Eindelijk de zee op.

We hebben de Grevelingen verlaten en gaan de zee op. Met als eind doel Texel. Hoe is het mogelijk dat ik op mijn 46^ste als Hollander nog nooit voet gezet hebt op Texel? Nou het is dus echt waar. Het jutters museum staat boven aan mijn lijstje gewoon omdat ik jutten ook een erg leuke bezigheid vind. Martijn zijn lievelingseten is Lamskotelet dus voor hem staat het Texels lam op 1. Maar eerst moeten we er nog zien te komen. De sluizen zijn we door en ankeren ons met mosselen aangegroeide boot net voor de Haringvliet brug. Er staat amper wind en hebben de hele dag moeten motoren ook op het Volkerak dat helemaal groen was.

We zijn het gepruttel zat, dus gooien we het anker uit.

Het is er gezellig druk en voor ons ligt een prachtig jacht van hetzelfde formaat als wij. Wij hopen ook zo mooi te worden. Hij ligt ook voor anker en heeft zijn bazaan bijstaan. Waarom zou hij dat doen? Maar goed we besteden er niet veel aandacht aan, want we liggen hier prima voor de komende nacht. De volgende ochtend staat er wind en kunnen we zeilen, we zeilen nog even langs de flat van mijn moeder die ons na zwaait vanaf haar balkon. In Stellendam aan gekomen meren we nog even af. Mijn moeder is nog even naar de sluis gereden om ons uit te zwaaien. Zo lijkt het een echt vertrekkers moment.  Eenmaal door de laatste sluis liggen we eindelijk op zee. In de kom bij Stellendam gooien we het anker eronder en dit is dan ook gelijk onze vuurdoop.... ons eerste zee anker nacht.

Hier liggen we lekker rustig in de bescherming van de kom en we kunnen voordat het donker wordt steeds checken of we goed vast liggen. Terwijl we zo lekker liggen proberen we ook maar gelijk de vis hengel uit.

Iets doen we niet goed, overal zien we vis bewegen maar onze hengel zwemmen ze voorbij. We eten dus weer geen zelf gevangen vis. We slapen prima en vertrekken gelijk na de koffie.

Na een dag zeilen gooien we het anker uit voor deur van het Kurhaus.

Ook weer aan het eind van de middag zodat we een paar uur kunnen zien of we goed vast liggen. Hier liggen we wat anders dan bij Stellendam. Hier is de golfslag wel een heel stuk hoger, en nu het tij aan het keren is komen de golven van de zijkant dus schommelen we heen en weer. Op een gegeven moment hebben we ons overgegeven aan dat geschommel en deinen ontspannen mee op de golven. S’avonds als we op bed liggen lijkt het wel of we in een op hol geslagen wieg liggen. Ik krijg er zelfs de slappe lach van. We rollen allebei tegelijk van linker naar rechter schouder. Op een gegeven moment bedenk ik dat als iemand ons van boven af zou zien die 2 gek rollende mensen heen en weer rollend in de punt ons een beetje gek zou vinden. Daar krijg ik dus de slappe lach van. Alsof ik zelf vanboven af ons rollend kan zien.

De volgende ochtend is het stralend weer en hoe gaaf is het wakker worden met een kop koffie zittend op de punt terwijl er 10 tallen kano varende mensen vanaf het strand ons komen ronden. Morning, Morning, Morning.

We liggen als enige voor anker, wat wij niet echt begrijpen. Waarom ligt er op zee hier niemand voor anker? Weet men iets wat wij niet weten. We hebben goed geslapen weleens waar hevig schommelend maar daar wen je op een gegeven moment aan. Dus ankeren we stug door de dure havens vermijdend.

De volgende dag varen we bij Den Helder dankzij de Reddingsbrigade (volgend Blog)naar binnen,

 Martijn helemaal blij met de marine haven. Hier heeft hij een groot deel van zijn leven door gebracht. We varen op ons gemak naar Texel, wat een heerlijk gevoel is het om zomaar met de boot een eiland te bereiken. 

Wat een vrijheid. we doen alles wat op ons lijstje staat. Alles met busjes die je belt en ze je komen ophalen daar waar je wilt worden opgehaald en dat alles voor maar €7,50 p.p. Wat goed geregeld zeg. We gaan naar het jutter museum, 

naar de vuurtoren, waar we een stuk strand jutten, we eten Texels lam, bezoeken het centrum wat dicht is op Zondag, we drinken Texels bier,    

Dit kan dus weer van de bucketlist geschrapt worden. Ik heb een bucketlist gemaakt met dingen die we moeten hebben gedaan voordat we op wereldreis gaan. En Texel met onze eigen boot stond daarop. Na 2 nachten te hebben overnacht (€84,50) in de jachthaven gaan we weer op de terug reis. We moeten vrijdag terug zijn want dan moet Martijn weer werken. Nadat we voor 280€ aan diesel hebben getankt gaan we op pad. De eerste stop is Noordwijk waar we tegenover huis ter Duin het anker uit gooien. 

Ook hier liggen we weer zo vast als een huis, Nou ja we schommelen wel heen en weer. Maar minder erg als bij Scheveningen. Wel liggen we hier weer alleen. De volgende dag zeilen we verder, omdat de wind het laat afweten en we tij tegen krijgen besluiten we om langs de kust het anker uit te gooien, wachtend op het kerende tij. We hebben geen zin om alle zeilen weer te strijken (naar beneden halen) dus besluiten we de rolfokken in te draaien en de Bazaan en groot zeil op te laten staan. We zien zover we kunnen kijken zowel links als rechts alleen maar leeg strand. 

Na een kwartier kijken we elkaar verbaasd aan, we liggen heerlijk op de golven en blijven zo ook liggen. Jeetje wat stom van ons natuurlijk blijf je zo in de wind liggen omdat de zeilen op staan. Dat we daar niet eerder aan gedacht hebben, we hebben zelfs het voorbeeld gehad van de boot op het Haringvliet die zijn Bezaan bijzette. Wat een ontdekking, nu liggen we nog lekkerder dan anders. Waarom hebben we daar niet eerder aan gedacht. Ankeren met het zeil op is gewoon zo comfortabel. We vervolgen de weg en net voordat het donker wordt gooien we het anker weer uit maar nu bij de Maasmond bij Hoek van Holland. Uiteraard laten we de Bezaan op staan en we blijven ons verbazen dat we daar niet eerder aan hebben gedacht. De reddingsbrigade van Hoek van Holland

komt ook nog even langs varen en maken foto’s die later op hun site worden gespot. Weer liggen we alleen voor anker. De volgende dag bereiken we Stellendam. Het op zee varen is werkelijk een openbaring voor mij. Ik was niet eerder zo vol vertrouwen met het zeilen op zee, maar deze boot geeft mij zo veel vertrouwen dat ik werkelijk totaal sta te genieten. Als ik het roer heb we wisselen elkaar elke 2 uur af, geniet ik van het machtige gevoel van het besturen van zo’n grote boot. Ik rommel wat aan de zeilen en kijk vooral niet naar de kant. Zo lijkt het voor mij alsof we midden op zee zitten. De zonsondergangen zijn hier ook veel intenser, of misschien voelt dat zo.

Ik geniet volop, en heb daardoor niet in de gaten dat we iets meer achter uit gaan dan vooruit als we de laatste etappe zeilen. Martijn heeft er maar niets van gezegd mij niet willen storen in mijn geluksmomentje. Nou ja we hebben toch niet echt haast. Bij Stellendam gaan we door de sluis en ankeren net buiten de haven, met uiteraard de Bezaan weer bij. Jeetje wat hebben wij genoten van het zee reisje. Deze boot voelt zich er net zo gelukkig als haar bemanning. Deze boot is echt gemaakt om daar te varen.

Alsof ze beter beweegt op zee. Als we de volgende dag weer naar Middelharnis (onze thuis haven) zeilen missen we de zee nu al. Vandaag eindigt onze 3 maanden uit proberen en ons leven aan boord. Ik wordt misselijk als ik eraan denk dat ik weer in een huis moet wonen. Er is maar 1 conclusie te trekken. WE HEBBEN DE JUISTE BOOT GEVONDEN VOOR ONZE WERELDREIS. Het klussen kan beginnen.

Onze Klussen volgen?  Wordt lid van onze Facebook site Een werkelijkheidsdroom. of op Instagram eenwerkelijkheidsdroom.