In moordend tempo en op TV!

In moordend tempo gaan we door, we zijn het water weer in gegaan, omdat de planning hier door loopt en we in de weg liggen. De kerstdagen en oud en nieuw waren er niet om van uit te rusten, er moesten boodschappen worden gehaald en Martijn moest zelfs storm vliegen dus van late etentjes was geen spraken. Oud en nieuw van ook kort, Martijn moest om 5 uur op, weer storm vliegen. Dus onze laatste kerst e, oud en nieuw in Nederland was geen een voor in de boeken. Op de laatste werkdag krijgen we het bericht dat we er toch weer worden uitgehaald op 7 januari Het heeft allemaal wat langer geduurd. Maar dat wisten we van te voren als er tijd is om ons tussendoor te doen dan gebeurd dat. We rijden nog oud ijzer weg, rijden naar de stort, sorteren enz. Dan worden we ineens gebeld door de televisie of ze ons mogen interviewen? Tuurlijk altijd leuk leuk, ze hebben onze advertenties op marktplaats gezien en willen het verhaal er achter horen. We spreken af en ze willen ook de boot zien. Leuk daar hebben we zin in. Op 8 januari staat Leonie ter Braak met camera ploeg voor de deur. Het wordt een heel leuke dag en worden zo’n 4 uur gefilmd zowel thuis als op de boot. Het zijn erg leuke gezellige mensen en de dag vliegt voorbij. Hier het filmpje.

Na het filmen blijven wij aan boord. Ze hebben ons voor het weekend eruit gehaald dus kunnen we dat maar beter benutten. We doen het dek voor de derde keer in de 2 componenten, het anker ketting wordt gemeten 190 meter en per 10 meter gemerkt.

We schroeven de generator uit elkaar zo past hij in de voor piek. Dag 8 voor de werf, De boot wordt geschuurd, er was iets niet helemaal goed gegaan met de verf. Vandaar dat we er weer uit gaan en ze het netjes gaan maken voor ons. De generator wordt ingebouwd, er word een stellage voor gelast. De achterrailing wordt aan gepast zodat we gemakkelijk in en uit kunnen stappen, het stuur automaat is binnen maar de computer is verkeerd binnen gekomen, daar moeten we nog op wachten. Schroefas lager word vervangen, en als het dan niet past dan maken ze het passend.

Dag 9 de stoot rand nog eens gelakt, en dan zijn we inderdaad na 9 dagen werk van de werf, en wat extra dagen in het weekend voor ons klaar voor in het water te gaan. We wachten nog op een onderdeel van de stuur automaat en de werf bied aan dat we hier zolang we niet in de weg liggen mogen blijven liggen aan de binnen kant van hun steiger.

Dan kunnen we verder bouwen met alles bij de hand. Daar maken we dankbaar gebruik van.  Op de boot kunnen we nu even niet verder maar, we zitten niet stil, het huis wordt leeg gehaald, van allerlei papierwerk geregeld en als Martijn werken is houd ik openhuis sale. Alle kasten zijn leeg geruimd, de garage spullen uit gezocht, en ons huis lijkt wel een winkel. In allerlei sites op facebook kondig ik de open Sale dag aan, en er melden zich veel mensen. De dag zelf komen er maar 2 mensen opdagen. Pff zal je altijd zien. Ik laat me niet kisten en fabriceer van ons te koop bord op het raam een uithangbord. Heel simpel de binnen kant is wit, trek het van het raam schrijf er garage sale op en vouw het binnenste buiten en plak het weer op het raam. Laat het nu net een prachtige dag zijn en we langs een fiets route zitten. In een mum van tijd is het druk, steeds rond de 15 tot 20 personen, het gehele terras staat vol fietsen en ik verkoop die dag voor 777,95 euro. Mijn geluk kan niet op.

De week erop doe ik het nog een dagje en ben werkelijk haast alles kwijt. Later die week komen er nog wat mensen en uit eindelijk gaat er nog een paar dozen naar de grootenhoek verzorgingshuis.
Die houden in maart een rommelmarkt waar we al 11 jaar helpen. Dit jaar wordt het mijn laatste keer! 29 Januari is de stuurautomaat compleet en word deze ingebouwd. Ze willen een proef vaart maken maar op dit moment worden de tanks gemaakt zodat we uit de hoofd tank diesel in de dag tank kunnen tappen. We moeten diesel hebben om het te testen dus rijden we ucch keer naar de pomp en met jerrycans vullen we de tank met 400 liter diesel. Martijn heeft geen rug meer over, maar het werkt wel. Zo kunnen we eindelijk die verzameling jerrycans van het achter dek. Omdat we hier toch al een tijdje langer liggen, komen we hoe gek het ook klinkt in tijdsnood. Nog een maandje, en we moeten aan boord wonen. We bespreken het hier op de werf en ze snappen het gelukkig dat we lang op de spullen moesten wachten. We vragen of we hout mogen zagen voor kasten en een keuken.

Omdat het nogal een mega grote zaag tafel is en ze ons beide met 10 vingers op pad willen sturen, zaagt hier de timmerman wat we nodig hebben. Zo worden er kasten gemaakt in de schuur voor al het gereedschap, kasten in de punt voor kleding en ander huisraad, kasten achter voorzien van deurtjes. Uiteindelijk ook een keuken die ik nu niet met Martijn maak maar met de timmerman omdat Martijn werken is. Ik verleg mijn grenzen om ook te gaan schroeven, lijmen, en meubelen. 3 dagen later is er een keuken. We hebben nog geen water en gas. Dat wordt nog een dingetje. Want we moeten nu toch echt gaan verkassen naar Middelharnis. We bestellen een nieuwe drinkwatertank van 450 liter, die zou precies moeten passen, maar we komen er niet meer aan toe, voor we weg gaan. We moeten de werf nu echt verlaten, wat hebben wij enorm geboft met Merwelands Shipyard Rotterdam en vooral met al het personeel dat er rond loopt. Wat zijn deze mensen vakkundig, behulpzaam, vriendelijk, gastvrij, creatief, oplossingsgericht, vakbekwaam, ik kan nog een heel laatje open met veren, maar bedankt mannen, we vonden het echt een eer bij jullie te mogen liggen, en van jullie knowhow gebruik te mogen maken. Maar we moeten gaan.

Martijn maakt provisorisch de gastank benedendeks,zodat we kunnen koken en vooral koffie kunnen zetten. Ik heb er slapeloze nachten van. Iedere keer als ik het gas wil gebruiken vind ik het nogal spannend. Hij zal toch niet ontploffen met mij erbij?Wat al iedere keer is gebeurd in mijn dromen? Een voordeel van al die hartkloppingen, daar krijg je het warm van, want je raad het nooit….Wederom nu de 8^ste keer is de webasto er weer na drie dagen mee opgehouden. Lijkt wel of er een tijdsschakelaar op zit die iedere keer na drie dagen zegt zoek het maar uit. We hebben ons voor genomen om eens een weekje rust te nemen na deze 3 maanden knallen, haasten, improviseren, emoties, incasseren en door gaan. Maar helaas ook dat zit er niet in. We moeten nog even door. Verven, kou lijden, water tank, gasbun, kasten maken, spullen bestellen, zeilen laten maken, notaris, ligplaats zoeken vanaf 1 april enz enz. Tevens moet Martijn in zijn vrije week naar Oostende voor cursus. Pff we moeten nog even door, waar we elke keer de energie vandaan halen? Ik heb geen idee, het gaat wel allemaal steeds moeizamer, spieren die pijn doen, stram, stijf, futloos. Er moet nog zoveel gebeuren voor we weg kunnen, en nee niet alles zal klaar zijn op onze vertrek datum. Dat geeft niet want we moeten onderweg toch wat te doen hebben. Maar een paar grote klussen moeten gedaan zijn voor we vertrekken. Bilge lassen, dak verhogen, nieuw dak, zonnepanelen scharnierend maken, lounge/-slaapbank maken, keuken afmaken, motor een beurt. Ook daar vinden we wel weer een oplossing voor. Volgend jaar lachen we er hopelijk om, onder een strak blauwe lucht in het zonnetje.