Na onze vakantie kunnen we niet wachten om naar de boot te
gaan. Nadat de kinderen een maand bij ons zijn geweest hebben we 2 weken om er
op uit te trekken. Martijn werkt tussen door maar er blijven nog genoeg dagen
om voor anker nou ja voor mooring te gaan hier net buiten Middelharnis. In deze
dagen genieten we maar rommelen we ook wat aan, we schuren, lakken, trekken
alle tegels uit de wc. Ja, onze wc was betegeld met van die jaren 70 bruine
tegels. Veel te zwaar voor aan boord en tevens niet zo hygiënisch als je zou
denken. Er kwam echt een bruine kroeg toilet geur uit het hokje. Weg ermee dus en alles eruit, zelfs het toilet.
 |
| Het voor toilet. |
Na weer 2 weken thuis gaan we weer verder met de boot. De vriezer is stuk en
die moet eruit, die kan onze Johan nakijken maar dit ding is veel te groot om door
het dak raam naar buiten te krijgen. Huh, maar hij is er ook in gegaan, dus hoe
dan? Na wat gepieker besluiten we om alles los te schroeven wat los kan. Deur
er af en nee hij past niet door het luik. De koel installatie los en de toevoer
leidingen eraf. Nu kan de vriezer er uit, althans als je het nog een vriezer
kan noemen nu er niets meer aan vast zit. Buiten schroeven we alles weer in
elkaar, om hem bij Johan achter te laten.
Als Martijn weer moet gaan werken hebben ze de dag voor hij
van dienst was, 2 mensen op een zeilboot moeten redden. Man en vrouw die al
geruime tijd aan boord woonde en op die dag meededen met een zeil wedstrijd. In
de strijd van het zeilen, slaat de boot om en valt de man over boord. Gelukkig
komt de boot weer terug en doordat deze man heel verstandig een life lijn om
had, komt hij ook weer boven en kan weer aan boord komen. De schade is enorm,
mast gebroken, verstaging die er bij hangt voor niets. Veel water schade en
niet te vergeten veel paniek bij het echtpaar. Omdat het ver uit de kust is
word de helikopter opgeroepen. Die vinden het schip door naar de opgegeven coördinaten
te vliegen. De rescue duiker word middels een hoist op het schip gehoist. Dit
is een erg lastig en precisie klusje. Er is daar nergens een echt open ruimte,
en de duiker moet tussen de lijnen, een gebroken mast, verstaging en reling die
over de boot verspreid liggen worden
neer gezet. Dat terwijl hij aan een kabel hangt van een 50 meter, schommelend
in de wind, terwijl de boot ook schommelt op de golven. Toch lukt het om de
duiker aan boord te krijgen. Maar dan slaat het noodlot nogmaals toe.
De kabel
waar de duiker aan vast, zit slaat onder de boot en raakt verstrikt in de
schroef. Het ergste wat er dan kan gebeuren is dat de kabel breekt. Dat gebeurd
dan ook en in plaats van de 2 mensen die gered moesten worden, zitten er nu 3 mensen aan boord van een hevig
schommelend bootje wat water maakt. De helikopter kan niets meer doen en
vertrekt. Gelukkig had de kustwacht ook de KNRM al gealarmeerd en die waren ook
uit gevaren om te assisteren. Die moeten nu 3 mensen van de boot halen.
Gelukkig zijn ze alle 3 veilig van boord gehaald met een vreselijk schrik. Het
zijn volleerde zeilers, en wonen op de boot. De volgende dag als Martijn dienst
heeft gaan ze opzoek naar het bootje wat nog steeds stuur en bemanningsloos op
zee dobbert. Na wat zoeken word het bootje gevonden, dit word aan de kustwacht
doorgegeven die haar vervolgens op sleeptouw neemt en veilig de haven binnen
sleept. De mensen zijn tijdelijk hun huis en dus alles kwijt, maar na de
herstel werkzaamheden kunnen ze hun boot en dus ook hun huis weer in. Elk
ongeval zit dus in klein hoekje, ook al ben je zo ervaren. Nog geen maand later
worden ze weer opgeroepen voor een zeilboot die niet is terug gekomen in de
haven. Dit keer een solo zeiler die is vertrokken uit Scheveningen. Als hij
niet thuis aanschuift tijdens het avond eten wordt er alarm geslagen. Martijn
en bemanning vliegen uit. Na wat zoeken en berekenen hoe de stroming loopt zien
ze het bootje vol zeil richting Engeland zeilen. Helaas zien ze in de kuip de
man ineen gedoken liggen. Romme (de rescuediver) word door Martijn via de
hoist, net achter de zwemtrap van de boot gezet, en klimt aan boord. De man
reageert nergens op dus word hij omhoog gehesen in de helikopter. Er word nog geprobeerd te reanimeren maar het
mag niet meer baten. Hij word naar het ziekenhuis gevlogen daar blijkt dat de
man een hart aanval heeft gekregen. Martijn werkt al geruime tijd voor SAR (search and rescue),
maar nog nooit is hij zo vaak uit gevlogen voor zeilers. Meestal zijn het
tankers of vissers met problemen als een blinde darm, gebroken botten of
stukjes duim die zijn verdwenen. Ook vliegen ze steeds vaker voor kite surfers, surfers, of
duikers die worden vermist. Worden we steeds overmoediger of onverschilliger?
Dit kan ik wel even, dit doe ik wel even, of van: zie mij nou, dit kan ik. Of
is het nu toevallig domme pech! Misschien zijn het 2 verschillende groepen. De “kijk
mij”, en de domme pech. Wij zijn inmiddels weer met de neus op de feiten
gedrukt. Over feiten gesproken, volgens de KNRM worden de meeste mannelijke drenkelingen
gevonden met hun gulp nog open! Toch maar even binnen een plasje plegen i.p.v.
over de reling. U bent gewaarschuwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten