In het weekend krijgen we te
horen dat we dinsdag een poging kunnen doen om uit het water te gaan. Dat gaat
ineens heel snel en de spanning stijgt. We regelen iemand die de huiddikte kan
uitvoeren en een lasser en ook nog een straal bedrijf. We melden dat het
misschien mis kan gaan, maar als we eruit zijn, moet het allemaal wel zo snel
mogelijk in gang gezet worden. Romme gaat ook mee om te helpen alle verstaging
los te maken ( het zijn er maar 24) We halen zoveel mogelijk lijnen weg en
zorgen ervoor dat als het lukt de masten er zo snel mogelijk af kunnen. Dan
varen we naar de steiger naast de kraan. We halen 2 verstagingen los zodat de
evenaar er gemakkelijk tussen past.
Martijn is ervan overtuigd dat het gaat lukken. We hebben al zoveel uit
de boot gehaald dat we 11 centimeter boven de waterlijn liggen. Iedereen om ons
heen is ervan overtuigd dat het niet gaat lukken. Ik weet het niet, ik hoop
alleen maar.
De evenaar hangt nu boven ons schip en de banden worden onder het
schip door gehaald klaar om te liften. Tergend langzaam gaat het millimeter
voor millimeter omhoog. Dan staan de banden strak en komt de boot erin te
hangen, langzaam gaat die stukjes, hele kleine stukjes omhoog. Pff ik vind het
spannend, de banden beginnen te kraken maar de boot komt omhoog. Ik denk woow
het lukt, als de boot toch in de banden hangt kan de kraan hem toch hebben? Uit
de kraan word geroepen “ik zit op 21 ton”, ik word een soort van heel blij, het
gaat lukken, de boot gaat het droge op. Dan word in een klap mijn enthousiasme
weer tot het min punt gebracht. Ben nooit goed geweest in natuurkunde en
scheikunde, maar het blijkt dus dat als de boot nog het water raakt er nog een
drijfvermogen is. Huh? Ze hangt toch al helemaal in die banden? Na nog eens 10
centimeter is het gewicht al naar ruim 23 ton, dat is bijna het maximale van de
kraan. De kiel is nog niet eens zichtbaar, nog een klein stukje en dan zit de
kraan echt aan z’n max. Toch proberen ze nog voor ons, blijkbaar is de teleurstelling
van ons af te lezen! Na amper een centimeter hoger uit het water gaat de kraan
zijn limiet overschrijden en is het echt einde oefening. Twee minuten later
liggen we weer geheel in het wateren en zijn we een illusie armer. Aan boord
zitten we verslagen een biertje te drinken. Het moet even bezinken, want wat
gaan we nu doen? You tube filmpje.
De werf komt nog met een optie en
dat is een mobiele kraan huren, die is te huur voor 1 dag. Rond de 3.000 euro.
Er is eventueel nog een 2de boot die er ook bij Offerhaus uit wilt.
Dat is best een aanzienlijk bedrag en we moeten er ook weer in. Toch willen we
het liefst hier op de werf eruit. 1: het is gezellig, 2: het is een half uur rijden
en 3: we mogen en kunnen hier veel zelf doen zodat we niet veel klussen hoeven
uit te besteden. We hebben inmiddels diverse werven gebeld en haast nergens
mogen/ kunnen we alles zelf doen. Stel dat we nog 2 of 3 boten kunnen vinden
die er ook in Middelharnis eruit willen, dan kunnen we met 4 a 5 boten die dag
eruit en de kosten delen. We zijn het nog druk aan het uit zoeken, en moeten
nog even roeien met de riemen die we hebben en afwachten.
Wil je er ook uit in Middelharnis
en op de werf Offerhaus liggen? Laat het weten en dan kunnen we een gezamenlijk
plan en data bekijken. Reageren kan op facebook een werkelijkheidsdroom of op
ons blog www.eenwerkelijkheidsdroom.blogspot.nl
Nog een lichtpuntje waar we dan
door alle teleurstelling enorm van hebben kunnen genieten, Vaderdag aan boord
op het haringvliet lekker voor anker. Met alle drie de kinderen en Romme met
hond Tyler. Gezellig op het dek met hapjes en drankjes. Dat was een aangename
bijkomstigheid, zeker met die temperaturen van die dag. Dat had als we op de
kant hadden gelegen niet gelukt. Toch een positief afronding.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten