik niet over hem heen vaar, en bam…. het anker grijpt zich vast. Dat is een mooier scenario dan we hadden bedacht, zo kan ik Martijn helpen met zijn zware spullen aan boord te komen.  Uitgeput komt hij aan boord, en het heeft zijn zere schouder geen goed gedaan, maar we zijn verlost van onze vangst, en kunnen nu anker op, we kunnen weer door.