Afscheid van de Grevelingen

We gaan na 11 weken, de Grevelingen verlaten.  De weken lijken dagen de maanden lijken weken. Hoe cliché maar het klopt. Wat vliegt de tijd als je zoveel in de natuur en in het buiten leven bent. De dagen zijn zo snel voorbij dat we er maar één conclusie kunnen trekken. We hebben het naar ons zin als we op een boot wonen. We hebben geen vakantie gehad aan boord maar hebben aan boord gewoond. Alle dagelijkse dingen die we in huis doen, hebben we deze weken ook aan boord gedaan. Er moest gekookt, gewassen, schoon gemaakt en zeker ook gewerkt worden. Niets anders als dat we in huis doen. Alleen het wonen op een boot maakt het leven voor ons zoveel relaxter. Ook al is het aan boord heel veel meer behelpen. Koffie zetten op ouderwetse manier van opgieten, op de hand de was doen, afwassen op het handje in een teiltje, zelf brood bakken en gekookt op een klein fornuis. Schoonmaken is het enige wat sneller gaat dan in huis. Deze manier van leven vinden we dus erg fijn, en we genieten dan ook elke dag. Bijna elke dag hebben we een nieuwe voortuin of achter tuin die we niet bij hoeven te houden,

Achter tuin van vandaag

dagelijks nieuwe buren. We hebben zoveel verschillende mensen ontmoet, zoveel verschillende verhalen, tips, en meningen gehoord. We hebben veel geleerd over onze boot, en het leven op het water.

Bijzondere eenden die voorbij zwemmen

De dagen waar er niet gewerkt hoefde te worden, hebben we gevuld met klusjes, luieren en intens genieten.We hebben veel visite gehad van familie en vrienden.

Dagje varen met de Familie

Gek hoor als je op de boot zit zijn die dagen intenser lijkt het. Er is geen afleiding van tv, media, internet, al hoewel Martijn zijn telefoon geen minuut los kan laten. De dagen vullen zich met andere activiteiten dan thuis. We leven dagelijks buiten, we boffen dan ook enorm met het weer. 77 dagen al weg en zeker 70 bikini dagen op de teller. Ik heb zelfs al een paar keer buiten geslapen, onder de sterren hemel, zo lekker was het. Ook hebben we hevige stormen en onweers-buien gehad. gelukkig vaak alleen s'avonds. We hebben gevist (niets gevangen), wandelingen gemaakt,

gelezen (23 boeken)

Lezen met het laatste daglicht

geluierd, gezeild, ouderwets spelletjes gedaan, geankerd, garnalen gevangen, veel mensen ontmoet, geverfd, geschuurd, gepoetst, accu’s vervangen, zonnepanelen geplaatst, geleefd zoals we dat straks willen gaan doen.

Het enige wat ik soms heb gemist is toch dat verdomde internet. Dit om mijn blogs online te kunnen zetten, te kunnen downloaden of foto’s te uploaden. Ik heb dagelijks ons eten gefotografeerd en een 2^de Blog gestart. Dan zitten we nu nog in Nederland en zou internet er toch gewoon moeten zijn. Ik heb Martijn zijn telefoon gebruikt voor het internet maar een Blog en wat foto’s dan gaat het internet tegoed er erg snel doorheen. Een middagje bij Romme thuis  (collega Martijn) heeft beter geholpen. Hoe moet dat dadelijk in het buitenland, we gaan dat nog ontdekken.   

Helemaal alleen op archipel,

We ontmoeten veel mensen die wel wat weten van onze boot, schijnbaar hebben we een bekende boot. Er zijn mensen die ons verhaal kennen uit het Zilt magazine en zelf iemand die onze boot herkende van uit mijn Blog, toen heb ik me pas echt verbaasd! Zo ontzettend leuk om zo herkent te worden, heb me er weken over verbaasd en nu nog wel een beetje. Ben net niet naast mijn schoenen gaan lopen, maar voelde me zeer vereerd. Het is leuk om zoveel mensen te vertellen wat ons plan is, en iedereen heeft wel wat tips. ook al zijn ze soms tegenstrijdig. We kunnen er voor ons zelf de beste eruit pikken die we kunnen gebruiken. 

Zeehond die dagelijks even langs zwemt

Het zeilen op de Grevelingen viel ons wel een beetje tegen. Met deze boot is het lastiger manoeuvreren op dit meer. Overstag gaan is een heel karwei, de zeilen werken niet mee en blijven hangen achter de verstaging. Dan moet er voor op het dek, flink worden getrokken om het zeil de andere kant op te krijgen. Zo is de vaart uit de boot zodat die ook niet meer om gaat, en uit eindelijk steeds de motor moet worden gestart. Deze boot is voor lange stukken en niet voor op een meer.

Het ankeren gaat nu super goed en daar genieten we het meest van, zo midden op het water dobberend aan een ketting, met niemand om je heen.  Mooi plekje zoeken, anker uit, goed vast varen en…… wat een vrijheid. Het ophalen is nog wel een flinke work out. Op het handje meters ketting binnen halen vraagt nog al wat van de spierballen, ook al varen we het anker los, het is nog al wat gewicht om boven water te krijgen. De elektrische anker lier staat al op ons wensenlijstje.

Voor anker heerlijk op mijn lievelings plek aan de koffie

Als het hoog seizoen is begonnen is het lastiger om een plekje te vinden en moeten we aan de grote boten steigers gaan liggen als Martijn moet werken. Hij gaat dan 3 hele dagen en nachten weg, en dan heeft hij nog 3 nachten en is hij overdag aan boord. Ik blijf dan alleen aan boord. Wat een verschil is dat met de gezellige steigertjes en de eilanden. Daar is altijd wel een praatje of gebeurd er wel wat. Op de grote boten steigers is iedereen wel erg op zichzelf. Een praatje kan er haast niet af. Komt waarschijnlijk ook dat er veel mensen op hun boot wonen en gewoon dagelijks werken, en inmiddels al uitgepraat zijn.  De mensen die vakantie hebben met een grote boot zijn wel spraakzaam.

Bijzondere kwal.

Het leven aan boord is een stuk voordeliger dan in huis wonen, ik heb alles bijgehouden aan kosten die we gemaakt hebben. Het uit eten,gemiddelde van €457 per maand, buiten de ziektekosten en verzekering dus zou dadelijk €1000 per maand moeten gaan lukken. Dat is wel ons streven dan kunnen we het wel een aantal jaar uithouden. Alle kosten en boodschappenlijstje, wat we hebben gegeten is te lezen op www.eenwerkelijkheidsdroommenu.blogspot.com  / nog aangeschaft.

Eten bij de Italiaan

uit eten, wijn en bier is wel de grootste kosten post.
Het in een keer voor 3 maanden aan boord halen van boodschappen is ook erg bevallen, die houden we erin. Er is erg weinig weggegooid, op een halve tomaat, 2 broden, een ui, en 3 plakjes worst na. We hadden wel iets te veel gekocht voor deze 3 maanden, maar dat maken we thuis wel weer op.

Eind conclusie Grevelingen: We hebben een super tijd gehad, en alle tijd gehad om de boot uit te proberen. Veel geleerd van de fouten die we hebben gemaakt, maar veel vertrouwen in ons schip. Ik zou het iedereen willen aan raden om een lange periode aan boord te gaan wonen voordat ze een lange reis gaan maken, of de boot gaan verbouwen. We hebben een echte zeezeiler en is niet echt geschikt op wat kleiner vaar water maar dat gaan we de komende 2 weken uit proberen. We vinden het ankeren het allerleukste, en het leven aan boord gelukkig makend. We hebben niet eens zin om naar huis te gaan. Deze proef periode is glansrijk geslaagd met dank aan iedereen die het ons gezellig heeft gemaakt. Vakantie we komen eraan!

(Broodnodig, Wending, Cuna, Rambam,  Zilte Zucht, Wieringen, Rode Passie, White Mouse, de tijd zal ’t leeren, Larvik, en alle andere gezellige mensen waar we de boot naam niet meer van weten.