Een erg dure zaag snede.

Een erg dure zaagsnede

Sinds we de Balearen hebben verlaten zijn we in veel rustiger water terecht gekomen. De wind is afgenomen en de deining is veel minder intens als dat het was. Uiteraard heeft dat ook met het seizoen te maken. Ook is de temperatuur van 23 graden naar 35 graden gestegen. Dit is niet alleen erg warm, maar ook erg vermoeiend. Afkoelen in zee is er ook niet echt bij, het water is ook rond de 25 graden. We zweten wat af, en drinken veel koud water. Niet alleen wij hebben het warm zo ook onze koelkast die met deze hitte de zo welkome verkoeling achter de deur bewaard. Om de koelkast wat meer te vertroetelen besluiten we dat er nog een tochtgat bij moet komen. Er zitten al 2 grote in de wand, maar nog 1 aan de andere kant zou wellicht meer tocht door laten. De grote gaten boor komt erbij en ik vraag nog, weet je zeker dat er genoeg ruimte is om dat gat te zagen, zonder de koelkast te raken. Martijn weet het zeker, nog zat ruimte. Maak je niet druk, komt goed. (Martijn zijn stopwoordje) Ik ben nog niet geheel gerust, misschien toch even los schroeven en hem iets naar voren plaatsen voor er gezaagd kan worden. Nergens voor nodig, ik heb hem toch zelf ingebouwd! Oke ik moet er maar op vertrouwen. Het gat word gezaagd, nog een roostertje erop geschroefd en de warme lucht kan er uit walmen.

Geheel tevreden gaan we boodschappen halen. Meestal gelijk voor 2 a 3 weken. Veel keus aan groente is er niet. Het is het land van de pasta en pizza. Paprika, uien, wortel, courgette, aubergine in overvloed. Er zijn wel wat diepvries groente die we dan maar nemen. Wel veel fruit. We nemen in overvloed mee. Het vlees probleem hebben we ook opgelost, we passen ons aan, naar Italiaans voedsel. Zo eten we s’middags pasta, pizza of maaltijd salade. Daar is weinig vlees voor nodig. Sávonds eten we iets lichts, soep, salades met vleeswaren. De vleeswaren zijn hier erg uitgebreid en te lekker. Alles word voor je neus gesneden en keurig opgerold verpakt. Daar moesten we even aan wennen, maar het werkt perfect. Dat warm eten was ook even wennen zo tussen de middag, maar dat ze dat doen overal ter wereld waar het warm is niet zo gek. Rond 13:00 14:00 is het nog net te houden in het kombuis(keuken) Tevens een stevige maaltijd heb je nodig om de warmste periode van 13:00 tot 17:00 te overbruggen. De warmte is slopend en zeer vermoeiend. Na het eten doen we dan ook een siësta houden net als iedereen hier. De mensen zijn niet lui, maar het weer dwingt dit zo af. Ik snap als je voor een paar weken op vakantie ben, je daar niets van begrijpt, maar zit je hier een stuk langer weigert je lijf gewoon om door te gaan. Sávonds na zonsondergang word er pas weer avond eten verorberd. Loop je door de stad, dan is elk restaurant pas vol na 21:00 word het dan pas aangenaam.

Met onze buit aan eten komen we weer thuis, en alles krijgt een plekje in de vriezer of koelkast. Weer keus in overvloed. De volgende ochtend zie ik dat de koelkast deur op een kiertje heeft gestaan, gadver dat heeft een hoop stroom gekost. Snel dicht en hopen dat het goed komt. Maar na 3 uur is de koelkast nog niet koud, maar de temperatuur is opgelopen tot 30 graden. Eigenlijk weet ik wel wat er mis is, maar Martijn blijft bij zijn standpunt onmogelijk dat ik de koelunit geraakt heb. Na wat aandringen word dan toch de koelkast los geschroefd en je raad hem al. Net een millimeter van de koelunit geraakt en het gas vervlogen.

Inmiddels hebben we al het fruit, en groente, vleeswaren, vlees al weg kunnen gooien. Boem €70 weg. Zal je net hebben als je op een mini eilandje ligt. Toch vinden we een winkeltje met een zeer behulpzame eigenaar. Hij heeft het gas alleen niet de tijd om hem te maken. Een eiland verder is er wel een monteur. We varen erheen en bellen hij komt morgen om 08:00. Uiteraard twijfel ik eraan, inmiddels ben ik gewent aan de niet afspraken hier in de Med. Martijn geloofd er wel in, en we gaan een haven in. Dat is alweer heel lang geleden, €90 voor een wiebel haven, zonder douche, toilet. Maar wel water en stroom. We liggen nog oncomfortabeler dan met wind en deining voor anker. We lullen er nog €10 vanaf, maar ook €80 is veel te veel voor deze klotsbak. Uiteraard komt de monteur niet, want hij heeft geen gas. Dat gaat hij bestellen en is er morgen middag. Ik wil niet nog een nacht in deze klotsbak liggen die veel te veel kost, Martijn twijfelt nog. Ik weet ook zeker dat het gas er morgen ook niet is. We hebben inmiddels wel alles wat stroom lust tot de nek toe gevoed. Water in overvloed opgetopt en het dek schoon gemaakt. Tijd om weer voor anker te gaan. We varen in een uur weer terug naar Vulcano. Misschien heeft de andere monteur nog tijd tussen door. Uiteraard horen we niets meer van de monteur en ben ik blij dat we niet gebleven zijn. Met zakken ijs proberen we alles koel te houden. €20 aan ijs erbij. We maken een toertje naar de grotten

, Martijn beklimt de Vulkaan, gaan naar de warm water bronnen

, die zo immens stinken dat hou ik niet uit. Dat sulfaat stinkt erger dan rottende eieren. Drinken een borrel bij Nederlandse buren die 6 maanden op en 6 maanden af zeilen. Na een paar dagen besluiten we een grotere stad op te zoeken, want hier gaat er niets gebeuren. We zeilen naar Milazzo op Sicilië en hopen er meer geluk te hebben. We ankeren in een baai, met nog 5 andere boten. Maken kennis met Lee en Agnieszka. Die komen uit Londen en zijn ook een jaar onderweg. We hebben elkaar al eens gezien ergens in Portugal en nu dus weer hier. Achter ons ligt een goed Engels sprekende Italiaan, en we vragen hem of hij voor ons kan bellen naar een monteur. Hij is erg behulpzaam maar geen van de monteurs hebben tijd. Allemaal zeggen ze “morgen”. Dus gaat Martijn naar de jachthaven en legt het probleem uit. Die bellen iemand en een halfuur later staat er zowaar een monteur! Het dicht solderen van het gaatje gaat niet lukken, het is aluminium en hij heeft alleen ijzer soldeer bij zich.

We brengen hem weer met de dinghy terug aan wal en hij beloofd er vanavond weer te zijn. Geloof het of niet, hij is er en in 10 minuten tijd is het gaatje dicht, het gas gevuld en kan de koelkast aan. Hij wacht nog een half uur aan boord om er zeker van te zijn en we brengen hem met €200 in zijn broekzak weer terug aan wal. Even een gaatje zagen heeft €370 gekost. Nu vol gas naar Kroatië daar komt Martijn zijn broer heen, met spullen die we besteld hebben. De Engelse vrienden zeilen met ons mee.