Mallorca met een bijzondere ontmoeting.

Mallorca met een bijzondere ontmoeting.

2 Maanden zitten we inmiddels op Mallorca. Zolang hebben we nog nergens gelegen. Waarom hier dan wel? Is het eiland zo bijzonder om er zolang te blijven liggen. Het eiland is mooi, de baaitjes met mooi weer aantrekkelijk, de bewoners vriendelijk. Ons lange bezoek heeft te maken met een gevalletje “een samenloop van omstandigheden”. We belanden als eerste in Andratx, een klein dorpje, met grote haven, moorings en een gemeentehaven.  We kunnen er net buiten de haven gratis aan een particuliere mooring liggen.

Hier gaan we eerst maar eens uitzoeken hoe we verder moeten. Martijn gaat 10 dagen naar Nederland om zijn zus te verrassen, mijn moeder komt een week deze kant op. We hebben nog niet echt een goedkope haven gevonden. Wel hier in de gemeentehaven. €27,20 per nacht voor 16 meter. Incl. water en stroom (in het laag seizoen). Echter mogen we er maar 5 dagen liggen, dan moet je er 6 weer weg en mag je er weer 5 dagen liggen. Dit is om iedereen een kans te gunnen goedkoop te liggen. Misschien moeten we toch eens gaan praten, kijken of er opties zijn. De haven is constant leeg, het seizoen gaat pas rond Pasen los.

Na al 2 keer te hebben gezwaaid naar een boot met Nederlandse vlag, komt de eigenaar een rondje varen om onze boot. Nu varen er meerdere boten met Nederlandse vlag, maar meestal spreekt de bemanning geen woord Nederlands. Deze man wel en woont al 12 jaar op het eiland, al varend kletsen we wat over onze reis en hij nodigt ons spontaan uit voor een borreltje op het terras aan de haven. Zo ontstaat er een bijzondere ontmoeting en hebben we er een vriend bij (Feiko). Hij neemt ons mee naar marktjes in idyllische dorpjes,

,

                                                                                                                                                                                                                                                                        de rommelmarkt, rijden rond het eiland, we koken met elkaar,

komen over en weer bij elkaar en hebben gezellig avonden.

We bezoeken aan de oost kant nog 2 Nederlanders, die hier een yoga and therapy bedrijf runnen. (www.sharanam-retreats.com) Je kunt hier een week boeken om jezelf weer even op te laden, met behulp van de 2 Nederlanders. Ze hebben gasten over de hele wereld, echter altijd maar max 5 zo is er voor ieder goede aandacht, met yoga, massages en psychologische ondersteuning. Met ook nog elke dag overheerlijk eten. We worden warm verwelkomd met een stevige wandeling door het meest gefotografeerde vissersdorpje van het eiland. 

We eten er en begrijpen dat je hier tot rust kan komen.  

Met de haven hebben we een deal kunnen sluiten, we mogen er 10 dagen blijven liggen, het is toch nog niet zo druk. Dus blijven we hier nog zeker 2 weken voor Martijn naar Nederland gaat. Met Feiko koken we samen en eten over en weer bij elkaar, praten over van alles en nog wat. Met soms een traan en vaak een lach. We hebben het ook over ons budget dat het zo zonde is dat het zo van je afloopt. We hadden het beter kunnen investeren, een pandje of zo,  en dan huur ontvangen. Nu zeilt de rekening zo leeg en komt er niets meer bij. Als Martijn in Nederland is gaat hij naar de kamer van koophandel en start hij een bedrijf. Zo kunnen we misschien nog wat bij verdienen nu we nog vitaal zijn. Ook zijn nu Martijn zijn papieren nog current om nog te kunnen vliegen.

Feiko heeft een briljant idee, zijn huis moet van binnen geverfd worden of wij dat willen doen. Zo kunnen we geld verdienen en hij is geholpen met zijn huis. Daar hebben we uiteraard oren naar. Net voor vertrek van Martijn doen we de hal en woonkamer.

Als hij terug is doen we de keuken. De week dat mijn moeder hier is huren we een auto. Het is 2,5 uur met de bus naar Palma airport en dat redden we gezien het vroege tijdstip niet. Dus 3 ritten taxi en 1 bus rit op de terug reis van Martijn komt op €176,50. 8 dagen een auto huren €153,50. Dat is €4 huur, €19 verzekering per dag. Die reken som is te simpel. Zo tuffen we een week lang het eiland rond. Slaan ruim in bij de Lidl. Bezoeken marktjes en dorpjes, en de week vliegt voorbij. Feiko eet hier nog zijn lievelingskostje Saté, en hij maakt voor ons Gamba´s. Zo is de week ineens voorbij en breng ik mijn moeder weer naar de airport.

Haal op de terug weg nog zware spullen bij de Lidl en dan is het auto avontuur beëindigd. Het was na 9 maanden wel weer even wennen, zo rijden en vooral in de bergen met haar speld bochten, maar we hebben de auto in goede staat weer terug gegeven, Ik kan nog auto rijden.

Nu ik nog in de haven lig, maak ik de boot schoon, naai nog wat spullen op de machine, vul de water tank tot de nok, en nog extra flessen en de was emmers. De boot is weer klaar voor vertrek als Martijn aan komt met de bus, en een lading spullen uit Nederland. We moesten hard verzinnen wat we uit Nederland wilde meenemen. Alles hebben we hier, of maken het zelf. De windgenerator is mee gegaan en getest in Nederland en die komt mee terug. Wat op ali expres bestelde spullen. Rookworsten die we eten en merken dat we ze niet eens zo heel bijzonder vinden. Eigenlijk missen we niet heel veel vanuit Nederland. Wel Ketjap, pindakaas om sate-saus van te maken. Dropjes maar daar ben ik heel zuinig mee die heb ik nog aan boord.

Als we weer buiten aan de gratis mooring liggen gaan we weer verven. De keuken bij Feiko word onder handen genomen en is weer stralend wit. We hebben €500 verdiend. Dat is een maand leef geld. Martijn vind een goede deal voor een nieuwe generator, komt uit Italië en duurt 6 dagen. We besluiten hem te bestellen, ook al doen de zonnepanelen heel erg hun best op zonnige dagen, de bewolkte dagen kunnen een beetje hulp gebruiken qua stroom. Ook kan dan de vriezer weer eens aan en kan ik voor 3 weken inkopen. Uiteraard duurt de generator langer dan 6 dagen, maar we hebben nog een klus te klaren. Er moet wat teak vervangen worden op de boot van Feiko.

Zo komen we de wachtende dagen wel door.

Ook gaan we aan boord aan de slag. Er komt een opberg kastje onder de kuip. We leven buiten en de kuip is onze woonkamer, dus slepen we van alles naar buiten om het gemakkelijk te houden. Nu is alles opgeborgen en ook nog eens zee vast. Dat moet hier ook wel, want soms zomaar uit het niets komt er hier een deining binnen, die is zo erg onaangenaam. We zijn al een paar keer de haven in gevlucht, het is aan boord niet te doen. Je kan niet koken, eten, slapen, naar de wc. De boot schommelt te erg. Nu de generator onderweg is en vandaag of morgen aan komt, maken we vertrek plannen. Het moet er eens van komen. Op naar Palma Nova. Feiko vind dat helemaal niets, en bestookt ons met argumenten, niemand vertrekt op vrijdag dat is het eind van de week, we gaan nog naar de lidl met de auto (ze hebben er een nieuwe fan bij gegeven) en stouwen de boot en de vriezer vol, gaan nog naar een marktje, en internet op de telefoon laten zetten, en we zijn om en blijven tot het weekend en gaan zondag.

We houden bonte avond, toch gooit die deining weer roet in het eten, en belanden we weer in de haven. Feiko haalt ons op en we toeren over het eiland. Bezoeken een baai waar we eventueel nog tussendoor kunnen ankeren Cala Colom, daar komt de deining zo hevig binnen, er ligt geen boot rustig. Het gaat zo heftig tekeer dat we weer op de feiten worden gedrukt dat deining echt onze vijand is. Dan hebben ze er in Nederland ook nog een digitaal magazine naar vernoemd. Als laatste rijden we naar de Lidl, heerlijk de vriezer vullen, en als ik dan mijn lieveling aardappeltaartjes in de vriezer tegen kom, kan ik een klein dansje niet tegen houden. De vrouw die naast me staat kijkt toch wel erg raar op, maar schuift gelijk 2 doosjes in haar boodschappen karretje. Tja als die een dansje waard zijn moeten ze wel lekker zijn. Vanuit de haven is bevoorraden ook heel simpel tot aan de achter deur.

Weer een bonte avond. Om op Maandag na de derde bonte avond toch echt te vertrekken naar Palma Nova. 

Hier gaan we even weer wennen aan het vertrekkers leven. Veel mede boot bewoners om ons heen, en weer afhankelijk van de benen wagen. Want wat zijn we verwent geweest de laatste weken, met alles per auto, ruim bevoorraden,

uit stapjes, etentjes,  gezelligheid en veel gekregen spullen. Bedankt Feiko voor de fijne gezellige weken, en zoals zeilers zeggen "tot later". Nu weer even de kilo´s verminderen en ankeren, mede zeilers ontmoeten. Wie weet heeft er iemand nog een pandje te koop, rond de €70.000 max €90.000 of vind Martijn een baan. Er zijn al wat ontwikkelingen, dus wie weet wat het volgende gaat brengen. Alles is zoals altijd open.